Podłoga stanowi jeden z najważniejszych elementów aranżacji każdego pomieszczenia. Powinna być nie tylko estetyczna, ale też trwała i łatwa do utrzymania w czystości. Jej wymiana nie jest łatwa, dlatego warto dobrze przemyśleć, z czego będzie wykonana. Na szczęście oba popularne materiały podłogowe – parkiet i panele – dobrze spełniają powyższe warunki. Pomiędzy nimi jest też jednak sporo różnic, które warto poznać przed wyborem podłogi.
Parkiet
Parkiety drewniane od lat cieszą się niesłabnącą popularnością. Ich największym atutem jest bez wątpienia naturalny wygląd. Drewno cenione jest też za niepowtarzalną strukturę i kolorystykę – trudno znaleźć dwa takie same elementy z tego materiału. Jest miłe i ciepłe w dotyku i dobrze izoluje termicznie, ale jednocześnie źle przewodzi ciepło, dlatego parkiety nie są wskazane na ogrzewanie podłogowe. Inną zasadniczą wadą parkietów jest wysoka cena i kłopotliwe układanie, wymagające dużej wprawy. Jeśli jednak montaż zostanie przeprowadzony prawidłowo, parkiet, poddawany regularnej konserwacji, będzie służył przynajmniej kilkadziesiąt lat.
Rodzaje parkietów
Najpopularniejszy parkiet tradycyjny składa się z drewnianych deszczułek łączonych na pióro i wpust. Najczęściej mają grubość 22 mm, szerokość od 9 cm i długość od 35 do 50 cm. Deszczułki można układać na każdym podłożu, komponując rozmaite wzory.
Dzięki dużej grubości warstwy użytkowej (nawet 11 mm do pióra/wpustu), taki parkiet można wielokrotnie szlifować i odnawiać. Parkiet lamelowy charakteryzuje się znacznie cieńszymi deszczułkami (10 lub 14 mm). Są one również węższe i krótsze od tradycyjnych (20– 50 cm dł.), nie mają pióra i wpustu – układa się je na styk. Kolejnym rodzajem jest parkiet mozaikowy. Tworzą go krótkie i wąskie elementy (ok. 10 x 3 cm) z litego drewna o grubości 8–14 mm, naklejone na siatkę. Ułożone są według różnych wzorów, np. w jodełkę, szachownicę, cegiełkę itp.
Parkiet przemysłowy składa się z bardzo wąskich deszczułek (8–10 mm) o grubości 14–22 mm, połączonych w płyty – analogicznie jak parkiet mozaikowy – taśmą samoprzylepną, którą zrywa się po ułożeniu. Dzięki temu parkiet ma uporządkowany układ. Jest bardzo wytrzymały, dlatego świetnie nadaje się do miejsc o dużym natężeniu ruchu. Podobne cechy wykazuje bruk drewniany, cieszący się ostatnio sporym zainteresowaniem.
W przeciwieństwie do innych parkietów, jego elementy wycinane są zgodnie z kierunkiem wzrostu (w poprzek słojów). Występuje przeważnie w postaci kwadratowych kostek o wymiarach boku od 4 do 20 cm i grubości 10–22 mm. Układa się je na styk lub ze szczelinami, wypełnianymi masą zalewową. Kostki naklejane na siatkę termoplastyczną ułatwiającą montaż dostępne są w sprzedaży pod nazwą hirnholz. Wadą bruku drewnianego jest wysoką niestabilność przy zmianie wilgotności w pomieszczeniu, dlatego ten rodzaj podłogi musi być układany przez fachowca z dużą starannością, przy użyciu specjalnego kleju dwuskładnikowego.
Norbert Skupiński
fot. Barlinek
