Dom w klasycznym stylu

Skoro Aneta i Marcin zdecydowali się postawić na wsi dom o tradycyjnej bryle, kolejnym ich krokiem było wykończenie go klasycznymi materiałami - ceramiczną dachówką w ceglastym kolorze, jasnym tynkiem, drewnianą stolarką okienną i drzwiową, wewnątrz natomiast - gipsowym tynkiem maszynowym i parkietem z drewna, oczywiście, również utrzymanymi w klasycznej kolorystyce.

Od początku do końca budowy, para konsekwentnie trzymała się raz obranej stylistyki i ani razu nie zboczyła z kursu! Spójność przejawia się w architekturze i w najdrobniejszych detalach wykończeniowych.

Właścicielom zależało, żeby tradycyjna bryła domu miała sielski charakter i pasowała do wiejskiego otoczenia. Z tego powodu w centralnym miejscu ma zadaszony ganek z dwoma słupami, kojarzący się z charakterystycznym elementem dworku polskiego, oraz kopertowy dach, pokryty dachówką ceramiczną

Elewację początkowo wykończono tynkiem mineralnym i farbą akrylową. Szybko pojawiły się na niej glony, dlatego w 2015 r. odnowiono ją farbą silikatową, bardziej odporną na czynniki zewnętrzne. Na południowej ścianie zaplanowano tylko 3 okna, żeby jadalnia (w ryzalicie) i salon nie nagrzewały się zbyt mocno od słońca

Blisko "wylotówki" w stronę Wrocławia

Od kiedy Marcin rozpoczął pracę w Warszawie i zdecydował się zbudować tutaj dom, razem z żoną szukał działki na południowy zachód od stolicy, ponieważ oboje pochodzą z Wrocławia. Taka lokalizacja miała ułatwiać podróże w rodzinne strony.

Para trafiła wtedy do właściciela świeżo odrolnionego pola, który właśnie zamierzał podzielić je na działki budowlane. Miejsce odpowiadało im do tego stopnia, że "w ciemno" dali rolnikowi zaliczkę i cierpliwie czekali na zakończenie formalności urzędowych. Potem, mając prawo pierwokupu, wybrali parcelę położoną w odległości 150 m od głównej drogi, ale za to idealnie pasującą do projektu domu, jaki opracowali z architektem.

Duża odległość od głównej wyasfaltowanej drogi wiązała się, naturalnie, z większymi kosztami przyłączenia mediów, lecz Aneta i Marcin woleli je ponieść, niż potem latami znosić uciążliwości mieszkania tuż przy ruchliwym trakcie. Szczęśliwie, po podziale gruntu, działki miały najbardziej pożądaną przez nich wielkość 1200 m2 (nie chcieli większej ze względu na konieczność późniejszej pielęgnacji ogrodu) oraz przystępną cenę - 10 $/m2, ponieważ miejsce było nieuzbrojone.

Nie można mieć wszystkiego - uznali, doskonale wiedząc, że w okresie boomu budowlanego dobrze uzbrojone działki kosztują krocie. Wspólnie z innymi rodzinami, które nabyły sąsiednie działki, rozpoczęli organizowanie niezbędnej infrastruktury. Najprędzej udało się im zbudować sieć elektryczną i wodociągową. Gazowa powstała dopiero 3 lata później.

- Najpierw, zamiast rozbudowywania sieci wodociągowej, zamierzaliśmy wykopać własną studnię - mówi Marcin. - Po przestudiowaniu map geologicznych okazało się jednak, że pokłady wodonośne znajdują się na głębokości 60 m, co przy konieczności działania stacji uzdatniania wody i mocnej pompy dawało koszty zbliżone do przyłączenia wodociągu, oszacowanego na 22 000 zł.

Razem z sąsiadami zainwestowaliśmy więc w wodociąg, ponieważ podzielony koszt przyłącza "stopniał" do 4000 zł. Nie zbudowałem przydomowej oczyszczalni ścieków, tylko szambo, z powodu wysoko zawieszonych wód gruntowych oraz gminnych planów, dotyczących rozbudowania sieci kanalizacji zbiorczej.

Podczas remontu elewacji, oczyszczono z kurzu i glonów angobowaną dachówkę ceramiczną na dachu. Właściciele, zamiast lukarn i balkonów, woleli zastosować na nim okna połaciowe. Dzięki zabiegom upraszczającym bryłę i dach budynku, ograniczyli koszty ich realizacji i ułatwili układanie termoizolacji

Z tyłu domu, przy wschodniej elewacji są 2 tarasy. Główny utwardzono kostką z granitu, łączoną na zaprawę cementową, żeby w fugach nie wysiewały się chwasty. Wcześniej zadaszono go markizami, ale wkrótce powstanie pergola ze szklanym dachem. Sześciokątny taras z desek kompozytowych służy do opalania

Projektowanie z architektem

Małżonkowie nie zrealizowali upatrzonego gotowego projektu, ponieważ wymagał wniesienia poprawek. Natomiast poprosili tych samych autorów o przygotowanie nowego projektu, w którym dom ma uproszczoną bryłę i dach. W kopertowym dachu nie ma już np. lukarn, bo właściciele, w obawie przed uciążliwą izolacją cieplną i wyższymi kosztami realizacji, woleli osadzić okna połaciowe. Nie zbudowali balkonów, bo trudno je dobrze zaizolować i prędzej czy później, wymagają remontów.

- Wybraliśmy działkę z określonym układem w strony świata - mówi Aneta. - Zależało nam, żeby sypialnie i taras były zwrócone na wschód, a kuchnia, z widokiem na wjazd na działkę, od strony frontu domu i zachodu. Oboje często gotujemy, dlatego odgrodziliśmy kuchnię drzwiami. Zastosowaliśmy przesuwne drzwi z przeszkleniami, które nie zabierają światła, ani przestrzeni.

Dołożyliśmy starań, żeby przestrzeń dzienna miała optymalną wielkość - na co dzień pozwalającą czteroosobowej rodzinie przebywać blisko siebie i dostatecznie przestronną do przyjmowania gości. Na południowej ścianie z rozmysłem umieściliśmy okna tylko w wykuszu, żeby jadalnia nie nagrzewała się mocno od słońca. Na etapie projektowania zlikwidowaliśmy aż 3 okna w strefie dziennej! Bez nich wnętrza i tak są jasne, a zyskaliśmy sporo miejsca na meble oraz poczucie intymności i bezpieczeństwa.

W gospodarczej części domu, ulokowanej celowo od strony północy, w ogóle nie daliśmy okien, tylko jedne drzwi, z uwagi na ochronę przed wychładzaniem. Na parterze zaoszczędziliśmy przestrzeni, przystosowując niektóre pokoje do kilku funkcji, np. gabinet okresowo staje się pokojem gościnnym, garderoba - moim miejscem do szycia na maszynie, a część garażu - stolarnią, gdzie z kolei stolarskie umiejętności realizuje Marcin. Jesteśmy zadowoleni z trzech łazienek - ogólnej na parterze oraz dwóch na piętrze, przy naszej sypialni i wspólnej dla córek.

Projekt: Tadeusz Mallendowicz, Anna Żebrowska i właściciele; Rzut parteru przed zmianami i rzut parteru po modernizacji

Budowa zamknięta w ciągu roku

Budowę właściciele prowadzili systemem kolejnych ekip. Wahali się, z czego wznieść mury, lecz ostatecznie kierownik budowy przekonał ich, żeby wybrali tradycyjne pustaki ceramiczne, a nie gazobeton, argumentując, że wartość rynkowa domu z pustaków ceramicznych będzie wyższa.

Para nie zlekceważyła tej zależności, licząc się z ewentualną sprzedażą domu w przyszłości, np. kiedy opuszczą go córki. Zadbała o dobrą termoizolację i staranne wykończenie budynku - materiałami pasującymi do jego tradycyjnej architektury. Od początku stylizowała dom na przytulną i trochę sielską podmiejską siedzibę, w której przyjemnie i rodzinnie spędza się wolny czas. We wnętrzach celowo wprowadziła stylistyczny rygor - nie przeładowała ich meblami i bibelotami, chcąc, żeby wrażenie przytulności stwarzały elementy wykończeniowe.

Na posadzkach na parterze ułożono parkiet z drewna jatoba. Jest twardy i trwały, w przeciwieństwie do parkietu z drewna iroko, który ułożono w sypialniach. Ściany wykończono tynkiem gipsowym, ułożonym maszynowo. Właściciele nie chcieli mieć za kanapami w salonie okna - bez niego czują się bezpieczniej i intymniej

Jadalnia w ryzalicie i przylegająca do niej kuchnia zostały przedzielone ścianą i dwuskrzydłowymi, przeszklonymi drzwiami. Przesuwne drzwi nie zabierają dużo miejsca. Wszystkie pomieszczenia, wspólne i prywatne, cechuje stylistyczna spójność oraz umiar w stosowaniu bibelotów

Domowe instalacje i urządzenia

W trakcie budowy właściciele nie przyłączyli się do sieci gazu ziemnego, ponieważ odcinek o dł. 150 m miał kosztować 25 000 zł. Odłożyli tę inwestycję do momentu zebrania większej ilości użytkowników, z którymi mogli podzielić koszty inwestycyjne. Po przeprowadzce przez 3 lata ogrzewali dom żeliwnym wkładem kominkowym, zaopatrzonym w instalację DGP, rozprowadzającą ciepło rurami również na poddasze. W układzie DGP zastosowali wentylator, który "przepycha" ciepłe powietrze do najdalej położonych miejsc.

Żeliwny wkład kominkowy z półokrągłą szybą ma moc 7 kW. Kiedy przez pierwsze 3 lata po przeprowadzce był jedynym źródłem ogrzewania domu, mocy nie wystarczało do utrzymywania komfortowej temperatury w pomieszczeniach i trzeba było często dokładać drewno do kominka. Wodę użytkową w zasobniku o poj. 150 l podgrzewano wtedy grzałką elektryczną. Po zbudowaniu sieci gazu ziemnego, domowy system grzewczy właściciele oparli na kondensacyjnym jednofunkcyjnym kotle. Czteroosobowej rodzinie zaledwie kilka razy zabrakło ciepłej wody do wieczornego mycia, ale zdarzyło się to podczas korzystania ze wszystkich trzech łazienek

W tamtym czasie wodę użytkową w zasobniku o poj. 150 l ogrzewali grzałką elektryczną, łazienki wyposażyli w elektryczne maty ogrzewania podłogowego, a drabinki na ścianach - w grzałki elektryczne. Po zbudowaniu przyłącza gazowego, do domowego wodnego systemu grzewczego z grzejnikami na ścianach (który ułożyli w trakcie wykonywania instalacji hydraulicznej), włączyli kondensacyjny jednofunkcyjny kocioł gazowy.

Od tamtej pory przestali korzystać z energochłonnych elektrycznych elementów grzewczych, ponieważ generują wysokie koszty użytkowania. Gdyby dom powstawał obecnie, właściciele zaopatrzyliby go jeszcze w instalację wentylacji mechanicznej z rekuperatorem i funkcją klimatyzacji.

Aneta i Marcin - Budowa murowanego domu kosztowała ok. 500 000 zł, między innymi dlatego, że wybraliśmy wysokiej jakości materiały budowlane - np. tradycyjne pustaki i dachówkę ceramiczną, okna z drewnianymi ramami i ciepłymi szybami o współczynniku Uw = 1,0 - oraz równie dobre materiały wykończeniowe, np. posadzki wykończyliśmy parkietem z drewna jatoba i iroko. Jednocześnie ogólny koszt budowy i wykończenia domu nie przekroczył tej kwoty, ponieważ celowo zastosowaliśmy kilka zabiegów oszczędnościowych, m.in. uprościliśmy bryłę domu, nie daliśmy balkonów, a na kopertowym dachu nie skonstruowaliśmy lukarn. Mimo bogatej oferty materiałów budowlanych i wykończeniowych, konsekwentnie kompletujemy te, które harmonizują z wybranym tradycyjnym stylem naszego domu. Niemal idealnie dobraliśmy wielkość jego i działki do naszej czteroosobowej rodziny, co ma ogromne znaczenie dla obecnych kosztów utrzymania

Redaktor: Lilianna Jampolska