Zgodnie z polskimi przepisami, kominek nie może być jedynym źródłem ciepła w domu. Podstawowy system grzewczy właściciele muszą oprzeć np. na kotle, pompie ciepła, ewentualnie elektrycznych grzejnikach. Jeśli natomiast zależy im na intensywnym udziale kominka w domowym systemie grzewczym, przed wyborem rodzaju i modelu wkładu powinni skonsultować się z fachowcem i omówić z nim, z jakimi urządzeniami wkład będzie współpracował oraz jak często i na jak długo mieszkańcy opuszczają dom.
Do kominka trzeba jeszcze potem dobrać możliwie najlepszą lokalizację, uwzględniając, czy ciepło będzie rozprowadzane sposobem grawitacyjnym czy wymuszonym przez dmuchawę w systemie DGP. Ponadto, adekwatnie do mocy wkładu, dopasowuje się przekrój kanału nawiewnego i średnicę kanału dymowego w kominie.
NIEKTÓRE WYMAGANIA TECHNICZNE
Kubatura pomieszczenia. Wnętrze z kominkiem musi mieć kubaturę 4 m³ na 1 kW mocy kominka, i nie mniej niż 30 m³. A zatem kominek o mocy 10 kW może stanąć w pomieszczeniu o kubaturze 40 m³. Przy typowej wysokości 2,7 m oznacza to pokój o powierzchni przynajmniej 15 m2.
Kanał nawiewny. W nowo budowanych domach, w których okna i drzwi są szczelne, powietrze potrzebne do spalania doprowadza się z zewnątrz przez specjalny kanał nawiewny. Kanał z rury z PVC lub z blachy układa się pod posadzką i doprowadza bezpośrednio do kominka lub w jego pobliże. Wkład zamknięty o mocy 10 kW potrzebuje aż 100 m3 powietrza na godzinę, dlatego przekrój kanału powinien być dość duży.
Kanał pojedynczy powinien mieć ok. 15 cm średnicy, co daje powierzchnię przekroju ok. 200 cm, czyli taką jak dla kratek nawiewnych montowanych w kotłowniach. Ze względów wykonawczych często łatwiej jest poprowadzić dwa mniejsze kanały niż jeden duży. Kanał nawiewny lokalizuje się po napowietrznej stronie budynku, zaś w pomieszczeniu wyposaża w przepustnicę, umożliwiającą otwarcie i zamknięcie kanału.
Lilianna Jampolska
KOMINKI DOVRE
