Kamień w domu

Dzięki niej materiał ten bardzo dobrze się komponuje i wtapia w otoczenie, a z czasem nabiera jeszcze szlachetniejszego wyglądu. Odpowiednio utrzymywany może służyć przez wiele lat.

Kamień w domu wygląda elegancko i nadaj domowi południowy charakter. Odpowiednio dobrany może dodać wnętrzu powagi lub wprowadzić więcej światła.

Podłoga

Kamienną posadzkę można zastosować praktycznie w każdym pomieszczeniu. W naszym klimacie kamień układa się najczęściej w kuchniach i łazienkach, chociaż sprawdza się on również w przedpokojach, holach, sypialnia i salonach.   Najpopularniejszym kamieniem podłogowym jest granit – głównie ze względu na to, że jest bardzo odporny na zarysowania i na zaplamienie. Granit nie wymaga impregnacji i można go myć wszelkimi środkami czyszczącymi. Równie chętnie stosowanym kamieniem jest marmur, ale nie każdy wie, że aby pozostał lśniący, wymaga systematycznej impregnacji, ponieważ w trakcie użytkowania matowieje i łatwo ulega zarysowaniom. Na podłogi we wnętrzach bardzo rzadko stosuje się piaskowiec, bo ze względu na dużą nasiąkliwość łatwo się plami, a zaplamienia bardzo trudno z niego usunąć. (fot. Gromos)

Schody

Na stopnie schodów stosuje się najczęściej te same materiały, co na podłogę: granit, marmur i rzadziej piaskowiec. Wybierając kamień na stopnie, należy zwrócić większą uwagę na to, by jego powierzchnia nie była zbyt śliska, inaczej nadmierną śliskość schodów kamiennych trzeba będzie zmniejszać przez wytrawianie odpowiednimi środkami chemicznymi, matując powierzchnię mechanicznie lub stosując nakładki na stopnie. (fot. Artstone)

Łazienki i kuchnie

W łazienkach i kuchniach kamień stosuje się nie tylko na podłogi, ale również na parapety, ściany i blaty. Produkuje się też kamienne umywalki i wanny. Najchętniej stosowane materiały to granit, marmur i trawertyn. Ten ostatni można stosować tylko po zaszpachlowaniu otworów, wypolerowaniu i zaimpregnowaniu powierzchni. Bardzo popularne są również konglomeraty. (fot. Gromos)

Kominki

Do wykańczania kominka używa się rozmaitych materiałów, ale jednym z najszlachetniejszych jest niewątpliwie kamień. Można z niego wykonać niemal całą obudowę, można też wprowadzić tylko kamienne elementy. Najczęściej stosuje się granit i piaskowiec. Płyty poziome są polerowane, dzięki czemu łatwiej utrzymać kominek w czystości. W górnej części obudowy można zastosować różne faktury: groszkowaną czy szlifowaną. (fot. Kamieniarstwo Pawlik)

Jak dbać o kamień?

Konieczność wykonywania zabiegów takich jak mycie, piaskowanie czy impregnacja, wynika z tego, że jak wszystkie materiały, także i kamień ulega z czasem degradacji. Niszcząco działają nań przede wszystkim czynniki atmosferyczne: wiatr, wilgoć, opady atmosferyczne, promieniowanie UV, zmiany temperatury, a zwłaszcza mróz.

Również wody gruntowe mogą stanowić zagrożenie dla elementów kamiennych, ponieważ zawarte w tych wodach związki chemiczne mogą wnikać w strukturę kamienia i niszczyć go. Kamień może być też zaatakowany przez porosty, mchy i grzyby. W atmosferze natomiast znajdują się niszczące gazy i pyły, które mogą atakować kamień, również w postaci kwaśnych deszczów, które niszczą strukturę kamienia przez wymywanie jego składników. Inną przyczyną niszczenia mogą być błędy wykonawcze: niezaimpregnowanie powierzchni, nieodpowiednie zaprawy, wadliwe spoinowanie.

Impregnacja. Aby ograniczyć działanie tych czynników, kamień należy zaimpregnować. Dzięki temu, że impregnacja zatyka pory, woda nie wnika w głąb kamienia, co chroni przed jego łuszczeniem i niszczeniem. Impregnacja chroni kamień przed zabrudzeniem i zapobiega rozwojowi na jego powierzchni porostów i glonów, które sprawiają, że ścieżki kamienne stają się śliskie. Stosuje się preparaty silikonowe, żywice epoksydowe lub związki krzemu. Koszt impregnacji zależy od ilości użytego impregnatu.

Może cię zainteresować

Jak przygotować ścianę gipsowo-kartonową do tapetowania? Jak i czym skutecznie zabezpieczyć płytki ceglane przed zabrudzeniami i uszkodzeniami? Płytki i cegły klinkierowe vs imitacje. Istotne różnice Jacob - przenośna garderoba o industrialnym wyglądzie LEGRABOX - szuflady na płyty winylowe Architektura wnętrz komercyjnych - czyli aranżacje, które mają rozpieszczać! Czym wykończyć podłogi i ściany? Nasz typ to wodoodporne produkty Rocko! Jak wykonać imitację marmuru i stiuku weneckiego we wnętrzach? Zaaranżowanie wnętrza zgodnie z zasadami less waste Okucia do szkła - piękna i funkcjonalna dekoracja wnętrz Jak samodzielnie przygotować murowaną ścianę z płytkami ELABRICK?

Zobacz więcej Zwiń

Zabiegami, które również znacznie ograniczają osadzanie się brudu są szlifowanie, polerowanie i wygładzanie. Im powierzchnia jest gładsza, tym mniej zanieczyszczeń się na niej osadza. Należy jednak pamiętać, że zabiegi te wykonuje się przed ułożeniem kamienia.

Czyszczenie. Powierzchniowe, niewielkie zabrudzenia można usuwać wodą i miękką szczotką. To, jakiej szczotki należy użyć, zależy od rodzaju czyszczonego kamienia – zbyt twarda może porysować delikatną powierzchnię.

Mycie kamienia wodą z węża może być nieskuteczne, a jednocześnie doprowadzić do zawilgocenia. Dużo lepszym rozwiązaniem jest użycie myjki ciśnieniowej do usunięcia osadów i brudu. Dotyczy to oczywiście kamienia zastosowanego na zewnątrz.

Jeśli woda, nawet pod dużym ciśnieniem nie usuwa zanieczyszczeń, stosuje się środki chemiczne. Takie czyszczenie musi być jednak wykonane przez wyspecjalizowaną firmę. Rozcieńczonym kwasem fluorowodorowym usuwa się na przykład sadzę z piaskowca. Kwasem siarkowym (również rozcieńczonym) usuwa się z piaskowca mchy, porosty i ślady rdzy. Kwasów szczawiowego i chlorowodorowego używa się do czyszczenia wapieni. Stosowanie środków chemicznych może być niebezpieczne dla zdrowia, dlatego nie wolno takiego czyszczenia wykonywać samodzielnie.

Inną metodą jest piaskowanie, któremu najczęściej poddaje się piaskowiec. Jeśli piaskowiec przez dłuższy czas nie jest czyszczony, zaczyna szarzeć. Piaskowanie wykonuje się na sucho za pomocą piaskarek. W zależności od rodzaju czyszczonej powierzchni oraz stopnia zabrudzenia można regulować ciśnienie, ostrość i twardość strumienia.

Katarzyna Olędzka