Głównym sprawcą niszczenia ścieżek i podjazdów jest woda deszczowa, która z czasem wypłukuje warstwy podbudowy i wskutek tego, zwykle w miejscach silniej obciążonych, dochodzi do destabilizacji konstrukcji nawierzchni. Pod wpływem obciążeń warstwy podbudowy mieszają się ze sobą, a także z gruntem rodzimym.
Trwałość nawierzchni można zwiększyć przez zastosowanie geowłókniny - polipropylenowego materiału odpornego na wilgoć, mróz oraz rozrywanie.
Geowłóknina ułożona na gruncie rodzimym zapobiega jego mieszaniu z warstwami podbudowy, dzięki czemu stabilizuje nawierzchnię zarówno ścieżek, jak i podjazdów. Można stosować ją w nawierzchni z kostki betonowej i kamiennej, z betonowych płyt ażurowych, klinkieru, bruku drewnianego (drenujące i filtracyjne cechy geowłókniny przedłużą także żywotność samego drewna, wspomagając odprowadzanie wody do głębiej położonych warstw), a nawet żwiru (w tym przypadku geowłóknina zapobiegnie także przerastaniu chwastów).
Geowłókninę kupuje się w rolkach szerokości 0,5-2,5 m i długości 12,5-50 m. Materiał ten można wykorzystać także do zbrojenia skarp, zabezpieczania przed uszkodzeniem folii w , ochrony brzegów oczka przed erozją czy budowy dachów zielonych.
Małgorzata Cuch
Dodaj komentarz