(fot. Austrotherm) |
Na izolacje cieplne nadają się takie materiały, których współczynnik przewodzenia ciepła l jest niższy niż 0,05 W/ (m·K). W praktyce do ocieplania używa się niemal wyłącznie różnych odmian wełny mineralnej w płytach lub matach różnej grubości oraz styropianu. Mimo podobnych właściwości termoizolacyjnych materiały te znacząco różnią się paroprzepuszczalnością, nasiąkliwością, odpornością na oddziaływania chemiczne i wysoką temperaturę.
Wełna mineralna
Tą nazwą określa się dwie grupy wyrobów, produkowanych z różnych surowców: - wełnę skalną wytwarza się ze skał bazaltowych; charakteryzuje się krótkowłóknistą strukturą o wysokiej odporności ogniowej i gęstością – zależnie od stopnia sprasowania – od 35 kg/m3 do 180 kg/m3 (i więcej). Jej współczynnik przewodności cieplnej l wynosi od 0,033 do 0,042 W/m·K – zależnie od gęstości wełny i technologii produkcji. Mimo nasycenia wełny środkami hydrofobizującymi, wykazuje ona jednak pewną nasiąkliwość, co pogarsza jej właściwości ciepłochronne, gdy jest zawilgocona. Dlatego przy wyznaczaniu izolacyjności przegród, jako średnią wartość obliczeniową przyjmuje się współczynnik o wartości 0,04 W/m·K.
(fot. European Owens Corning Fiberglas) |
Styropian
Styropian powstaje w wyniku spienienia polistyrenu o gęstości 15–30 kg/m3 i średnim współczynniku przewodności cieplnej (l=0,04 W/m·K. Jest materiałem samogasnącym, ale ze względu na ochronę przeciwpożarową może być stosowany do ociepleń zewnętrznych wyłącznie w budynkach niskich lub średnio wysokich.
Styropian stosuje się do ocieplania nowych budynków, jak i starszych, poddawanych termorenowacji – przede wszystkim w systemach ociepleń metodą lekką mokrą, nazywaną w skrócie BSO.
Cezary Jankowski, Emilia Rosłaniec
Pełna wersja artykułu: Wełna czy styropian?