Elewacja może znacznie zmienić wygląd budynku i sprawić, że będzie on
harmonizował z otoczeniem. Oprócz tego chroni ocieplenie i konstrukcję
ścian zewnętrznych przed niekorzystnym działaniem warunków
atmosferycznych. Jednak źle dobrana lub wykonana fasada może stać
się powodem kłopotów z użytkowaniem domu.
(fot. Vandersanden)
W budownictwie jednorodzinnym stosuje
się różne formy elewacji: standardowe
tynki, różnego typu okładziny i ekskluzywne
obmurówki. Jednak podczas wyboru materiału
wykończeniowego, oprócz jego kosztu
i walorów estetycznych, trzeba wziąć pod
uwagę wpływ na zjawiska fizyczne zachodzące
w ścianie zewnętrznej. Chodzi przede
wszystkim o ruch i wykraplanie się pary
wodnej w ścianie.
Tynki
Jest to najpopularniejszy sposób wykończenia
elewacji. Tynk można zastosować na
każdym rodzaju ściany.
Na ociepleniu
Do ocieplania najczęściej stosuje się styropian
odmiany EPS 70, ale w przypadku murów z materiałów
porowatych (betonu komórkowego,
pustaków keramzytobetonowych) lub gdy mają
one podwyższoną wilgotność, należy użyć wełny
mineralnej, która umożliwi dyfuzję pary
wodnej na zewnątrz i tym samym szybsze osuszenie
muru. W zależności od stopnia nierówności
podłoża, płyty mocuje się na placki kleju
lub klej nakłada się pacą zębatą. Dodatkowo
wykonuje się mocowanie przy użyciu kołków
z talerzykiem dociskowym (min. 4 szt./m2).
Na ocieplenie nakłada się zaprawę klejową
z wtopioną siatką zbrojącą. W narożnikach i wokół otworów okiennych należy dodatkowo
wstawić kątowniki. Po utwardzeniu tej
warstwy, aplikuje się preparat gruntujący
w kolorze tynku, który zapewni mu dobrą
przyczepność i zapobiegnie prześwitywaniu
podłoża we wgłębieniach tynku.
Ostatnią warstwą – dekoracyjną – są cienkowarstwowe,
barwione masy tynkarskie na
spoiwie mineralnym, akrylowym, silikonowym
lub silikatowym. Rodzaj spoiwa decyduje
o własnościach paroprzepuszczalnych
tynku, odporności na przywieranie zanieczyszczeń
i trwałości barwy. Zawarte w tynku
kruszywo lekkie o uziarnieniu 1–3 mm nadaje
mu strukturę. Zależnie od sposobu zacierania,
pozwala na uzyskanie różnej faktury.
W przypadku ścian szkieletowych, tynk
na ociepleniu wymaga nieco innego przygotowania
podłoża. Ścianę taką należy po -
kryć folią wiatroizolacyjną o wysokiej paroprzepuszczalności.
Umożliwi ona przenikanie
pary wodnej z wnętrza domu, a jednocześnie
będzie stanowić hydroizolację
od strony zewnętrznej.
Jako materiał ociepleniowy
stosuje się płyty rowkowane, które
po ułożeniu tworzą kanały wentylacyjne.
Łączenia płyt powinny mijać się mniej więcej
co połowę szerokości płyty, przy czym
układ rowków musi pokrywać się na całej
wysokości elewacji. Innym rozwiązaniem
jest zamocowanie styropianowych pasków
dystansowych o grubości 2 cm, w rozstawie
40–50 cm, do których mocuje się płyty
ociepleniowe. Warto użyć twardszego styropianu
EPS 100 z frezowanymi krawędziami,
ze względu na punktowe mocowanie.
Płyty można też sklejać na zakładach klejem
do styropianu.
Cezary Jankowski
Ciąg dalszy artykułu w wydaniu papierowym miesięcznika Budujemy Dom 9/2012