Mianem suchej zabudowy określa się wszystkie metody wykończenia wnętrz, które nie wymagają użycia tzw. wody zarobowej – niezbędnej w procesach wiązania tradycyjnych materiałów budowlanych, np. betonu, tynku gipsowego lub cementowo-wapiennego, szlichty itp. Oznacza to wszelkie materiały mocowane mechanicznie lub za pomocą kleju, a służące do pokrywania (zasłaniania) elementów konstrukcyjnych budynku, ewentualnie budowy np. ścianek działowych, przepierzeń, sufitów podwieszonych. Dawniej głównym materiałem stosowanym do suchej zabudowy były deski, następnie różnego rodzaju płyty drewnopochodne, np. pilśniowe, paździerzowe, wiórowe i oczywiście sklejki. Obecnie zwykle stosuje się płyty gipsowo-kartonowe i gipsowo-włóknowe, ale także wyroby z tworzyw sztucznych np. panele z PVC, wyroby z wełny mineralnej, styropianu, gipsu, szkła itp.
2. Czy jastrych gipsowy można wykonać ze zwykłych płyt do ścian lub sufitów?
Tak, jest to możliwe. Trzeba tylko przestrzegać kilku prostych zasad. Przede wszystkim płyty gipsowo-kartonowe lub gipsowo-włóknowe należy układać w dwóch warstwach. Podłoże musi być wyrównane za pomocą zaprawy samopoziomującej lub specjalnej suchej podsypki. Wykonywany podkład jastrychowy musi być oddylatowany od ścian i przewodów przechodzących przez strop. Po ułożeniu pierwszej warstwy płyt (na styk) i posmarowaniu klejem, układa się drugą warstwę, lecz pod kątem 90°. Trzeba również zwracać uwagę, aby krawędzie płyt w obu warstwach tworzyły zakłady szerokości min. 20-30 cm. Aby mieć pewność, że płyty zostaną sklejone i zapewniona będzie ich współpraca w przenoszeniu obciążeń, dodatkowo należy je połączyć wkrętami systemowymi. Na koniec całą powierzchnię jastrychowego podkładu powinno się zaszpachlować.
Pobierz wersję pdf: ABC w pytaniach i odpowiedziach
