Wnoszenie i ocieplanie

Ściany domów jednorodzinnych to bardzo ważne elementy budynku. Przede wszystkim pełnią funkcję nośną, czyli „podtrzymują” stropy wyższych kondygnacji oraz dach. Równocześnie zabezpieczają mieszkańców przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Mają duży wpływ na komfort życia mieszkańców oraz wysokość kosztów eksploatacyjnych budynku. Nic zatem dziwnego, że do wyboru ścian zewnętrznych przywiązuje się tak dużą wagę.

Jakie są rodzaje ścian zewnętrznych w domach jednorodzinnych?

(fot. Wienerberger)

Ściany domów można budować niemal z każdego dostępnego materiału, czyli drewna, gliny, słomy, kamienia, cegły, betonu itd. Wybór technologii również jest duży – ściany szkieletowe, prefabrykowane, masywne, murowane itp. Jednak w naszym kraju około 90% domów jednorodzinnych ma murowane ściany zewnętrzne jedno-, dwu- lub trójwarstwowe. Za ścianami murowanymi przemawia również to, że jest to technologia powszechnie znana, stosunkowo łatwa do wykonania i co ważne nadzorowania. Poza tym dość tania oraz odporna na błędy, o które nietrudno przy niskim poziomie wykonawstwa.

Ściany jednowarstwowe
To przegrody, z których można budować domy mieszkalne zgodne z obowiązującymi przepisami. Pomimo tego są popularne z uwagi na szybkość wykonania. Jednak te nowoczesne technologie wymagają od wykonawców sporej wiedzy. Z tego względu ważne jest przestrzeganie wszystkich zaleceń producentów, aby nie doprowadzić do powstania mostków termicznych, pękania ścian lub tynków.

Ściany jednowarstwowe grubości 36–50 cm najczęściej muruje się z bloczków betonu komórkowego (odmiany 400) lub pustaków ceramicznych (poryzowanych). Elementy łączy się na pióro i wpust, dlatego nie wymagają stosowania spoin pionowych. Do murowania używa się zapraw klejowych lub ciepłochronnych.

Ściany jednowarstwowe wykonywane są również z bloczków keramzytobetonowych grubości zaledwie 31-36 cm wypełnionych odpowiednio wyprofilowaną wkładką styropianową. Dzięki temu charakteryzują się współczynnikiem przenikania ciepła U=0,19 W/m2K. Murowane są tylko na spoiny poziome, a pionowe wypełnia się sznurem poliuretanowym lub pianką montażową zapewniając szczelność i ciągłość termoizolacji. Łączna grubość styropianu wynosi około15 cm. Pogrubiona wewnętrzna ścianka umożliwia wieszanie urządzeń instalacyjnych, półek, czy szafek w dowolnym miejscu.

Na dodatek odznaczają się dobrą akumulacyjnością cieplną oraz izolacyjnością akustyczną. Są trwałe i odporne na żywioły, przy tym łatwe do wykonania (przy stosowaniu elementów systemowych – narożnych, okiennych, nadprożowych, wieńcowych).

Co oznaczają parametry λ i U?

λ – współczynnik przewodności cieplnej – określa termoizolacyjność materiałów budowlanych w W/(m·K). Im mniejszą wartość tego współczynnika ma materiał, tym lepszą izolacyjność cieplną może mieć wykonana z niego przegroda zewnętrzna. O ciepłochronności ściany w dużej mierze decydują materiały termoizolacyjne i mają one wartość tego współczynnika w granicach 0,03–0,05 W/(m·K).

U – współczynnik przenikania ciepła – określa izolacyjność termiczną czyli ciepłochronność przegrody o określonej konstrukcji i grubości: ściany, dachu, stropu albo podłogi na gruncie. Jego jednostką jest W/(m2·K). W uproszczeniu, wartość U jest sumą oporu cieplnego poszczególnych warstw. Opór każdej warstwy zaś to jej grubość dzielona przez współczynnik przewodności cieplnej λ materiału.

Odwrotność zsumowanych oporów określa przewodność cieplną ściany.

Ciąg dalszy artykułu w papierowej wersji ABC 2011.

Pozostałe artykuły