Autorzy projektu budynku zawsze określają wymiar i typ drzwi wewnętrznych w przygotowanych rysunkach architektoniczno-budowlanych, uwzględniając specyficzne wymagania strefy reprezentacyjnej, prywatnej, sanitarnej i gospodarczej. Nie należy pochopnie zmieniać ich szczegółowych wytycznych, ponieważ drzwi, służące później nawet przez kilkadziesiąt lat, muszą odpowiadać przepisom budowlanym, a jednocześnie stanowić bezpieczne i funkcjonalne, trwałe i estetyczne wyposażenie każdej z części domu.
W wiatrołapie i w garażu, czyli na granicy zimnej i ciepłej strefy budynku, fachowcy zalecają umieścić skrzydła dobrze zaizolowane termicznie. W kotłowni – drzwi przeciwpożarowe. W łazienkach, WC, pralni – specjalne, zapewniające dobrą wentylację, czyli z otworami lub podcięciem w dolnej części skrzydeł. Do ciemnego korytarza zwykle rekomendują skrzydła przeszklone, natomiast do gabinetu, pokoi dzieci i sypialni – pełne, najlepiej o podwyższonej dźwiękoszczelności. W strefie wejściowej i dziennej często lokują modele o dekoracyjnym wyglądzie, np. dwuskrzydłowe i przeszklone, rozwierane albo przesuwne.
DRZWI TO OŚCIEŻNICA I SKRZYDŁO
Pod nazwą drzwi potocznie rozumie się tylko samo skrzydło drzwiowe. Tymczasem jest to komplet, złożony z ościeżnicy oraz mocowanego do niej skrzydła.
Skrzydło. Składa się z ramy, biegnącej po obwodzie, a także z segmentów wykończenia skrzydła o budowie płytowej lub płycinowej. Przestrzeń wewnętrzną skrzydła często wypełnia się materiałem o dobrej właściwości izolacyjnej lub akustycznej, np. styropianem, pianką poliuretanową bądź wkładką z poliamidu. Skrzydła płytowe, po obu stronach prostokątnej ramy, mają sztywne płyty z drewna, materiałów drewnopodobnych lub np. z aluminium, wykończonego fornirem lub okleiną foliową i ozdobnymi listwami z frezem. Skrzydła płycinowe zaś – powierzchnię podzieloną na mniejsze segmenty (płyciny), wypełnione ozdobnymi elementami – drewnem, szkłem itp.
Lilianna Jampolska
fot. Drew-Holtz