|
| (fot. Schiedel) |
Z komina można zrezygnować w domu, w którym ma być ogrzewanie elektryczne lub pompą ciepła. Tam, gdzie jest niezbędny, można go wbudować w ściany wewnętrzne, dostawić do budynku lub postawić wolno stojący. Funkcje komina Kominem można prowadzić zarówno kanały dymowe i spalinowe, jak i przewody wentylacyjne, może on też osłaniać rurę odpowietrzającą instalację kanalizacyjną albo doprowadzać powietrze do palenisk typu zamkniętego.
Kotły na paliwa stałe i kominki wymagają podłączenia do kanałów dymowych o przekroju nie mniejszym niż 14×14 cm lub o średnicy co najmniej 15 cm. Każde z urządzeń grzewczych musi być podłączone do oddzielnego kanału. Gazowe i olejowe urządzenia grzewcze podłącza się do kanałów spalinowych.
Spalinowymi nazywa się również kanały odprowadzające powietrze z okapów kuchennych. Kanały powinny być odpowiedniej wielkości:
– murowane
– o przekroju co najmniej 14×14 cm,
– stalowe wkłady kominowe
– o średnicy co najmniej 12 cm.
Niska temperatura spalin (poniżej 100°C) odprowadzanych z kotłów na gaz i olej sprzyja skraplaniu się pary wodnej na ściankach komina. Wewnętrzna powierzchnia kanału spalinowego powinna być zatem odporna na agresywne oddziaływanie kondensatu – płynu o właściwościach żrących, który powstaje w wyniku rozpuszczania się w tej skroplonej wodzie substancji zawartych w spalinach.
Zanieczyszczone powietrze odprowadza się z domu kanałami wentylacyjnymi. Ich przekrój nie powinien być mniejszy niż 160 cm2, a najmniejszy wymiar kanału to 10 cm. Najczęściej kanały wentylacyjne są prowadzone w jednym kominie. Może się zdarzyć, że spaliny dostaną się do domu przez kanały wentylacyjne. Może być to spowodowane:
– brakiem dopływu powietrza np. przez nawiewniki okienne,
– niekorzystnym wzajemnym usytuowaniem wylotów spalin i wentylacji, wylot spalin powinien być umieszczony powyżej wylotów kanałów wentylacyjnych.
Aby ochronić kanały dymowe, spalinowe i wentylacyjne przed ptakami i ich gniazdami, montuje się na ich wylotach specjalne kratki lub siatki, które nie powinny powodować istotnego zmniejszenia przepływu. Typ komina oraz przekroje jego kanałów podawane są w projekcie budowlanym. Jeśli komin ma służyć do odprowadzania produktów spalania, przystosowuje się go do rodzaju urządzenia grzewczego, które będzie do niego podłączone.
Jeśli będzie to kocioł gazowy lub olejowy, przepisy wymagają, aby komin był wyposażony w odporny na korozyjne oddziaływanie kondensatu wkład ze stali nierdzewnej lub kamionki kwasoodpornej. Kocioł na paliwa stałe wymaga podłączenia do kanału dymowego. Nie musi być chroniony przed skutkami kondensacji pary wodnej, ale mimo to warto wyposażyć go we wkład z rur ceramicznych lub rur stalowych, co ułatwi czyszczenie wnętrza kanału dymowego oraz zapobiegnie pojawianiu się brunatnych wykwitów na zewnętrznej stronie komina, gdy substancje smoliste przenikną przez jego ścianki. Kominek najczęściej podłącza się do osobnego komina z kanałem dymowym i wentylacyjnym. Przekrój tych kanałów powinien być dostosowany w kominkach:
– z otwartą komorą spalania
– do powierzchni paleniska,
– z wkładem
– do mocy grzewczej wkładu.
Rodzaje kominów Komin można zbudować z cegieł lub z elementów prefabrykowanych – zależnie od jego lokalizacji. Jeśli został zaprojektowany w ścianie nośnej, lepiej będzie wymurować go z cegieł – unikniemy wtedy problemów związanych z oparciem stropu. Kominy wolno stojące, a także kominy w domach o lekkiej konstrukcji szkieletowej wygodniej stawia się z gotowych elementów. Warto jednak pamiętać, że cienkościenne kominy prefabrykowane wstawione w ściany działowe, nie tylko nie zapewniają dobrej izolacji akustycznej, ale mogą nawet przenosić uciążliwe hałasy, np. z sąsiedniego pomieszczenia, gdzie zamontowano na przykład pompę hydroforową.
Katarzyna Olędzka
Pełna wersja artykułu: Kominy i kominki
