- W jakich instalacjach wykonuje się połączenia gwintowane rur?
- Na czym polega łączenie rur na wcisk?
- Co to są połaczenia zaciskane w instalacjach hydraulicznych?
- W jakich instalacjach stosuje się połączenia zaprasowywane?
Połączenia gwintowe
Połączenia gwintowe to najstarsza i wciąż powszechnie stosowana metoda montażu instalacji hydraulicznych i gazowych. Ich niezaprzeczalną zaletą jest możliwość wielokrotnego rozłączania i ponownego łączenia, co zapewnia dużą elastyczność w modyfikowaniu i naprawach instalacji.
Ten typ połączeń stosowany jest głównie w przypadku rurowych instalacji stalowych. Wymagają one wprawdzie pracochłonnego gwintowania łączonych końców, ale rekompensuje to wyjątkowa wytrzymałość uzyskanych połączeń na obciążenia i wysoką temperaturę.
Obecnie rurowe połączenia gwintowane nadal dominują w instalacjach przeciwpożarowych, a także w podłączeniach urządzeń, osprzętu i armatury. Wykorzystywane są także w innych typach instalacji, choć w mniejszym stopniu.
Znormalizowane złącza gwintowe do instalacji rurowych wykonywane są w systemie Whitwortha o wymiarach calowych (gwinty typu R). W instalacjach wewnętrznych stosuje się złącza gwintowane o średnicach od 3/8 cala do 2 cali, co odpowiada średnicom nominalnym rur z innych materiałów w zakresie 12 mm do 50 mm. Przykładowo, gwint R1/2” odpowiada średnicy nominalnej rur PE 16 mm.
Biorąc pod uwagę, że gwintowanie rur innych niż stalowe jest niemożliwe, producenci oferują szeroki asortyment złączek zakończonych gwintem zewnętrznym lub wewnętrznym. Złączki te są dostosowane do łączenia rur z różnych materiałów i wykonanych w różnych technologiach.
Połączenia na wcisk
Ten system połączeń rurowych znajduje zastosowanie w bezciśnieniowych instalacjach kanalizacyjnych. Szczelność i stabilność złącza gwarantuje odpowiednio wyprofilowana uszczelka wargowa. Połączenia te, typu kielichowego, polegają na osadzeniu bosego końca rury w kielichu z uszczelką na określoną głębokość. W wewnętrznych instalacjach kanalizacyjnych stosowane są rury o średnicach od 32 mm do 160 mm, a połączenia te są łatwo rozbieralne.
Montaż
- Przed połączeniem rur bez ich przycinania, należy pokryć uszczelkę i końcówkę rury płynem poślizgowym. Następnie, używając flamastra, zaznaczyć głębokość osadzenia (około 0,5-1,0 cm mniejszą niż głębokość kielicha). Osiowo wcisnąć rurę do kielicha.
- Końce rur przycinanych przed montażem w złączce należy wykończyć pod kątem około 30°.
- W przypadku połączeń kątowych, istnieje możliwość dowolnego obracania jego części w celu uzyskania właściwego położenia.
- Na skomplikowanych odcinkach instalacji, przed jej ostatecznym montażem, zaleca się przeprowadzenie wstępnej przymiarki po wyjęciu uszczelek. Umożliwi to swobodną korektę połączeń i dobór optymalnego zestawu kształtek i długości odcinków rur, zapewniając wymagany spadek.
Wcinanie w istniejące orurowanie
W razie potrzeby istnieje możliwość wcięcia się w istniejące orurowanie i utworzenia np. dodatkowej odnogi bez naruszania pozostałej części instalacji. Po wyznaczeniu miejsca osadzenia trójnika, należy wyciąć odpowiedniej długości fragment rury. Następnie, z jednej strony wstawić trójnik, a z drugiej dopasowany odcinek rury z nałożoną mufą, która zapewni połączenie ze starą instalacją.
System kanalizacji wewnętrznej COMFORT. (fot. Pipelife)
Połączenia zaciskane
To jeden z najwygodniejszych do montażu sposobów połączeń rurowych, który nie wymaga użycia specjalistycznych narzędzi. Stosowany jest do popularnych rur warstwowych typu PEX-Al.-PE, polietylenowych PE (do zimnej wody) oraz rur miedzianych. Połączenie powstaje w wyniku zaciśnięcia sprężystej tulei na rurze w wyniku dokręcenia nakrętki.
Złącza te gwarantują dostateczną szczelność na orurowaniu nieobciążonym i łatwo dostępnym, a w praktyce stanowią jeden z podstawowych systemów połączeń instalacji umożliwiając również jej demontaż i ponowny montaż.
Złączki zaciskane na rurach warstwowych montujemy w następujący sposób: wewnętrzna krawędź rury trzeba sfazować, co ułatwi wciśnięcie jej z złączkę z pierścieniami uszczelniającymi. Przed złożeniem koniec rury należy pokryć płynem poślizgowym i zaznaczyć flamastrem zalecaną przez producenta głębokość wsunięcia rury w złączkę. Na rurę zakładamy nakrętkę oraz pierścień zaciskowy, a po wciśnięciu rury na zaznaczoną głębokość, dokręcamy nakrętkę zaciskową ręką bądź kluczem i połączenie jest gotowe.
Połączenia zaprasowywane
Ten rodzaj połączeń stosunkowo niedawno zyskał popularność. Połączenia tego typu dopuszczone są do zakrywania konstrukcyjnego poprzez umieszczanie ich w elementach betonowych np., wylewek podłogowych. Systemowe złączki różnych producentów pozwalają na łączenie rur tworzywowych (głównie PEX-Al.-Pe), miedzianych a także kalibrowanych ze stali węglowej i nierdzewnej. Do wykonania połączeń niezbędna jest praska wywołująca nacisk rzędu nawet kilku ton z napędem ręcznym hydraulicznym lub elektrycznym.
Mechanizm zaciskowy może być wyposażany w szereg wkładek dostosowanych do rodzaju złączy jak i ich średnicy zgodnie z zaleceniami producenta systemu. Popularne wkładki zaciskowe do rur typu PEX oznaczane są jako U lub TH, a do stali miedzi maja symbole V lub M.
Technika wykonywania połączeń polega na wstawieniu końca rury na odpowiednia głębokość do złączki, założeniu zaciskarki i i uruchomieniu mechanizmu powodującego zaprasowania połączenia, które uszczelniane jest przez pierścień odpowiedni dla rodzaju przepływającego medium.
Redaktor: Redakcja BudujemyDom
fot. otwierająca: Uponor
Dodaj komentarz