(fot. Kisan) |
Montowanie najpopularniejszego wodnego ogrzewania podłogowego w gotowym, użytkowanym już domu wymaga demontażu wykończenia podłóg i kosztownej przeróbki instalacji, m.in. przenoszenia w inne miejsca rur centralnego ogrzewania. Jeśli zatem w ogóle planować takie przeróbki, to przy okazji generalnego remontu.
Rodzaje ogrzewania podłogowego
W pomieszczeniu, w którym ma być ogrzewana podłoga, montuje się w niej jedną z następujących instalacji:- wodną, czyli cienkie rurki, którymi potem popłynie ciepła woda;
- elektryczną, czyli kable, maty lub folie.
Typowe wodne ogrzewanie podłogowe to rury zatopione w wylewce podłogowej, czyli w warstwie jastrychu: w sezonie grzewczym przez rury te przepływa gorąca woda.
Ogrzewanie wodne wykonuje się z następujących rodzajów rur:
- miedziane w warstwie osłonowej z tworzywa sztucznego (bo bezpośredni kontakt jastrychu przykrywającego rury z miedzią spowodowałby jej szybką korozję),
- wielowarstwowe (najczęściej polietylen–aluminium–polietylen),
- z tworzywa sztucznego (polietylen, polibutylen) z warstwą antydyfuzyjną hamującą przenikanie tlenu.
Alternatywą jest instalacja układana w systemowych płytach z wyprofilowanymi zagłębieniami na rury. Płyty te mogą być wykonane z gipsu lub styropianu (pełniącego wówczas także funkcję niezbyt grubej izolacji termicznej). Po ułożeniu rur płyty systemowe przykrywa się folią i tzw. suchym jastrychem – zwykle z płyt gipsowo-włóknowych.
Sposób ułożenia rur, liczba pętli i odległości pomiędzy rurami powinny być określone w projekcie. Ułożenie instalacji bez fachowego projektu może skutkować niewłaściwym rozkładem temperatury albo niedogrzewaniem lub przegrzewaniem pomieszczenia.
Małgorzata Kolmus
Ciąg dalszy artykułu w wydaniu papierowym miesięcznika Budujemy Dom 5/2011