Konieczność rozbudowy domu wyniknęła głównie ze zbyt małej przestrzeni dziennej. Jadalnia i salonik z trudem obsługiwały rodzinne i towarzyskie przyjęcia. Dopiero po powiększeniu parteru o 50,5 m2, budynek stał się w pełni funkcjonalny i wygodny. Po blisko 20 latach użytkowania, modernizację przeszła również instalacja centralnego ogrzewania.
Działka niedaleko od WKD (Warszawskiej Kolei Dojazdowej)
W późnych latach 80. XX w. Dorota i Tomasz mieszkali w małym mieszkaniu (35 m2) i zastanawiali się, co zrobić, żeby ich dorastająca córka i syn nie musieli dłużej korzystać ze wspólnego pokoju o powierzchni 9 m2. Choć małżonkowie od ponad dwudziestu lat byli członkami spółdzielni mieszkaniowych, w epoce socjalizmu nie doczekali się przydziału większego mieszkania. Dlatego rozpoczęli szukanie działki z myślą o ewentualnej budowie domu. W 1990 r. pomocny okazał się przypadek. Odwożąc syna do kolegi pod Warszawę, dowiedzieli się o działce z doskonałą lokalizacją i w przystępnej cenie (18 $/m2). Kupili ją, ciesząc się, że po przeprowadzce dzieci będą mogły samodzielnie i w przeciągu zaledwie 17 minut dojeżdżać do szkół podmiejską koleją. Niekompletne uzbrojenie posesji nie miało wtedy aż takiego znaczenia, jak obecnie.
Po prostu w tamtym okresie wszyscy byli przygotowani do pokonywania mniejszych i większych uciążliwości życiowych. Skończyło się na tym, że postawiony w latach 1991–94 dom przez kilkanaście lat obsługiwały studnia i szambo (obecnie jest już przyłączony do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej). Działka miała natomiast dostęp do sieci gazowej, co od razu ukierunkowało rodzaj ogrzewania budynku.
Lilianna Jampolska
