Deski takie mogą mieć warstwę licową (widoczną) - w zasadzie z dowolnego gatunku drewna. Nie przykleja się ich do podłoża, tylko układa jako podłogę pływającą, na warstwie izolacji. Można je cyklinować i odświeżać przy użyciu lakieru czy oleju, ale nie należy narażać na kontakt z wodą, czyścić zaś trzeba miękką szczotką.
Twardość - cecha, którą należy brać pod uwagę wybierając dany rodzaj drewna na posadzkę
Decyduje ona bowiem o odporności podłogi na ścieranie i uszkodzenia mechaniczne. Drewnem bardzo miękkim (sosna, świerk i jodła) można pokrywać podłogi w pomieszczeniach o małym natężeniu ruchu, np. w sypialniach, a miękkim (brzoza, olcha i modrzew) np. w gabinetach czy domowych bibliotekach, ewentualnie - w pokoju dziennym (salonie).
W miejscach, co do których mamy podejrzenie, że będzie się tam odbywał ciągły ruch (hole, korytarze, schody, kuchnie, pokoje dzieci - i być może salony, to zależy od naszego trybu życia i sami musimy to ocenić), konieczne jest stosowanie twardych gatunków drewna (akacji, buku, dębu, grabu, jaworu, jesionu, klonu i orzecha). Wiadomo bowiem, że część z nas w salonie spędza względnie niewiele czasu, zaś u innych w tym pomieszczeniu skupia się życie rodzinne i towarzyskie.
Najtwardsze zaś są gatunki drewna pochodzącego z innych stref klimatycznych, nazywanego egzotycznym, np. mahoń, badi, meranti. Sprowadza się je głównie z Azji Południowo-Wschodniej, Afryki Środkowej i Ameryki Południowej. Drewno egzotyczne cenione jest zarówno za dużą twardość, odporność mechaniczną i stabilność przy zmianach wilgotności otoczenia, jak i za ciekawe usłojenie i kolorystykę, niespotykane wśród europejskich gatunków drzew.
Do wyboru mamy drewno w różnych odcieniach żółci, w pastelowych szarościach i beżach oraz w całej palecie brązów - od jasnych do ciemnych, przechodzących w czerń. Są też gatunki o pomarańczowym albo czerwonym zabarwieniu.
Higroskopijność - cecha drewna, która musi mieć wpływ na podjęte decyzje aranżacyjne
Każdy gatunek tego tworzywa mniej lub bardziej chłonie wilgoć, a pod jej wpływem powiększa się (lub kurczy, gdy jest zbyt sucho) i w efekcie wypacza się, odkształca, pęka i traci barwę. Niemniej jednak są gatunki, które tym procesom ulegają w mniejszym stopniu. Drewno bukowe na przykład, mimo że dość twarde, nie wszędzie można układać, ponieważ jest mało odporne na zalanie wodą.
Aby zapewnić drewnianej podłodze pożądany wygląd i trwałość, należy ją odpowiednio zabezpieczyć. Najczęściej w tym celu stosuje się lakier akrylowy, który podkreśla naturalny wygląd drewna i chroni podłogę na dobrych kilka (7-13) lat. Można też podłogę zaolejować, co wydobędzie urok struktury materiału. Dodatkowe użycie wosku (co pół roku czy rok) konserwuje drewno i nadaje mu odporność na wodę.
Uwaga! Jeśli nawet chcemy wyłożyć podłogę w salonie drewnem, warto przy balkonie czy tarasie zaplanować kafelki. O wiele łatwiej będzie je czyścić, a poza tym ochronią część drewnianą przed dużą ilością piasku, błota itp., które niszczą takie powierzchnie. Podobnie rzecz się ma ze strefą wokół kominka - tam również, ze względów bezpieczeństwa, trzeba zastosować płytki.
Zobaczcie genialny film reklamowy Swiss Krono: w rolach głównych Tomasz Kammel oraz pani Ewelina, właścicielka szkoły tańca
Redaktor: Agnieszka Zygmunt
fot. otwierająca: Profi-Parkiet
Zdaniem naszych Czytelników
zenek
19 Jul 2017, 22:21
W artykule poleca się miękie drewno - świerk, sosna - do pokoju sypialnego. Otóż mam podłogę w 2 pokojach z desek świerkowych litych - lakierowane lakierem poliuretanowym. Pięknie wyglądały, teraz też nienajgorzej - ale ta miękkość jest powalająca. Cokolwiek upadnie, nawet ...