ELEMENTY INSTALACJI
|
| (fot. Geberit) |
Podstawowymi elementami instalacji wodnej są oczywiście rury. Tradycyjnie ich średnica była podawana w calach, ale obecnie coraz częściej stosuje się system metryczny. W instalacjach wodociągowej i grzewczej budynku mieszkalnego najczęściej używane są rury 1/2 cala, czyli ok. 15 mm. Taką średnicę powinny mieć tzw. gałązki, czyli poziome doprowadzenia wody do baterii umywalkowej (zlewozmywakowej), spłuczek oraz grzejników.
Tylko w przypadku niektórych odbiorników (bateria wannowa, niektóre typy spłuczek ustępowych) trzeba prowadzić gałązki grubsze – ¾ cala (20 mm). Rury doprowadzające wodę na poszczególne kondygnacje (tzw. piony) powinny mieć natomiast średnice: 1 lub 1 1/4 cala, czyli odpowiednio 25 lub 32 mm. Rury instalacji odprowadzającej wodę z pojedynczych przyborów (np. umywalki) mogą mieć średnicę 40 mm (lub nawet nieco mniejszą). O 10 mm więcej trzeba zamontować w przypadku zlewozmywaka, pralki lub krótkiego odprowadzenia z wanny (długie odprowadzenie powinno mieć już 70 mm).
Najwięcej, bo aż 100 mm, musi mieć odprowadzenie z miski ustępowej oraz zbiorcze odprowadzenie między kondygnacjami. W tym ostatnim przypadku bardzo często stosuje się nawet więcej. Rury można łączyć w sposób trwały lub w sposób umożliwiający wielokrotne rozłączanie i złączanie.
POŁĄCZENIA NIEROZŁĄCZNE
Zgrzewane – w ten sposób łączone są rury z polietylenu, polipropylenu i polibutylenu. Aby zastosować takie rozwiązanie, trzeba dysponować specjalistyczną zgrzewarką, w którą wkłada się końcówkę rury oraz specjalną złączkę. Po podgrzaniu materiał ulega nadtopieniu i oba elementy zostają trwale połączone.
Zaciskane lub zaprasowywane – tak łączy się miedź i stal. Złączki mają wewnątrz uszczelki z gumy EPDM, a do ich zamontowania potrzebne jest specjalistyczne urządzenie.
Klejone – stosowane w instalacjach z rur z PVC. Aby skleić dwie rury, smaruje się klejem wewnętrzną powierzchnię kielicha jednej i zewnętrzną powierzchnię tzw. bosego końca drugiej, a następnie wsuwa jeden koniec w drugi. Klej rozpuszcza powierzchnię tworzywa, dzięki czemu połączenie jest całkowicie szczelne.
Lutowane – w ten sposób można łączyć rury miedziane. W instalacjach wody zimnej, ciepłej oraz c.o. stosuje się przede wszystkim tzw. lutowanie miękkie, w temperaturze około 450°C. Rury miedziane można także łączyć lutowaniem kapilarnym, które polega na zasysaniu rozgrzanego lutu w bardzo wąską szczelinę pomiędzy rurą a złączką. Odległość pomiędzy ścianką kielicha oraz końcem rury jest tak mała, że w układzie występuje zjawisko włoskowatości (im cieńsza jest szczelina, tym wyżej jest w nią zasysany płynny lut).
Spawane – w ten sposób łączy się przede wszystkim rury czarne w instalacjach centralnego ogrzewania. Tej metody nie wolno stosować w przypadku rur ze stali ocynkowanej, gdyż uszkodzona zostaje warstwa ochronna.
Ciąg dalszy artykułu w wersji papierowej Dom Polski 2012
