Przypomnijmy raz jeszcze podstawową zasadę, często powtarzaną w instrukcjach obsługi urządzeń grzewczych (które jednak mało kto czyta dalej, niż do punktu wyjaśniającego podstawowe zasady obsługi...). Zwiększenie temperatury pomieszczeń o 1°C oznacza w naszym klimacie wzrost wydatków na ogrzewanie budynku o 6%. Wynika z tego jasno, że 1–2-stopniowe przegrzanie pomieszczeń zniweluje w całości korzyści ekonomiczne, wynikające np. z wymiany kotła gazowego na nowocześniejszy, mający sprawność większą właśnie o kilka czy co najwyżej kilkanaście procent.
Co zatem powinniśmy robić, by zachowując komfort cieplny i utrzymać wydatki na ogrzewanie w ryzach? Otóż niezależnie od tego, jakie urządzenie jest źródłem ciepła w domowej instalacji grzewczej, należy dbać o to, by temperatura w pomieszczeniach osiągała zakładany poziom komfortowy (ten każdy ustala wedle własnych upodobań i możliwości finansowych), a jednocześnie starannie pilnować, by nigdy go nie przekraczała. Szczególnie ważne jest to w drugiej połowie sezonu grzewczego, a więc u schyłku zimy i wczesną wiosną, kiedy to dobowe wahania temperatury stają się naprawdę duże, bo słońce potrafi mocno dogrzewać tuż po zimnej nocy.
Do kontrolowania temperatury w budynku służą rozmaite regulatory sterujące pracą kotłów oraz zawory termostatyczne montowane bezpośrednio na grzejnikach (lub dławiące np. określone pętle ogrzewania podłogowego). Z praktyki instalatorskiej wynika, że bardzo często nie są one wprowadzane ani wykorzystywane w sposób właściwy. Warto więc przypomnieć kilka nie zawsze przestrzeganych zasad ich użytkowania.
fot. Vogel&Noot
