Przez ostatnich kilkadziesiąt lat wymagany standard energetyczny ścian, dachów czy okien zmienił się diametralnie. Za to w polskich domach pozostał inny, właściwie niezmieniony element – wentylacja grawitacyjna. Działa tak samo jak i 50 lat temu i ucieka przez nią tyle samo ciepła. Różnica jest taka, że pół wieku temu była to relatywnie mała część całkowitych strat ciepła – kilka, kilkanaście procent, bo uciekało ono głównie przez ściany, okna, dach – z dzisiejszej perspektywy fatalnie ocieplone.
Za to obecnie nawet w domu zupełnie standardowym, spełniającym normy wymagane przez prawo, wentylacja grawitacyjna odpowiada za ponad 30% strat ciepła. W budynku energooszczędnym – o lepszej izolacji przegród – byłoby to ponad 50%.
Tylko z rekuperatorem
Powyższy wstęp służył uzmysłowieniu podstawowego faktu – w wentylacji z odzyskiem ciepła kryje się największy potencjał oszczędzania energii. Dlatego trudno mówić poważnie o energooszczędności w domu bez rekuperatora. Tym bardziej, że inne elementy budynku trudno już zasadniczo poprawić – nawet kilkakrotnie droższe najlepsze okna są lepsze od standardowych o 30–40%, a schodzenie z ociepleniem ścian poniżej granicy 0,20 W/(m2·K) nie wpływa już zasadniczo na rachunki za ogrzewanie.
Jeżeli zechcemy ubiegać się o dofinansowanie z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (NFOŚiGW) w ramach programu dopłat do kredytów na domy energooszczędne, bez rekuperatora się nie obejdzie. Wymagania Funduszu odnośnie sprawności odzysku ciepła są, jak zwykle, bardzo wysokie, chociaż i tak je nieco złagodzono względem pierwotnej wersji programu.
Jednak wentylacja ma być nie tylko energooszczędna. Przede wszystkim musi być skuteczna i zapewniać przynajmniej nie mniejszy komfort niż tradycyjna, grawitacyjna. W praktyce często nie łatwo to pogodzić.
Redakcja BD
fot. Pro-Vent
