System dystrybucji gorącego powietrza

System dystrybucji gorącego powietrza - krok 1

Wlot powietrza zewnętrznego, dzięki któremu dostarczane jest powietrze niezbędne do spalania, wykonuje się na takiej wysokości, aby śnieg i liście nie przedostawały się do środka. Na zakończeniu wlotu montuje się kratki wentylacyjne, które chronią przed przedostawaniem się gryzoni.

Wlot powietrza zewnętrznego (fot. Darco/Perfekt)

Na zakończeniu wlotu montuje się kratki wentylacyjne (fot. Darco/Perfekt)

System dystrybucji gorącego powietrza - krok 2

Kanały, które transportują powietrze zewnętrzne - od wlotu do kominka - wykonuje się z aluminium, blachy (o przekroju okrągłym lub prostokątnym) lub PVC. Każdą z rur należy zaizolować, aby w miejscach, w których przebiega, nie dochodziło do wychłodzeń.

Izolacja rur o przekroju prostokątnym z płyt z wełny mineralnej pokrytych folią aluminiowo-poliestrową. Taką izolację trzeba umieścić na każdej ściance rury (fot. Darco/Perfekt)

Rurę doprowadzającą powietrze z zewnątrz najlepiej doprowadzić bezpośrednio do paleniska. Wówczas ograniczamy wychładzane pomieszczeń. Jednak zwykle nie oznacza to, że kominek ma zamkniętą komorę spalania. Zwykle są nieszczelności w okolicy popielnika i dodatkowe nawiewy powietrza z pomieszczenia (używane np. na czas rozpalania). Kominki z całkowicie zamkniętą komorą należą do rzadkości. 

Zaizolowana rura o przekroju okrągłym doprowadzająca powietrze zewnętrzne (fot. Darco/Perfekt)

System dystrybucji gorącego powietrza - krok 3

Jeśli rury transportujące powietrze zewnętrzne nie są doprowadzone bezpośrednio do paleniska, ale w jego pobliże lub pod palenisko, wówczas konieczne jest zastosowanie przepustnic (z gumowymi uszczelkami), które mogą całkowicie zamknąć dopływ powietrza. Zapobiegają więc wychładzaniu pomieszczeń, w czasie gdy kominek jest nieużywany.

Przepustnice (z gumowymi uszczelkami) (fot. Alnor)

System dystrybucji gorącego powietrza - krok 4

Wkłady kominkowe montuje się na specjalnych nóżkach lub wzmocnionej płycie.

Z wkładu podłącza się kanały dystrybuujące gorące powietrze. Kanały okrągłe powinny mieć średnicę minimum 80 mm, prostokątne 50 × 150 mm.

Najpopularniejsze rodzaje rur tworzące kanały dystrybuujące gorące powietrze, to:

Może cię zainteresować

Czy można włożyć wkład do starego komina? Gdzie zamontować kratki kominkowe? Jak uniknąć pożaru sadzy w kominie? Co świadczy o jakości systemu kominowego? Wszystko, co trzeba wiedzieć przy zakupie nowego kominka Kiedy zdecydować się na komin murowany? Jakie kominki do domów z rekuperacją?

Zobacz więcej Zwiń

• aluminiowe typu flex,
• z płaszczem aluminiowo-poliestrowym wzmocnionym spiralnie stalowym drutem.

Dzięki temu, że są elastyczne można je rozciągać i w łatwy sposób prowadzić trasę przebiegu instalacji. Rury (przebiegające w pomieszczeniach nieogrzewanych) izoluje się otuliną z wełny mineralnej, ale można też dostać gotowe rury ocieplone.

Rury mogą być także sztywne - o przekroju prostokątnym lub owalnym. Można je prowadzić np. w warstwie podkładów podłogowych.

Podłączenie kanału dystrybuującego gorące powietrze z wkładu (fot. Darco/Perfekt)

System dystrybucji gorącego powietrza - krok 5

Zależnie od warunków kanały dystrybuujące gorące powietrze układane są:

• na stropach z pustaków, w tym przypadku można wykorzystać kanały pustaków do ułożenia rur - zmieszczą się tam rury o średnicy 12-14 cm. Będzie przy tym konieczne rozkucie miejsc ich wylotów i zabezpieczenie na czas betonowania;
• w pomieszczeniach z sufitem podwieszanym, rury najlepiej poprowadzić nad nim. Niedopuszczalne jest, aby leżały one bezpośrednio na konstrukcji stelaża, ponieważ to doprowadziłoby do miejscowego przegrzewania płyt sufitowych i mogłoby powodować rozchodzenie się szumów związanych z przepływem powietrza;
• w domach już wykończonych kanały najłatwiej ułożyć po wierzchu ścian i obudować płytami gipsowo-kartonowymi.

Do łączenia przewodów dystrybuujących gorące powietrze używa się specjalnych kształtek kominkowych (fot. Alnor)

Wyprowadzenie rury dystrybuującej gorące powietrze przez strop (fot. Darco/Perfekt)

Rury dystrybuujące gorące powietrze można rozprowadzić także na belkach drewnianych w pomieszczeniu nieogrzewanym (fot. Darco/Perfekt)

System dystrybucji gorącego powietrza - krok 6

Kolejnym krokiem - jeśli mamy do czynienia z DGP pracującym w obiegu wymuszonym - jest montaż wentylatora.

Montuje się go:

1) albo na doprowadzeniu powietrza do kominka - wtedy wtłacza je do obudowy wkładu kominkowego (tzw. turbina zimna). Montuje się go w dolnej części obudowy kominka. Rozwiązanie to można zastosować tylko wtedy, gdy:

• obudowa jest w 100% szczelna (w przeciwnym razie wtłaczane powietrze wydostanie się na zewnątrz);
• wkład ma zamykane otwory cyrkulacji powietrza (nie wszystkie modele spełniają ten warunek);

2) bądź na wylocie powietrza gorącego (tzw. turbina gorąca) - często stosowane rozwiązanie. Wentylator umieszcza się w takim miejscu, aby zapewnić do niego łatwy dostęp i aby nie przeszkadzał hałas, jaki wydaje podczas pracy.

Uwaga! Zamiast jednego centralnego wentylatora można zastosować kilka mniejszych. Montuje się je bezpośrednio na wylocie powietrza do pomieszczenia. Rozwiązanie to jest jednak bardziej hałaśliwe.

Wentylator z odsłoniętą obudową (fot. Darco/Perfekt)

Wentylator zazwyczaj montuje się na strychu, poddaszu lub w okapie kominka z dostępem od tyłu. Przy takiej lokalizacji ogrzane powietrze zasysane jest jedną rurą zbiorczą z obudowy kominka i dopiero na wylocie z wentylatora montuje się rozdzielacz kierujący strumienie powietrza do poszczególnych pomieszczeń (fot. Darco/Perfekt)

System dystrybucji gorącego powietrza - krok 7

Na końcach kanałów instalacji DGP są wyloty ciepłego powietrza. Te najkorzystniej wykonać w pobliżu okien (co zapewni równomierny rozkład temperatury w pomieszczeniu) - na suficie, górnej części ścian lub przy podłodze. Ostatnie rozwiązanie daje rozkład temperatury podobny do tego, jaki uzyskuje się przy ogrzewaniu podłogowym.

Wyloty mogą być zakończone kratkami lub anemostatami - nawiewnikami z regulowaną szczeliną.

Opaski zaciskowe. Pomagają połączyć anemostat z wewnętrzną rurą dystrybuującą gorące powietrze (fot. Alnor)

Na połączenie anemostatu z wewnętrzną rurą dystrybuującą nakłada się rękaw z wełny i stabilizuje całość taśmą aluminiową (fot. Darco/Perfekt)

System dystrybucji gorącego powietrza - krok 8

Ostatnim krokiem przy budowie kominka jest montaż obudowy (fot. Darco/Perfekt)