Planując budowę kominka w domu warto zadać sobie pytanie o jego przeznaczenie. Czy ma stanowić jedynie ozdobę, czy też pełnić ważną funkcję w systemie ogrzewania budynku? Jeśli zdecydujemy, że kominek ma być nie tylko ładny, ale także funkcjonalny, wówczas należy rozbudować go o instalację rozprowadzającą ciepło do innych pomieszczeń. Nośnikiem ciepła może być woda (kominek z płaszczem wodnym) lub powietrze (system dystrybucji gorącego powietrza, w skrócie DGP).
Modnie, czyli z głową
Jeśli zdecydujemy się na zamontowanie w domu kominka z dystrybucją gorącego powietrza warto dokonać pewnych wyborów już na etapie projektu architektonicznego budynku, co zaoszczędzi nam potem pracochłonnych i co za tym idzie kosztownych przeróbek. Należy zacząć od wyboru miejsca, w którym umieścimy wkład kominkowy. Wybierając sam wkład warto też od razu wiedzieć, jak będziemy chcieli go obudować.
Kominki zwykle umieszcza się w centralnym punkcie domu, przeważnie w salonie. Ta lokalizacja ma kilka zalet. Po pierwsze, wszystkie przewody doprowadzające do pomieszczeń gorące powietrze będą miały podobną długość, po drugie, pomieszczenie z kominkiem musi być dość przestronne, gdyż w przeciwnym razie może nadmiernie się nagrzewać, i w końcu – w salonie kominek może z powodzeniem pełnić także funkcję dekoracyjną, stanowiąc istotny element wystroju wnętrza.
Gdy już wybierzemy miejsce, w którym stanie nasz kominek warto zastanowić się nad rodzajem komina. Może zostać wymurowany z pełnych cegieł ceramicznych na etapie budowy domu albo wykonany z prefabrykatów jako tzw. system kominowy. Obecnie gotowe, kompletne systemy kominowe, zawierające również kanał wentylacyjny, stają się coraz popularniejsze. Jeśli chodzi o estetykę, to w przypadku komina murowanego, jego górną, wystającą ponad dach część można dobrać do charakterystyki domu, wykonując ją np. z kamienia lub cegły klinkierowej, komin z prefabrykatów można natomiast obłożyć płytkami ceramicznymi imitującymi różne materiały lub wykończyć blachą.
Przewód kominowy powinien mieć minimalny przekrój 14 × 14 cm, a w przypadku zastosowania okrągłego wkładu kominowego, średnicę nie mniejszą niż 15 cm. Jednak kanał o tak małym przekroju będzie odpowiedni tylko dla najmniejszych wkładów (8 –10 kW). Przyjmuje się, że kanał powinien mieć średnicę nie mniejszą niż czopuch wkładu – zwykle 18–20 cm.
Wkład kominkowy, ze względu na jego sporą masę, powinien stać na wzmocnionym podłożu. Ponadto, na etapie budowy domu, trzeba wykonać kanał doprowadzający do wkładu powietrze z zewnątrz budynku. Kanał taki prowadzi się pod posadzką do najbliższej ściany zewnętrznej.
Tomasz Wojciuk
fot. Brunner
