Artykuł pochodzi z: Budujemy Dom 9/2014

Systemy kominowe

Od prawidłowego zaprojektowania, wykonania i troski o stan techniczny kominów zależą w bezpośredni sposób zdrowie i bezpieczeństwo mieszkańców. Dlatego też staranna dbałość o nie niezbędna jest zawsze – począwszy od etapu projektowania budynku, przez budowę i odbiór, po kolejne lata eksploatacji.


Nowoczesne budynki – wyposażone w system wentylacji nawiewno-wywiewnej i ogrzewane przy użyciu pompy ciepła lub energii elektrycznej – zmieniły stan rzeczy znany od wieków, kiedy to wielkość czy też zaludnienie miejscowości opisywano liczbą „dymów” albo „kominów”. Dziś już nie każdy dom musi mieć komin, tym niemniej pozostaje on nadal bardzo ważnym elementem większości nowo powstających budynków. Zadaniem komina jest odprowadzanie na zewnątrz zużytego powietrza oraz dymu i spalin, powstających we wszelkiego rodzaju urządzeniach grzewczych. Służą do tego kanały, które ze względu na przeznaczenie dzielimy na:

 

- wentylacyjne – do odprowadzania powietrza w systemie wentylacji grawitacyjnej;

 

- dymowe – do podłączania pieców i kotłów na paliwa stałe, w tym kominków;

 

- spalinowe – do podłączania gazowych bądź olejowych urządzeń grzewczych (kotły, podgrzewacze wody).

 

Kanał wentylacyjny musi być przede wszystkim drożny, tak by ogrzane powietrze mogło swobodnie unosić się ku górze. Wymagania wobec kanału dymowego i spalinowego są bardziej restrykcyjne. Bezwzględny warunek to szczelność – w przeciwnym wypadku mogłoby dochodzić do przenikania produktów spalania do pomieszczeń sąsiadujących z kominem. Powierzchnie wewnętrzne powinny być możliwie równe i gładkie, by ułatwiać przepływ spalin. Przekrój kanału musi być dostosowany do wymagań przyłączonego urządzenia grzewczego. Minimalne wymiary kanału dymowego to 14 x 14 cm lub 15 cm średnicy, wymiar kanału spalinowego określa producent kotła. Jeżeli kanał prowadzony jest w ścianie zewnętrznej, musi zostać ocieplony – w przeciwnym wypadku szybkie wychładzanie spalin powodować będzie kondensację pary wodnej.

 

Do niedawna (jest to zresztą metoda nadal wykorzystywana z powodzeniem), podstawowym sposobem wykonywania kominów było murowanie ich z dobrze wypalonej, pełnej cegły (ewentualnie pustaków ceramicznych) łączonej na pełne spoiny. W takiej sytuacji komin powstawał zwykle jako integralny element ściany nośnej budynku. Teraz coraz częściej wykorzystuje się prefabrykowane elementy z ceramiki szamotowej albo kamionki, ze stali kwasoodpornej lub też ceramiki wyposażonej we wkłady ze stali.

Adam Jamiołkowski
fot. Jawar

Pozostałe artykuły

Prezentacje firmowe

Poradnik
Cenisz nasze porady? Możesz otrzymywać najnowsze w każdy czwartek!