W starych łazienkach rury prowadzono często na wierzchu i ewentualnie malowano na kolor ściany, czy położonych na niej płytek. W blokach piony instalacyjne obudowywano ekranami z płyt pilśniowych. Nieestetyczne i trudne do wyczyszczenia przyłącza wodociągowe i kanalizacyjne na ogół było widać. W latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku w naszym kraju pojawiły się stelaże sanitarne, które umożliwiają ukrycie rur i przyłączy. I od razu stały się bardzo popularne.
RODZAJE STELAŻY
Stelaże – w zależności od sposobu montażu – dzielą się na dwa rodzaje: do zabudowy mokrej i suchej. Można je też podzielić, w zależności od tego, co zostanie na nich zamontowane, na: muszlowe (stosowane najczęściej), bidetowe, umywalkowe, pisuarowe, do baterii pod- i natynkowych.
Stelaż do zabudowy mokrej (ciężkiej) to stalowa rama, na której zamontowano uchwyty do podejść wodno-kanalizacyjnych, elementy lub śruby do mocowania przyborów sanitarnych oraz zbiornik spłukujący. Takie stelaże nie mogą być bezpośrednio obciążane ceramiką. Dlatego wymagają montażu na pełnej ścianie oraz dodatkowego obmurowania cegłą czy bloczkami z betonu komórkowego (ewentualnie montażu w specjalnie przygotowanej wnęce w murze). To na wymurowanej ściance oprze się ciężar przyboru sanitarnego i jego użytkownika. Choć są tańsze od stelaży do zabudowy suchej, to ze względu na dużo bardziej praco- i czasochłonną instalację, stosuje się je dość rzadko.
Stelaże do zabudowy suchej (lekkiej) można ustawić przy ścianie murowanej i obudować ścianką szkieletową, albo umieścić w lekkiej ścianie działowej i zamocować do podłogi oraz ściany nośnej, bądź do elementów przytwierdzanych do podłogi i sufitu. Stelaż do zabudowy suchej to rama z profili stalowych o dużej wytrzymałości, zdolna do przenoszenia obciążeń pochodzących od przyboru sanitarnego (miski WC, bidetu) i jego użytkownika. W zależności od producenta i przyboru, do osadzenia którego przeznaczony jest stelaż, ramy mogą różnić się wymiarami, wytrzymałością i uzbrojeniem (zbiornik spłukujący, elementy mocujące itp.).
Janusz Werner
FOT. GEBERIT
