Prawdziwie funkcjonalny taras powinien mieć wielkość dostosowaną do potrzeb rodziny oraz możliwie najkorzystniejsze położenie. Warto od razu pomyśleć o jakieś formie jego zadaszenia, stałej lub sezonowej, ponieważ taras bez osłony narażony jest na częste w naszym klimacie kaprysy pogody – nadmiar słońca, albo deszcz i wiatr. Późniejsza długoletnia eksploatacja tarasu zależy od obranej przez właścicieli technologii budowy, jak również od staranności jego wykończenia i praktycznego wyposażenia. Budując taras, żadnego z wyżej wymienionych aspektów nie można zlekceważyć. Warto natomiast poznać nowoczesne materiały do budowy nawierzchni tarasów, bo są bardzo trwałe i można je ułożyć łatwo i szybko.
ODPOWIEDNIA WIELKOŚĆ I LOKALIZACJA
Nawet przy mały domach architekci coraz częściej planują możliwie największe tarasy. Uwzględniają fakt, że typowy komplet mebli ogrodowych dla sześciu osób zajmie około 5 m2, natomiast jedna tylko leżanka 2 m2. Stosują się do zalecenia, że grill lub kominek powinny znajdować się w odległości co najmniej 1,40 m od mebli. Wiedzą, że budowa tarasu, na którym nie można wygodnie usiąść lub przyjąć gości oraz swobodnie i bezpiecznie się poruszać, nie ma większego sensu. Obecnie przyjmuje się, że dla minimalnego komfortu użytkowania taras powinien mieć powierzchnię co najmniej 15 m2. Użytkownicy tarasów podpowiadają jednak żeby, jeśli to tylko możliwe, przeznaczyć dla niego maksimum powierzchni.
W praktyce użytkowej, równie ważna jak wielkość, jest lokalizacja tarasu. Najlepiej sprawdza się taras usytuowany niedaleko kuchni, jadalni i salonu. Te pomieszczenia dzienne zwyczajowo umieszcza się w wypoczynkowej strefie budynku z widokami na ogród. Stąd bierze się położenie głównego tarasu z tyłu, ewentualnie z boku budynku oraz jego orientacja w stronę południa, albo południowego-zachodu. W wielu współcześnie projektowanych domach właścicielom umożliwia się korzystanie nie z jednego, a z kilku tarasów. Lokuje się je nie tylko na poziomie parteru, ale na przykład przy gabinecie lub przy sypialniach na piętrze, a nierzadko na dachu. Chodzi o zapewnienie widoków na otoczenie z kilku stron oraz z rozmaitych wysokości. Obecnie równie często, jak południową i zachodnią, wykorzystuje się ekspozycję wschodnią i północną. Każda z nich jest korzystna, kiedy domownikom potrzeba cienia i ochłody.
Ze zrozumiałych względów unika się lokalizowania tarasu w pobliżu drogi lub sąsiedztwa. Na słabo zaludnionych terenach rolę tarasu pełnią niekiedy duże ganki przy głównym wejściu do budynku. To rozwiązanie jest też dobre, gdy dom stoi w głębi posesji.
Lilianna Jampolska
fot. Drewbet
