Od konstrukcji do funkcji
|
| (fot. Interdrex) |
Składa się z ramy, do której przymocowane są różne segmenty wykończenia. Przestrzeń wewnętrzna może być natomiast wypełniona materiałem o dobrej izolacyjności termicznej lub akustycznej (np. pianką poliuretanową, styropianem lub wkładką z poliamidu). Skrzydło może mieć budowę płytową lub płycinową.
W konstrukcjach płytowych obustronnym poszyciem prostokątnej ramy (biegnącej po obwodzie drzwi) są sztywne płyty z materiałów drewnopochodnych lub np. aluminium. Płyty mogą być wykończone okleiną foliową lub fornirem, a także ozdobione frezowanymi listwami.
,br> Dokonując wyboru drzwi warto zastanowić się nad funkcjami, którym będą musiały sprostać. Warto oczywiście zadbać i o to, aby w całym domu panowała spójna stylistyka. Na szczęście znacząca część producentów oferuje bogate linie wzornicze, w których łatwo znaleźć drzwi o różnym przeznaczeniu i właściwościach, a podobnym wykończeniu.
Drzwi wejściowe (zewnętrzne) z uwagi na miejsce zamontowania powinny być najbardziej uniwersalne. Oprócz względów estetycznych muszą one spełniać wymogi narzucane przez normę budowlaną oraz przez specyficzną funkcję. Bardzo ważna jest dobra izolacyjność cieplna. Przepisy określają współczynnik przenikania ciepła drzwi zewnętrznych na poziomie 2,6 W/(m2K). Większość dostępnych na rynku wzorów spełnia ten warunek z nawiązką – 2 W/(m2K).
W hałaśliwej okolicy równie istotna okazuje się izolacyjność akustyczna drzwi wejściowych. Normy nie określają wprawdzie jej minimalnego poziomu, ale warto, aby była ona zbliżona do 30 dB. Poziom 36 dB (i więcej) oznacza już bardzo skuteczną ochronę akustyczną.
Drzwi wejściowe powinny być również na tyle wytrzymałe, by oparły się zakusom włamywaczy. Dlatego też nawet najprostsze drzwi wejściowe powinny mieć co najmniej trzy pary zawiasów oraz dwa zamki (w tym jeden kilkupunktowy, wyposażony w zespół bolców). O poziomie odporności na włamanie mówi klasa drzwi – A, B lub C (ochrona wzrasta zgodnie z kolejnością alfabetyczną). Określa ona m.in. czas niezbędny do sforsowania drzwi. Klasę nadają uprawnione do tego placówki atestujące (Instytuty: Techniki Budowlanej i Mechaniki Precyzyjnej oraz Centralne Laboratorium Kryminalistyki KGP).
Drzwi wewnętrzne nie muszą spełniać tak złożonych wymagań jak zewnętrzne. Warto jednak zadbać o dobrą termoizolacyjność skrzydeł oddzielających sień oraz garaż od strefy mieszkalnej. Drzwi do sypialni, pokojów dziecięcych i gabinetów powinny mieć natomiast podwyższoną dźwiękoszczelność.
Specyficzne cechy powinny mieć drzwi prowadzące do łazienki i WC. Muszą one umożliwiać dobrą wentylację pomieszczeń. Służą temu otwory znajdujące się w dolnej części skrzydła (rząd tulei lub podłużne okienko zakryte kratką). Łączna powierzchnia otworów nie powinna być mniejsza niż 220 cm2. Drzwi tego rodzaju warto również zamontować w pralni, gdzie często panuje znacznie podwyższona wilgotność. Wraz z drożnym przewodem wentylacyjnym otwory w skrzydle znacznie zwiększą skuteczność suszenia.
Drzwi dają także możliwość pośredniego doświetlania pomieszczeń. Skrzydło o większym lub mniejszym polu przeszklonym, może „doprowadzić” światło dzienne do ciemnego holu, korytarza lub na podest piętra. Drzwi tego rodzaju sprawdzają się również w pokoju dziecięcym (maluchy chętniej zasypiają w asyście delikatnego światła przenikającego z przedpokoju).
Nowoczesne drzwi wewnętrzne są fabrycznie przystosowane do montażu zamków. Wprawdzie we własnym domu nie trzeba zwykle zamykać się na klucz, ale warto mieć taką możliwość (na przykład w łazience, toalecie i chociażby w jednym pokoju – tym, w którym przechowujemy ważne dokumenty).
Ciąg dalszy artykułu w Budujemy Dom "Dom Polski" 2009
