W ciągu roku w domu jednorodzinnym zamieszkanym przez 4 osoby zużywamy przeciętnie 4–6 MWh energii elektrycznej. Inaczej to 4000–6000 kWh, do których to jednostek jesteśmy zwykle przyzwyczajeni. Zaś przy prawidłowej konfiguracji systemu fotowoltaicznego, możemy w ciągu roku uzyskać 1 MWh (1000 kWh) energii z 1 kWp mocy zainstalowanej.
Oznacza to, że instalacja, której znamionowa moc wynosi mniej więcej 5 kWp, da nam przez rok 5000 kWh energii. W typowym domu jednorodzinnym będzie to ilość optymalna, pokrywająca roczne zapotrzebowanie. Dla właściciela domu jednorodzinnego z instalacją PV ideałem byłaby sytuacja, w której cały wytworzony prąd zużywałby na miejscu. W praktyce to jednak nierealne, to system energetyczny musi pełnić rolę swoistego akumulatora.
Sieć jak akumulator
Okresy, kiedy potrzebujemy energii elektrycznej oraz kiedy ją produkujemy w dużym stopniu się rozmijają. Dotyczy to zarówno cyklu rocznego, jak i dobowego. W naszym klimacie największe zapotrzebowanie na energię występuje zimą, w krótkie grudniowe dni. W tym czasie ogniwa słoneczne dają niewiele prądu, z racji niewielkiej intensywności promieniowania słonecznego i krótkiego dnia. Jeżeli zaś chodzi o cykl dzienny, instalacja daje prąd tylko wtedy, gdy świeci słońce. A wtedy nie potrzebujemy wiele energii, nie używamy sztucznego światła itd. Co więcej, w dni powszednie wówczas zwykle w ogóle nie ma nas w domu.
Okazuje się, że jedyny sprzęt, który pozostaje stale włączony, to lodówka (chociaż i ona nie działa bez przerwy). Wprawdzie niektórzy próbują zmienić swoje nawyki i np. programują włączenie pralki i zmywarki w środku dnia, ale nie jest to zbyt wygodne (choćby dlatego, że pranie leży w pralce przez kilka godzin po zakończeniu cyklu). Poza tym i tak nie zmienia się zasadniczo zużycia energii.
Redakcja BD
FOT. HEWALEX
