|
| (fot. Knauf) |
Strop – poziomy element konstrukcyjny oddzielający jedną kondygnację od drugiej. Na nim układa się kolejne warstwy podłogowe.
Podkład podłogowy – warstwa podłogi układana bezpośrednio pod posadzką, nazywana też jastrychem, gładzią lub wylewką; rodzaje podkładów omówione są w ramkach.
Warstwa wyrównująca – warstwa zaprawy wyrównującej, suchego piasku lub mielonego betonu komórkowego, układana bezpośrednio na stropie, gdy jest on nierówny.
Dylatacja – 1–2-centymetrowa szczelina, którą celowo zostawia się między podłogą a ścianą, aby jastrych lub posadzka mogły się swobodnie rozszerzać i kurczyć pod wpływem zmian wilgotności i temperatury. Dylatacjami dzieli się też podłogi o dużych powierzchniach, aby zapobiec ich pękaniu, stosuje się je również na styku posadzek z różnych materiałów, np. parkietu i płytek.
Podłoga składa się z różnych warstw układanych na stropie lub na gruncie. Liczba warstw, ich rodzaj oraz kolejność ułożenia zależą od tego, na czym podłoga będzie ułożona, np. na stopie żelbetowym lub na gruncie, oraz od rodzaju i funkcji pomieszczenia.
Ważnymi warstwami podłogowymi są izolacje chroniące przed wilgocią, ucieczką ciepła oraz przed hałasem. Informacja o liczbie i rodzaju izolacji powinna być zawarta w projekcie budowlanym.
W podłodze układa się zależnie od potrzeb następujące izolacje:
przeciwwilgociowa – układa się ją w warstwie podłogi na gruncie; jest to folia budowlana grubości 0,20 mm,
termiczna – nazywana też cieplną, konieczna nad pomieszczeniami nieogrzewanymi lub do izolacji podłóg na gruncie; są to płyty styropianowe EPS 100, płyty z polistyrenu ekstrudowanego, płyty z pianki poliuretanowej lub płyty z wełny mineralnej,
akustyczna – układana między stropami; są to płyty ze styropianu, wełny mineralnej lub maty z tworzywa sztucznego.
Poniżej omawiamy najczęściej występujące podłogi: na stropie żelbetowym, na stropie drewnianym oraz na gruncie.
Ciąg dalszy artykułu w wydaniu papierowym „Dom Polski 2011”
