Taras na gruncie z markizą chroniącą przed słońcem oraz umiarkowanym deszczem i wiatrem. (fot. Naja Prodex)Po upalnym i dusznym dniu wytchnienie przynoszą nam chłodne letnie wieczory. Okazji do spędzenia wolnych chwil na świeżym powietrzu jest bardzo wiele. Dobrze jest móc po powrocie z pracy odpocząć wśród najbliższych, w miejscu, które kochamy...
Taras na gruncie z markizą chroniącą przed słońcem oraz umiarkowanym deszczem i wiatrem. (fot. Naja Prodex)
Po upalnym i dusznym dniu wytchnienie przynoszą nam chłodne letnie wieczory. Okazji do spędzenia wolnych chwil na świeżym powietrzu jest bardzo wiele. Dobrze jest móc po powrocie z pracy odpocząć wśród najbliższych, w miejscu, które kochamy – tuż przy domu. Idealny do takiego relaksu jest taras. Aby cieszyć się nim przez wiele lat i ograniczyć do minimum ewentualne uszkodzenia, budując go należy pamiętać o kilku istotnych kwestiach.
Grunt to podstawa…
Tarasy budowane bezpośrednio na gruncie, charakteryzują się niewielkim wzniesieniem ponad poziom otaczającego terenu (najczęściej 15-50 cm) i brakiem konstrukcyjnej płyty podłogowej. Niekiedy jednak, przy wykańczaniu ich powierzchni, np. płytkami ceramicznymi, konieczne jest wykonanie stabilnego, betonowego podkładu, który zapewni trwałe przymocowanie okładzin podłogowych. Ze względu na konstrukcję i możliwości wykończenia powierzchni tarasu, możemy wyróżnić trzy ich rodzaje: tarasy ziemne, drewniane lub betonowe.
Tarasy ziemne
Budowane są w formie skarpy z pochyłym lub pionowym obramowaniem, a ich powierzchnie wykłada się żwirem, kostką betonową, kamienną bądź drewnianą lub płytami z kamienia naturalnego i sztucznego.
Krok po kroku Zależnie od rodzaju obramowania i wysokości wzniesienia, prace przy budowie tarasu przeprowadza się w następującej kolejności.
Z powierzchni ogrodu przewidzianej do budowy tarasu należy usunąć wierzchnią, organiczną warstwę gruntu i ewentualnie wykonać dół pod obramowanie betonowe.
Wzdłuż ściany domu, do której będzie przylegał taras, układa się izolację przeciwwilgociową w pasie odpowiadającym szerokości i wysokości przylegania. Wystarczającym zabezpieczeniem będzie nałożenie warstwy gruntującej i izolacyjnej z emulsji asfaltowo-kauczukowej, która umożliwi jednocześnie przyklejenie pasa z płyt z polistyrenu ekstrudowanego XPS, pełniącego rolę dylatacji i ocieplenia. Grubość płyt może wynosić 2-5 cm, zależnie od pożądanej izolacji termicznej.
Jeśli taras budowany będzie ze skarpami ziemnymi, najpierw należy utworzyć nasyp gruntowy. Najlepszy będzie grunt klasyfikowany jako piasek gliniasty, który warto zmieszać ze żwirem, pospółką lub dorzucić większe kamienie. Użycie samego piasku lub pospółki nie jest wskazane, gdyż (pomijając wyższe koszty) nadmierna przesiąkliwość utrudni utrzymanie wilgoci dla trawy i roślin rosnących na skarpach.
Nawiezioną ziemię trzeba zagęszczać warstwami o grubości nie większej niż 10-15 cm – zależnie od rodzaju używanej zagęszczarki. Jeśli rodzime podłoże jest szczególnie niekorzystne (gliniaste, torfowe), to warstwę nasypową warto oddzielić geowłókniną zapobiegającą mieszaniu się warstw ziemi. Jej wywinięcie na zbocza skarpy dodatkowo zabezpieczy przed ich rozmywaniem. Nachylenie skarpy, bez dodatkowych zabezpieczeń, nie powinno być większe niż 30 stopni i do momentu rozkrzewienia się trawy, przy ulewnych deszczach trzeba liczyć się z jej uszkodzeniem. Przy większych kątach nachylenia skarpy konieczne będzie jej dodatkowe wzmocnienie np. betonowymi płytami otworowymi (ekopłyta), palisadą drewnianą lub dużymi kamieniami.
Jeśli wykonujemy obramowania w formie betonowych ścian, trzeba zrobić fundamenty na głębokość 30-50 cm poniżej poziomu gruntu. Szerokość ścian zabezpieczających powinna wynosić przynajmniej 25 cm.
Budowę obramowania wykonuje się najczęściej dwuetapowo – najpierw bezpośrednio w gruncie wylewa się fundament, a następnie w deskowaniu, wylewa się nadziemną cześć obramowania. Do tego celu można również użyć betonowych bloczków, ale ze względu na nacisk gruntu wypełniającego, mogą one wymagać ułożenia zbrojenia w spoinach. Bardzo wygodnym rozwiązaniem będzie wykonanie obramowania z ozdobnych, zasypowych bloczków betonowych. Ich zewnętrzna powierzchnia jest fakturowana i nie wymaga wykończenia. Po związaniu betonu, wnętrze obramowania wypełnia się podsypką piaskową, ubijaną warstwami.
Taras ziemny na skarpie musi być zabezpieczony przed „rozjeżdżaniem” się nawierzchni, dlatego w jego górnej części należy osadzić krawężniki. Do tego celu użyć można płyt chodnikowych, jak też pustaków betonowych pełniących jednocześnie funkcję krawędziowych skrzynek na kwiaty. Krawężniki i pustaki osadza się w piaskowej podsypce stabilizowanej cementem (tzw. suchy beton). Alternatywnym zabezpieczeniem brzegów skarpy mogą być również betonowe lub drewniane pale, nieznacznie wystające ponad powierzchnię tarasu.
Podłoże pod nawierzchnią z kostki betonowej, kamiennej lub drewnianej powinna stanowić co najmniej 10-cm warstwa zagęszczonego piasku. Piasek powinien być stabilizowany cementem, zmieszanym na sucho w proporcjach – ok. 1 worek na 10 m2. Równomiernie rozsypany cement miesza się grabiami, a następnie zagęszcza, wyrównuje i układa nawierzchnię.
Redakcja BudujemyDom, Emilia Rosłaniec
Ciąg dalszy artykułu w papierowym wydaniu miesięcznika Budujemy Dom 06/07
