Wmontowane w kocioł naczynie wzbiorcze dostosowane jest do przeciętnej pojemności instalacji grzewczej, którą w pewnym stopniu można powiększyć zmniejszając ciśnienie wstępne w części powietrznej naczynia. Zakres zmian pojemności instalacji i odpowiadającemu mu ciśnienie można z reguły znaleźć w instrukcji montażowej kotła.
Jeśli rzeczywista pojemność instalacji jest znacznie większa, a kocioł pracuje okresowo na wysokich parametrach temperatury wody zasilającej dodatkowe naczynie może okazać się niezbędne. Jego pojemność przy założeniu temperatury wody do 90°C można przyjąć na poziomie 10 litrów na każde 150 l dodatkowej objętości wody grzewczej.
Montaż naczynia najwygodniej zrobić przy użyciu belki z tzw. grupy bezpieczeństwa, w pobliżu kotła na doprowadzeniu wody powrotnej. Ciśnienie wstępne powinno być takie same jak w naczyniu kotła, ale nie niższe niż ciśnienie hydrostatyczne powiększone o o 0,2 bara (0,02 MPa). Ciśnienie hydrostatyczne, czyli wywierane przez słup wody wynika z różnicy wysokości pomiędzy kotłem i najwyżej położonym elementem instalacji c.o. Wysokość 10 m daje ciśnienie 1 bara (0,1 MPa).
Najczęściej naczynia wzbiorcze mają kształt okrągły i powinny być montowane w pozycji pionowej z zaworem powietrznym skierowanym do dołu.
Redakcja BudujemyDom
Na schemacie otwierającym: Zamknięte naczynie wzbiorcze najlepiej jest założyć na powrocie wody do kotła, skierowane ku dołowi. Wpływa to korzystnie na jego trwałośc, bo ma kontakt z mniej gorącą wodą.
Dodaj komentarz