Ze względów estetycznych, w większości pomieszczeń stosuje się tzw. osprzęt podtynkowy (gniazda i łączniki montuje się w puszkach schowanych w ścianie), a przewody instalacji (elektrycznej, internetowej, telefonicznej czy antenowej) ukrywa pod tynkiem. Przebieg instalacji, a więc także rozlokowanie gniazd i łączników, najlepiej więc zaplanować przed wykończeniem ścian. Jeśli przewody będą prowadzone za płytami gipsowo-kartonowymi, trzeba je ułożyć przed zamocowaniem płyt. W pomieszczeniach gospodarczych przewody można zamontować na powierzchni ścian i zastosować masywniejszy osprzęt natynkowy, przytwierdzony do podłoża.
Przyciski pod ręką
Większość domowych instalacji elektrycznych wykonywana jest bez szczegółowego projektu, poza tym rozmieszczenie elementów wyposażenia wnętrz czasem się zmienia. Warto zatem pamiętać podstawowe zasady dotyczące rozplanowania osprzętu elektroinstalacyjnego:
- łącznik oświetlenia (z wyjątkiem łazienki) mocuje się wewnątrz danego pomieszczenia, przy drzwiach od strony klamki (trzeba więc zwrócić uwagę na kierunek otwierania drzwi);
- na schodach, w korytarzu i garażu należy przewidzieć włączanie światła przynajmniej z dwóch miejsc;
- standardowa wysokość montażu łączników wynosi 140 cm od poziomu posadzki, choć coraz częściej instaluje się je na wysokości 90 cm, co pozwala dosięgnąć do nich dzieciom, jak też nie wymaga podnoszenia ręki przy załączaniu przez osoby dorosłe;
- liczbę gniazd oraz ich rozmieszczenie dostosowuje się do planowanego ustawienia mebli i odbiorników;
- w łazience gniazda i łączniki osadza się w odległości nie mniejszej niż 0,6 m od obrysu wanny lub brodzika;
- gniazda wtykowe w pokojach lokuje się na wysokości ok. 30 cm od posadzki, a w kuchni i łazience – 1,2 m (nad szafkami stojącymi).
Redakcja BudujemyDom
fot. Ospel
