Obudowa wanny prostokątnej i narożnej - krok po kroku

Obudowa wanny prostokątnej i narożnej - krok 1. Materiały

Do budowy stelaża potrzebne będą profile systemowe do tzw. suchej zabudowy, oznaczone jako UD oraz CD. Przy wannie długości do 1,5 m wystarczą 2 profile UD i jeden CD długości 3-4 m. Jako elementy łączące użyjemy krótkich blachowkrętów tzw. pchełek, a płyty przykręcimy wkrętami samonawiercającymi o długości 25 lub 35 mm przy pokryciu dwuwarstwowym. Potrzebne też będą kołki rozporowe do zamocowania stelaża do podłogi i ścian.

Wodoodporne płyty g-k mają 120 × 260 (do 300) cm i jedna sztuka powinna wystarczyć na obłożenie wanny nawet dwuwarstwowo. Dla ułatwienia transportu można je wstępnie przyciąć - naciąć karton nożykiem z jednej strony, złamać wzdłuż tej linii i rozciąć go z drugiej strony.

W wersji z obudową murowaną, wykorzystamy bloczki z betonu komórkowego - najlepiej odmiany 600 o grubości 6 lub 8 cm. Na ogół wystarczą dwa rzędy bloczków (wysokość obmurówki 49-50 cm). Do 2 m obwodu wanny potrzebnych będzie 8 bloczków. Do łączenia elementów niezbędna będzie zaprawa cementowa bądź cienkowarstwowa. Przy niewielkim zużyciu można zastosować też klej do płytek, co zmniejszy asortyment materiałów do kupienia.

Przygotowanie obudowy do opłytkowania wymaga zagruntowania podłoża preparatem głęboko penetrującym. Dodatkowe zabezpieczenie przed wilgocią uzyskamy, nanosząc płynną folię. Elastyczny klej do płytek, fuga i płytki okładzinowe z ewentualnymi dekorami to materiały niezbędne do wykończenia obudowy. Zaopatrzmy się też w silikon sanitarny albo samoprzylepną taśmę dekoracyjną. Dostęp do przestrzeni podwannowej umożliwią wstawione drzwiczki rewizyjne lub ramka, do której magnesami mocowana będzie maskująca płytka ceramiczna.

Obudowa wanny prostokątnej i narożnej - krok 2. Narzędzia

Dobór narzędzi zależeć będzie od przyjętego sposobu obudowania wanny. Do konstrukcji z płyt na stelażu potrzebna będzie wiertarka z wiertłami do betonu, nożyce do blachy bądź szlifierka kątowa i komplet wkrętaków. Do obudowy murowanej zastosujemy piłę do cięcia gazobetonu, pilnik - zdzierak i podstawowe narzędzia murarskie.

Może cię zainteresować

Jak optycznie powiększyć łazienkę? Instrukcja montażu spłuczki JOMOTech Jaki grzejnik elektryczny do małej łazienki? Wentylatory - istotny element w łazience. Niezmiernie ważny szczegół w kominku Jak czyścić odpływ liniowy - poradnik praktyczny Jak dobrać oświetlenie LED do łazienki? Jak przykleić lustro na ścianie? Silia w łazience i kuchni - udany mariaż art deco i minimalizmu Jak odnowić fugę? Jak prać wełnę? Rosnąca inflacja nie daje spokoju? Dowiedz się, jak oszczędzać wodę i energię w swoim domu Jak powinna wyglądać łazienka bez barier? Ona jest harmonią. Nowa kolekcja ceramiki łazienkowej Roca Jak mądrze zagospodarować przestrzeń pod prysznicem dla wszystkich domowników? Zsyp na pranie w domu Jak dobrać stelaż, misę WC i przyciski do zabudowy podtynkowej w łazience? Nowoczesne aranżacje prysznica Aqua Blocker® - przeciwwodna masa uszczelniająca Ona jest nowoczesna. Nowe technologie w kolekcji ceramiki Roca Jakie oświetlenie zastosować w łazience? Ma być stylowo i funkcjonalnie Funkcjonalna łazienka na poddaszu - praktyczne porady Efektywna hydroizolacja w łazience - jakie uszczelnienia zastosować? Nowoczesna łazienka - inspiracje i pomysły na modny wystrój Na co należy zwrócić uwagę układając płytki ścienne i podłogowe? Baterie podtynkowe - znakomite rozwiązanie dla osób ceniących wygodę oraz nowoczesny design Nowy poziom luksusu - systemy hydromasażu do wanien akrylowych do zabudowy Zasady dobierania baterii do wanien w różnych stylizacjach Zagłębienie wanny spa - jak zrobić to dobrze?

Zobacz więcej Zwiń

W obu wariantach użyjemy metrowej poziomnicy z libellą pionu i miarki oraz narzędzi służących do ułożenia płytek - przyrządu do ciecia, pacy zębatej, mieszadła do kleju i zaprawy, pędzla i rakli do rozprowadzenia fug. Do uszczelnienia brzegów wanny wykorzystamy pistolet do wyciskania silikonu.

Obudowa wanny prostokątnej i narożnej - krok 3. Dwa warianty obudowy

Najprostszy sposób na obudowanie wanny to zakup i zamontowanie gotowej osłony z tworzywa. Takie rozwiązanie jest szczególnie zalecane w wannach z hydromasażem lub gdy armatura nawannowa wymaga zapewnienia dostępu w celach konserwacyjnych czy naprawczych. Decydując się jednak na obudowanie wanny płytkami ceramicznymi, musimy najpierw przygotować podłoże, do którego można będzie je przykleić. 

Najczęściej wannę obudowuje się na dwa sposoby:

• osadzając płyty gipsowo-kartonowe na stelażu;
• wykonując obmurówkę z łatwych do obróbki bloczków z betonu komórkowego.

Pierwszy pasuje raczej do wanien prostych, do których nietrudno dostosować stelaż, a obmurowanie robimy przy wannach narożnych i o niestandardowych kształtach. 

Obudowa wanny prostokątnej i narożnej - krok 4. Ustawienie wanny

Pierwszą czynnością będzie zamontowanie nóżek podpierających i ustawienie wanny w docelowym miejscu. W modelach akrylowych nóżki są przykręcane do wzmocnień na spodzie i aby nie utrudniały obudowy, powinny znaleźć się w odpowiedniej odległości od krawędzi wanny. Ściany i podłoga wokół niej powinny być już wykończone płytkami ułożonymi na warstwie izolacji przeciwwodnej, np. z płynnej folii, i zaspoinowane. Wanna najczęściej przylega przynajmniej dwoma bokami do ścian, które powinny tworzyć kąt prosty.

Jeśli wymaga to skorygowania albo chcemy uformować półkę wzdłuż krawędzi wanny, odsuwamy ją od ściany i powiększamy konstrukcję obudowy o dodatkową powierzchnię poziomą. Wstępnie ustawioną wannę trzeba wypoziomować w płaszczyźnie wzdłużnej i poprzecznej - regulując wysunięcie śrub w nóżkach podporowych.

Obudowa wanny prostokątnej i narożnej - krok 5. Podłączenia hydrauliczne

Zależnie od modelu wanny, do instalacji wodno-kanalizacyjnej podłączamy tylko syfon odpływowy lub też przyłącza do baterii nawannowej. Odpływ z wanny podłączamy do syfonu z przelewem dostosowanym do modelu wanny. Przy jego montowaniu musimy zapewniać odpowiedni spadek do odprowadzenia kanalizacyjnego przez zmianę wysokości nóżek, a niekiedy nawet ustawienie ich na podwyższeniu, np. z cegieł.

Warto zwrócić uwagę na takie umiejscowienie połączenia syfonu, które łatwo będzie rozebrać przez otwór rewizyjny, co umożliwi ewentualne wyjęcie wanny. Również przy instalowaniu armatury nawannowej podłączenie do instalacji wodociągowej powinno znajdować się w zasięgu operowania narzędziami z otworu rewizyjnego. Wszystkie podłączenia wykonujemy elastycznymi wężykami.

Obudowa wanny prostokątnej i narożnej - krok 6. Wyznaczenie obrysu obudowy

Ustawienie stelaża pod płyty g-k, i przygotowanie obmurówki z płytek gazobetonowych wymaga wyznaczenia obrysu krawędzi wanny na podłodze łazienki. W przypadku wanny o prostym kształcie nie będzie z tym większego problemu - wystarczy w czterech punkach (na końcach brzegu wanny) przyłożyć długą poziomicę (z libellą - przyrządem do sprawdzania pionu) i zaznaczyć np. flamastrem punkty odpowiadające w pionie zarysowi wanny.

Od wyróżnionych punktów należy odmierzyć 2-2,5 cm w głąb obudowy i połączyć zaznaczone punkty linią kontrolną, do której będzie dochodzić zewnętrzna krawędź rusztu nośnego dla płyt. W przypadku planowanego pokrycia dwuwarstwowego, stelaż trzeba cofnąć o ok. 3,5 cm, czyli grubość płyt 2 × 12,5 mm i ok. 1 cm na grubość płytki z klejem. 

Przy obudowie wanny o zaokrąglonym obrysie za pomocą murowanych bloczków, przeniesienie linii brzegu wanny na podłogę zrobimy tą samą metodą, z tym że na łuku poziomnicę przykładamy co kilka centymetrów, utrzymując ją w pionie nie tylko względem przekroju wanny, ale i długości krawędzi. Połączenie naniesionych punktów utworzy wielokąt, który trzeba będzie przesunąć "pod wannę" na grubość płytki z klejem (ok. 1 cm).

Ponieważ podczas murowania zaznaczona linia łatwo ulegnie zatarciu, lepszym rozwiązaniem będzie utrwalenie zarysu przez wymurowanie "pod poziomnicę" pierwszej warstwy podmurówki lub wymurowanie w ten sposób od razu całej obudowy.

Obudowa wanny prostokątnej i narożnej - krok 7. Konstrukcja stelaża

Wykonanie rusztu pod obudowę z płyt g-k na wannie o prostym zarysie nie powinno sprawić kłopotów. Zakładając, że obudowujemy dwa boki, konstrukcja rusztu składać się będzie z dwóch części - przy czym każdą z jednej strony zamocujemy do ściany. Wymiary poszczególnych rusztów dopasowujemy do wielkości wanny mierzonej po jej brzegach, z uwzględnieniem grubości planowanych okładzin z płyt g-k i płytek ceramicznych.

Przy określaniu wysokości stelaża ustalmy nie tylko wysokość wanny, mierzonej po zamontowaniu nóżek i wypoziomowaniu, ale również szerokość wysunięcia brzegu względem jej nachylonej niecki (szerokość rantu). Typowy rant ma szerokość ok. 3 cm, czyli stelaż musi być niższy, aby zmieściła się pod nim okładzina.

Przyjmując grubość stelaża z okładzinami 5,5 cm przy jednowarstwowej płycie g-k i 6,5 cm przy dwuwarstwowym pokryciu - sprawdzamy, na jakiej wysokości uzyskamy taką odległość powiększoną o 0,5-1 cm (niezbędny luz) między opuszczonym z krawędzi pionem a ścianką zewnętrzną niecki wanny. Stelaż utworzymy w postaci zamkniętej ramki z profili UD, usztywnionych profilami CD.

Ramkę można zrobić z jednego odcinka UD - po nacięciu go w miejscach zagięcia i skręceniu blachowkrętami. Tak uformowaną ramkę przykręca się kołkami rozporowymi do podłogi i do ściany, oraz łączy z drugą ramką (mocowaną w ten sam sposób). Następnie w profile UD wstawiamy odpowiednio przycięte profile CD w rozstawieniu co 40 cm i przykręcamy je blachowkrętami typu "pchełka".

Obudowa wanny prostokątnej i narożnej - krok 8. Mocowanie płyt

Do obudowania wanny wykorzystujemy wyłącznie płyty uodpornione na wilgoć (zielone), które można dodatkowo zabezpieczyć przed zawilgoceniem po stronie wewnętrznej - pokrywając je preparatem gruntującym, farbą bądź tzw. płynną folią. Wskazane jest też pokrycie dwuwarstwowe, które zapewnia większą sztywność podłoża, zwłaszcza wtedy, gdy będą układane płytki ceramiczne o niewielkich wymiarach, np. mozaika.

Zamiast płyt g-k można użyć sztywniejszych i odporniejszych na zawilgocenie płyt gipsowo-włóknowych. Płyty docinamy na taką wysokość, aby pod krawędzią wanny pozostał ok. 0,5 cm luz - brzeg wanny nie może leżeć na obudowie. Dopasowane płyty przykręcamy 3 lub 4 blachowkrętami samonawiercającymi do profili CD.

Przy pokryciu dwuwarstwowym pierwsza płytę mocujemy wstępnie 1 albo 2 wkrętami na co drugim profilu, następną warstwę przykręcamy docelową liczbą wkrętów. Spód płyty nie powinien spoczywać bezpośrednio na podłodze - cienkie kliny plastikowe utworzą dystans i ułatwią równe ustawienie płyty.

Obudowa wanny prostokątnej i narożnej - krok 9. Obudowa z bloczków

Do obudowy wanny użyjemy bloczków (płytek) z betonu komórkowego o grubości 5-6 cm lub 7,5-8 cm. Przy wannach narożnych musimy utworzyć zaokrąglenie - wielokąt o bokach ok. 12 cm i na taką szerokość przycinamy bloczki. Ich typowe wymiary to 24 × 59 cm, zatem możemy przeciąć je wzdłużnie i skrócić do wysokości brzegu wanny, czyli najczęściej na 50-55 cm.

Jednak murowanie bloczkami ustawionymi w pionie nie będzie wygodne i stabilne, dlatego lepiej obudowę zrobić z bloczków w poziomie i z murarskim wiązaniem spoin. Bloczki przycinamy wtedy poprzecznie (pod niewielkim kątem), co pozwoli na utworzenie cienkiej spoiny pionowej. Przygotowane w ten sposób elementy łączymy naprzemiennie, odwracając je do góry nogami - powstanie dzięki temu równe złącze kątowe. Do cięcia najlepiej użyć specjalnej piły ręcznej do gazobetonu. Można zastosować też piłę do drewna z grubym uzębieniem, niestety, dość szybko się ono stępi.

Oczywiście, na prostych odcinkach obudowy możemy ustawiać bloczki pełnowymiarowe. W praktyce całą obmurówkę można wykonać "pod poziomnicę", utrzymując dystans od pionu do złączenia bloczków na oko lub przykleić do niej (taśmą dwustronnie klejącą) listewkę grubości 0,5-1 cm na wysokości murowanej obudowy. Kiedy oprzemy nieoklejoną część poziomnicy na krawędzi wanny, listewka wyznaczy położenie pionowej spoiny kolejnych bloczków.

Ponieważ ścianki wanny są nachylone, szerokość zabudowy musi się zwężać w miarę zbliżania się obmurówki do brzegu wanny. Wymaga to zukosowania grubości ostatniego rzędu bloczków według próbnej przymiarki ustawionego na sucho elementu. Nie może on być pasowany na wcisk - od ścianki wanny trzeba pozostawić przynajmniej 0,5 cm luz. Użycie cieńszych bloczków w drugiej warstwie zmniejszy pracochłonność dopasowania. Po stwardnieniu zaprawy, posługując się pilnikiem zdzierakiem do gazobetonu, nadamy zaokrągleniu pożądany zarys.

Przy pokrywaniu obudowy szerokimi płytkami możemy to zrobić mniej dokładnie, ale przy planowanym ułożeniu drobnowymiarowej mozaiki powinniśmy wyprowadzić regularny łuk, nakładając na obmurówkę zaprawę wyrównującą. Przy łatwym rozłączeniu kanalizacji wannę można wyjąć, wyrównać obudowę od środka i zabezpieczyć przed nasiąkaniem, np. warstwą płynnej folii.

Obudowa wanny prostokątnej i narożnej - krok 10. Otwory rewizyjne

W obudowach wanny trzeba wykonać otwór, pozwalający na dostęp do syfonu i innych podłączeń. Umożliwi on naprawy, a także kontrolę przestrzeni podwannowej. Otwór rewizyjny powinien mieć wymiary nie mniejsze niż 20 × 20 cm, jego umiejscowienie musi zapewniać wygodne podejście również z narzędziami (np. kluczem hydraulicznym). Otwór pozostawia się w płycie g-k lub obmurówce podczas ich montażu lub wycina przy układania płytek, gdy będzie on maskowany właśnie płytką mocowaną na magnesy (ułatwiające dopasowanie położenia). Sposób osadzenia drzwiczek rewizyjnych zależy od konkretnego modelu - z reguły ramkę wklejamy w boki otworu i licujemy z powierzchnią płytek.

W wersji z maskownicą z glazury, ramkę z magnesami osadzamy w otworze, a płytkę naklejamy na blachę, która przylgnie do magnesów. Fugi pozostawia się niewypełnione lub stosuje łatwą do usunięcia masę silikonową lub akrylową.

Obudowa wanny prostokątnej i narożnej - krok 11. Klejenie płytek

Na prostej obudowie z płyt g-k możemy ułożyć płytki ceramiczne o dowolnych wymiarach, dopasowując je jedynie przez docięcie do wysokości obudowy. Powinny one nieznacznie wchodzić pod rant wanny. Powstałą szczelinę pozostawiamy bez wypełnienia. Płytę g-k przed przyklejeniem płytek gruntujemy w celu zmniejszenia nasiąkania podłoża. Do mocowania używany kleju elastycznego, nanoszonego pacą zębatą o wielkości zębów dostosowanych do wymiaru płytek.

Bardziej pracochłonne będzie opłytkowanie wanny obmurowanej, narożnej. Do bezpośredniego ułożenia nadają się tylko płytki o niewielkich rozmiarach, z których można będzie utworzyć zaokrąglenie powierzchni. Dobrym materiałem będzie drobnowymiarowa mozaika w postaci paneli na elastycznej siatce. Przy układaniu pojedynczych płytek ich szerokość nie powinna być większa niż 10-12 cm, zatem najczęściej musimy je przeciąć, jeśli chcemy uzyskać np. taką samą okładzinę jak na ścianach. Krawędzie przecięcia należy oszlifować, np. osełką ścierną, dzięki czemu brzeg nie będzie kaleczył i wizualnie stanie się niemal taki sam, jak po stronie nieprzecinanej. Podłoże przed mocowaniem okładziny trzeba zagruntować i wypełnić ewentualne ubytki.

Przy układaniu mozaiki, klej nanosimy pacą o drobnych zębach, co pozwala na uformowanie cienkiej warstwy klejącej, która nie będzie wyciśnięta przez fugi. Mozaikę najlepiej dociskać powierzchniowo, np. pacą styropianową, a na łukach pacę przetaczać z naciskiem po świeżo przyklejonych płytkach. W obu rodzajach obudowy spoinowanie płytek można wykonać następnego dnia, wykorzystując fugę elastyczną o odpowiedniej szerokości.

Obudowa wanny prostokątnej i narożnej - krok 12. Uszczelnienie silikonem krawędzi

Przesuwaniu się obudowanej wanny zapobiegają zaczepy - rozmieszczone wzdłuż jej brzegu i przykręcone do ściany. Jednak styk krawędzi wanny i ścian nie jest szczelny i musi być zabezpieczony przed ściekaniem wody pod wannę. Uszczelnienie wykonuje się silikonem sanitarnym, który zapewnia elastyczność połączenia. Przed jego nałożeniem, brzegi wanny i ścianę czyścimy i zabezpieczamy taśmą malarską przed zabrudzeniem. Wyciskamy silikon pistoletem do tub, wypełniając rowek brzegowy jednolitą warstwą. Naniesioną wyrównujemy ją palcem moczonym w płynie poślizgowym (np. płyn do mycia naczyń) lub specjalną płytką wygładzającą.

Wadą uszczelnienia silikonowego - zwłaszcza jasnego - jest trudne utrzymanie go w czystości, dlatego dobrym rozwiązaniem będzie osłonięcie go samoprzylepną listwą brzegową. Może ona pełnić rolę samodzielnego uszczelnienia brzegu wanny albo przykrywać silikon.

Zabudowa wanny płytami gipsowymi

Redaktor: Redakcja BudujemyDom
fot. otwierająca: Sched-Pol