| Systemy lekkich ścianek działowych zostały opracowane dla budownictwa prowadzonego metodami przemysłowymi. Pozwoliło to na znaczne skrócenie czasu robót wykończeniowych oraz wykonywanie ich przez cały rok, niezależnie od pogody. Łatwość montażu oraz umiarkowana cena zachęciły do stosowania systemów suchej zabudowy także inwestorów budujących domy jednorodzinne. Ściany działowe dzielą wnętrze domu na mniejsze pomieszczenia. Powinny być zatem wytrzymałe oraz odporne na uszkodzenia mechaniczne i miejscowe obciążenia, np. od umywalek czy ciężkich półek z książkami. Poza tym wskazane jest, aby miały bardzo dobrą izolacyjność akustyczną i estetyczny wygląd. Te wymagania bardzo dobrze spełniają tradycyjne ściany murowane z cegły pełnej, ewentualnie z pustaków ceramicznych. Jednak mają przynajmniej jedną wadę – są ciężkie. Obustronnie otynkowana ściana działowa z cegły pełnej (grubości 12 cm) waży 270-300 kg/m2, a zastosowanie pustaków powoduje zmniejszenie jej masy jedynie do 180-210 kg/m2. Nie ma to wielkiego znaczenia w domach parterowych, ale w piętrowych i z użytkowym poddaszem jest to ważny czynnik. Dla każdego stropu bowiem ściana o wysokości 260 cm i masie 470-780 kg/m2 to duże obciążenie, najczęściej wymagające dodatkowego wzmocnienia konstrukcji. Wiedzą o tym architekci i w takich sytuacjach bardzo często projektują znacznie lżejsze ściany szkieletowe. Typowa ściana działowa grubości 10 cm, obustronnie pokryta płytą gipsowo-kartonową lub gipsowo-włóknową, wypełniona wełną mineralną, waży zaledwie 20-25 kg/m2, a z podwójnie ułożonymi płytami – porównywalna do ściany murowanej np. pod względem właściwości akustycznych i ogniochronnych – waży 40-60 kg/m2. Masa takich ścian o wysokości 2,6 m porównywalna jest zatem do ciężaru dorosłego człowieka, a to raczej niewielkie obciążenie dla jakiegokolwiek stropu (przyjmuje się, że robotnik z narzędziami waży 100 kg i taki ciężar musi wytrzymać każdy element konstrukcyjny budynku). Stosując szkieletowe ściany działowe osiąga się jeszcze jedną korzyść – prace można prowadzić także zimą, przy stosunkowo niskiej temperaturze, pod warunkiem, że ukończono wszystkie roboty mokre. Szkieletowe ściany działowe najczęściej stosowane w domach jednorodzinnych mają grubość od 7,5 do 15 cm. W zależności od zastosowanych materiałów, różnią się sztywnością, właściwościami akustycznymi i – oczywiście – ceną (różnica może być ponad 3-krotna). Ściany te zbudowane są z dwóch głównych elementów: stelażu i zewnętrznej warstwy okładzinowej. Dość często stosowane jest także wypełnienie, które poprawia izolacyjność akustyczną przegrody. Ruszt konstrukcyjny – z listew drewnianych lub profili blaszanych. W domach szkieletowych oraz z bali stosuje się stelaż drewniany, najlepiej z czterostronnie struganych listew o wymiarach 38x76 lub 100 mm, ewentualnie 50x100 mm. Na słupki, belki, nadproża i wszelkie wzmocnienia używa się tego samego profilu, co jest sporym ułatwieniem dla wykonawców. Jednak znacznie częściej wykorzystuje się stelaż metalowy. Ocynkowane ogniowo i odpowiednio ukształtowane profile stalowe tworzą system elementów potrzebnych do wykonania konstrukcji ścianki działowej. Do wykonania poziomych części ramy używa się tzw. profili UW (w kształcie litery U), natomiast na słupki – profili CW (przypominają literę C). Są również specjalnie wzmocnione profile ościeżnicowe, tzw. UA, wykonane z blachy grubości 2 mm. Stosuje się je na wolnych krawędziach ścian oraz przy otworach drzwiowych. Elementy dostępne są w szerokościach 75 i 100 mm. Także 50 mm, ale są one zbyt wiotkie na ściany działowe i zwykle wykorzystuje się je jako stelaż dostawiany do ścian murowanych. |
Pobierz wersję pdf: Ścianki na stelażu
