Tworzywa sztuczne zdominowały świat. Także w branży instalacyjnej. Obok wychodzących już z użycia rur stalowych i cieszących się dużą popularnością rur miedzianych istnieje wiele różnych odmian rur z tworzyw sztucznych. Są one bardzo chętnie stosowane do wykonywania instalacji wodnych w budynkach.
W instalacjach domowych stosujemy cztery podstawowe tworzywa:
- polipropylen oznaczany skrótem PP;
- polietylen PE;
- polibutylen PB;
- chlorowany polichlorek winylu CPVC;
- polichlorek winylu PVC.
Każdy z tych materiałów ma inne parametry techniczne i wynikające z tego różne zastosowania. Każdy z nich ma różne odmiany – dzięki rozwojowi techniki doskonalone coraz bardziej.
Dlaczego stosujemy tworzywa sztuczne?
Tworzywa sztuczne, z których wytwarza się rury i łączniki, są obojętne chemicznie, nie wchodzą w reakcję z wodą i zawartymi w niej związkami. Większość jest także odporna na działanie wielu kwasów oraz zasad. Woda, nawet o wysokiej agresywności, nie niszczy materiału.
Rury z tworzyw sztucznych mają gładką powierzchnię wewnętrzną. Jest ona nawet kilkaset razy gładsza niż wewnętrzna powierzchnia rur stalowych. Zmniejsza to opory przepływu, a na ściankach nie tworzy się osad.
Większość rur z tworzyw sztucznych jest elastyczna (oprócz rur z CPVC i PVC), dzięki czemu łatwo jest je wyginać i dopasowywać do kształtu instalacji. Zmniejszamy w ten sposób liczbę łączników i dzięki temu nie tylko obniżamy koszty instalacji (łączniki są zdecydowanie najdroższym jej elementem), ale także upraszczamy i przyspieszamy jej wykonanie. Rury z niektórych materiałów są sprzedawane w zwojach. Można z nich wykonywać instalacje ogrzewania podłogowego, a także rozprowadzać je w posadzce. Jednak pamiętajmy o tym, żeby zwracać uwagę, jaki jest najmniejszy dopuszczalny promień gięcia dla danego wyrobu. Nadmierne wyginanie rur może powodować powstawanie mikrorys i pęknięć materiału, co jest niekorzystne dla jego trwałości.
Dodatkową korzyścią wynikającą z elastyczności rur jest ich podwyższona odporność na uszkodzenie pod wpływem chwilowego nacisku z zewnątrz – przygniecenie rury ciężkim przedmiotem nie spowoduje jej zniszczenia. Zamarzająca w instalacji woda nie powoduje pękania większości rur. Rury z polibutylenu są odporne do tego stopnia, że gdy powstanie w rurze korek lodowy, ulega ona rozszerzeniu w miejscu blokady, a po rozpuszczeniu bryły lodu kształt rury wraca do wyjściowego.
Rur do centralnego ogrzewania i c.w.u. nie trzeba izolować cieplnie, gdyż mają one niski współczynnik przewodzenia ciepła (ponad 1000 razy mniejszy niż rury miedziane). Ponadto do instalacji ciepłej wody i c.o. stosuje się rury grubościenne, a więc o większej izolacyjności cieplnej. To zaś oznacza dla nas mniejsze koszty inwestycyjne i szybsze wykonanie instalacji. Na rurach z zimną wodą z kolei, zwłaszcza grubościennych, nie występuje zjawisko roszenia.
Rury z tworzywa nie przenoszą drgań, tłumią wibracje i szumy powstające w instalacji. Ma to duże znaczenie dla naszego komfortu.
Są lekkie, co ułatwia ich transport.
Większość tworzyw gorzej niż miedź i stal chroni przed rozwojem flory bakteryjnej w rurach. Jednak polibutylen wykazuje właściwości bakteriostatyczne ponad dwukrotnie większe niż stal.
Pobierz wersję pdf: Dlaczego tworzywa?
