Systemy rynnowe

(fot. Ruukki)

Do najczęściej wybieranych systemów rynnowych zalicza się te wykonane z metalu i PVC. Rynny z metalu lepiej niż te z PVC sprawdzają się w miejscach silnie nasłonecznionych – gdyż PVC charakteryzuje się dużą rozszerzalnością cieplną i silne promieniowanie sprawia, że wytrzymałość materiału obniża się, także szybciej traci barwę. Na terenach nadmorskich lub/i silnie zanieczyszczonych lepiej wybrać rynny z PVC; metal jest mniej odporny na korozję.

Dobór systemu

Do domów jednorodzinnych z dachem o prostym kształcie system rynnowy – w tym długość i przekrój rynien oraz liczbę rur spustowych – można dobrać samodzielnie. Jeśli jednak dach ma skomplikowaną bryłę zadanie to należy powierzyć specjalistom. System rynnowy dostosowuje się do tzw. efektywnej powierzchni dachu, tj. EPD, którą oblicza się ze wzoru EPD = (B+C/2) x L gdzie:
B – połowa szerokości dachu;
C – wysokość dachu;
L – długość dachu.

 

W katalogach branżowych oraz na stronach internetowych producentów systemów rynnowych prezentowane są tabele informujące o powierzchni, jaką jest w stanie odwodnić dana rynna. Przy doborze systemu trzeba także wziąć pod uwagę lokalizację spustu – miejsca, w którym woda z rynny przechodzi do rury spustowej. Najlepiej, gdy znajduje się on w centralnej części całego systemu, bowiem rura usytuowana w połowie długości dachu przyjmuje dwa razy więcej wody niż ta na skraju dachu.

Poprawny montaż

Po zakończeniu montażu rynien warto przed odejściem ekipy sprawdzić poprawność wykonania systemu. Najłatwiej zrobić to, napełniając rynny wodą do ¾ ich wysokości, wcześniej należy zamknąć odpływy. Jeżeli nie zauważyliśmy żadnych przecieków i rury nie uginają się nadmiernie, oznacza to, że system działa poprawnie. Ponadto warto sprawdzić, czy rynny są wysunięte poza krawędź połaci dachowej na ok. ½ swojej szerokości. Rury spustowe muszą być przytwierdzone obejmami bezpośrednio pod kielichami połączeniowymi.

Ochrona

Najczęstszym sprawcą uszkodzeń rynien jest zamarzająca w nich woda. Warto zatem zainwestować w grzejne kable oporowe ze wzmocnioną powłoką. Moc kabli powinna wynosić 20–30 W na 1 m długości rynny. Sterowanie ich pracą odbywa się przy użyciu termostatu, który załącza ogrzewanie przy temperaturze poniżej 0°C.

 

Można zastosować także droższe kable samoregulujące, zużywające mniej energii. Te samoczynnie dostosowują moc do temperatury otoczenia.

 

Ponadto rynny narażone są na uszkodzenia spowodowane przez konary drzew, wiatr czy zanieczyszczenia. Problem tych ostatnich eliminuje zastosowanie tzw. siatek zabezpieczających – które chronią rury spustowe przed zatkaniem spływającymi z wodą liśćmi.

 

Niewielkie nieszczelności, spowodowane uszkodzeniami mechanicznymi można naprawić, zakładając nowe obejmy lub docinając orynnowanie. Jeżeli natomiast uszkodzeniu uległ większy fragment, należy go wymienić (gdy istnieje możliwość dokupienia odpowiednio dopasowanych elementów do systemu).

 

Zbigniew Buczek Emilia Rosłaniec

Pełny artykuł w PDF: Systemy rynnowe