Remont ścian wewnętrznych

(fot. Greinplast)

Czasem przy okazji remontu ścian wewnętrznych warto nie tylko odświeżyć nieestetyczne już powierzchnie, ale rozważyć również na przykład wymianę starej instalacji elektrycznej i wodnej czy zmienić położenie ścian działowych.

 

Zanim zatem położymy nowe tynki i ozdobimy je wymarzonym materiałem wykończeniowym, sprawdźmy stan naszych instalacji i zastanówmy się, czy obecny podział pomieszczeń zapewnia nam komfort mieszkania. Sam remont ścian wewnętrznych nie powinien sprawić nam kłopotu. Oto prace, które będziemy musieli dostosować do stanu naszych ścian i oczekiwanych efektów.

Naprawy

Widoczne na ścianach ubytki czy pęknięcia uzupełnia się gipsową masą szpachlową lub gipsem budowlanym. Najpierw miejsca te należy oczyścić szczotką, odpylić i odtłuścić, a następnie, zależnie od zaleceń producenta wybranego produktu – zwilżyć lub osuszyć. Nakładanie gipsu należy przeprowadzić etapowo – kolejne warstwy nanosi się po wyschnięciu poprzednich.

 

Poważniejsze naprawy czekają nas, jeśli tynk jest nieprawidłowo zespolony z podłożem. Jeśli opukując ściany, słyszymy głuchy dźwięk, oznacza to, że wyprawa odspoiła się od podłoża, w wyniku czego pod tynkiem powstała pusta przestrzeń – wówczas konieczne będzie skucie tynku.

Tynkowanie

Roboty tynkarskie można rozpocząć po zakończeniu wszelkich robót instalacyjnych. Trwałość tynków w dużej mierze zależy od podłoża – im bardziej chropowate, tym przyczepność tynku będzie lepsza. Oczywiście podłoże nie może być zabrudzone, zawilgocone bądź nadto wysuszone, przemarznięte czy tłuste. Tynki powinno wykonywać się w temperaturze powyżej 5°C (spadek temperatury poniżej 0°C w czasie doby jest niedopuszczalny). Zarówno tynki gipsowe, jak i cementowo-wapienne mogą stanowić końcowe wykończenie ściany lub być dopiero podłożem dla wypraw wygładzających.

 

Zarówno jedne jak i drugie można nanosić na ściany ręcznie – zacierając pacą zębatą lub maszynowo – natryskując na ścianę za pomocą agregatu tynkarskiego.

 

Tynki gipsowe – cieszą się obecnie największą popularnością. Dlaczego? Bardzo łatwo się je nakłada – tylko w jednej warstwie i bez problemu wyrównuje, a do tego szybko schną – przeciętnie od 7 do 14 dni. Nadają się jednak tylko na bardzo gładkie powierzchnie, bo ze względu na niewielką grubość (8–25 mm), nie niwelują poważniejszych nierówności.

 

Podłoże. Tynki gipsowe można stosować na wszystkich podłożach mineralnych (ściany z cegły ceramicznej, wapienno-piaskowej, z betonu zwykłego i komórkowego oraz płyt wiórowo-cementowych). Nie zaleca się natomiast stosowania ich na podłożach drewnianych, metalowych (ulegają korozji) i z tworzyw sztucznych.

 

Podłoża gładkie (np. betonowe) trzeba pokryć preparatem zwiększającym przyczepność, podłoża chłonne zaś i nierównomiernie przyjmujące wilgoć – gruntuje się środkami uszczelniającymi.

 

Ze względu na to, że tynki gipsowe nie są odporne na wodę i stałe zawilgocenie oraz uszkodzenia mechaniczne – nie zaleca się stosowania ich w pomieszczeniach, w których wilgotność powietrza przekracza 70% (łazienki, pralnie itp.) – tam straciłyby swoją wytrzymałość oraz w garażach, warsztatach – miejscach, gdzie częściej niż normalnie dochodzi do zarysowań ścian.

 

Nanoszenie. Tynki gipsowe najczęściej nanosi się agregatem tynkarskim, ale można nanieść je także ręcznie. Nadmiar tynku po narzuceniu usuwa się łatą, a następnie wyrównuje – wstępnie szpachlą długą (piórem), następnie zwilżoną powierzchnię zaprawy zaciera się pacą gąbkową. Koszt tynków gipsowych z robocizną – 25–35 zł/m2 .

 

Emilia Rosłaniec

Pełny artykuł w PDF: Remont ścian wewnętrznych