Wykańczanie elewacji najlepiej zaplanować na późną wiosnę lub wczesną jesień. Zimą świeże tynki może uszkodzić mróz, latem – intensywne słońce i wysoka temperatura mogą je zbyt szybko wysuszyć. Trzeba je wówczas zwilżać wodą w czasie wiązania. Tynkować należy przy bezwietrznej pogodzie, umiarkowanym zachmurzeniu i temperaturze powyżej 5°C (najlepiej do 20°C). Poza odpowiednimi warunkami atmosferycznymi, konieczne jest odczekanie kilku miesięcy od wymurowania ścian i przykrycia ich dachem. Po tym czasie budynek nie powinien już osiadać, a tynk pękać.
Z tynkowaniem czeka się do zakończenia wszystkich prac mokrych prowadzonych wewnątrz domu, ściany powinny więc być już otynkowane, a na dachu zamontowane rynny. Sposób wykończenia elewacji narzuca przede wszystkim technologia, w jakiej zostały zbudowane ściany zewnętrzne. Niekiedy wykonanie elewacji odbywa się równocześnie z budową ścian konstrukcyjnych.
Ściany jednowarstwowe – w założeniu przeznaczone są do bezpośredniego tynkowania. Najczęściej pokrywa się je tynkiem cementowo- wapiennym, ewentualnie cienkowarstwowym.
Ściany dwuwarstwowe – warstwa ocieplenia (z wełny mineralnej bądź styropianu) musi być pokryta cienką warstwą tynku – nie tylko ze względu na estetykę, ale również przez konieczność zapewnienia ochrony izolacji. Z uwagi na ograniczoną nośność podłoża, stosuje się wyłącznie tynki cienkowarstwowe.
W tej technologii można także ułożyć elewacje na sucho z paneli drewnianych albo z PVC (siding). Można je też obłożyć płytkami klinkierowymi lub kamiennymi, cegłami klinkierowymi lub, coraz bardziej modnym, drewnem albo jego imitacją. Na ścianach dwuwarstwowych ocieplonych styropianem można ułożyć dowolny tynk cienkowarstwowy, natomiast na wełnę mineralną nie nadaje się niskoparoprzepuszczalny tynk akrylowy.
Ściany trójwarstwowe – warstwa elewacyjna może pełnić rolę gotowej elewacji lub stanowić podłoże pod tynk. Przeważnie murowana jest z dekoracyjnych cegieł klinkierowych lub silikatowych, których już się nie tynkuje.
Joanna Dąbrowska
fot. Euronit
