Remont wnętrz w starej podmiejskiej willi

Projekt "willi murowanej jednopiętrowej", jak opisał go architekt, powstał w 1937 r., ale ostatnie obliczenia statyczne pochodzą z 1943 r. Obecna właścicielka domu przypuszcza, że jego budowę jakimś cudem rozpoczęto w czasie II wojny światowej, prawdopodobnie w celu wyprowadzenia pierwszych właścicieli z walczącej Warszawy do starej podwarszawskiej miejscowości wypoczynkowej, i kontynuowano zaraz po wojnie (część ścian wzniesiono z cegieł ze zburzonych budynków). Dom nie miał wtedy takiego wyglądu, jak obecnie.

Dalsza historia willi

Nadali go bowiem dopiero w latach 70. XX w. kolejni właściciele.

- Od syna moich poprzedników dowiedziałam się, że jego rodzice przeprowadzili gruntowne zmiany wewnątrz i na zewnątrz domu - opowiada Kasia, obecna właścicielka. - Na przykład bardzo zmienili elewacje. Na oknach, balkonach i tarasie zamontowali ozdobne kraty i balustrady. Jakiś czas pracowali w Libii, więc zapewne z sentymentu wprowadzili na nich lekko orientalne ornamenty. Tylko balustrady na balkonach są dziełem francuskiego mistrza i pochodzą z 1870 r., o czym zaświadcza podpis i data. Kute elementy są ciekawe i ozdabiają prostą bryłę.

Co ewidentnie widać na domu, moi poprzednicy bardzo lubili kamienie polne. Wykończyli nimi słupy przy ganku i tarasie oraz podmurówkę. Przyznaję, kiedy zobaczyłam ten dom pierwszy raz w 2007 r., w świetle szarego lutowego dnia elewacja wydała mi się przytłaczająca, zbyt duża i zbyt ciemna. Zachwyciło mnie natomiast jego wnętrze i dostrzegłam ogromny potencjał, drzemiący w ogrodzie z iglastym starodrzewem i mikroklimatem.

Kasia zachowała oryginalny wygląd zewnętrzny willi, który nadali jej poprzedni właściciele w latach 70. XX w., co nie oznacza, że nie wyremontowała pewnych fragmentów bryły. Na przykład płaską blachę na dachu wcześniej ułożono na zakładkę, a nie na modny obecnie rąbek stojący. Nie wszędzie była idealnie szczelna. Obecna właścicielka zleciła więc uszczelnienie łączeń i obróbek blacharskich. Od strony strychu natomiast - zabezpieczenie drewna więźby dachowej preparatami chroniącymi od ognia, grzybów i szkodników oraz ułożenie grubej warstwy termoizolacji.

Na poziomie piętra, przy sypialniach, dom ma 2 balkony. Tylko na nich balustrady są dziełem francuskiego mistrza kowalstwa i pochodzą z 1870 r., o czym zaświadcza podpis i data. Posadzki balkonów mają pow. 7 i 10 m2, kilka lat temu zostały starannie wyremontowane. Zerwano stare płytki zewnętrzne i materiały izolacyjne, położono kilka warstw nowoczesnej izolacji przeciwwilgociowej i płytki mrozoodpornego gresu. Rynny stalowe nie wymagały wymiany, lecz w trakcie remontu ogrodu w 2008 r. założono przy nich studzienki odwadniające i dreny w stronę trawnika.

Co zastała obecna właścicielka?

Klimat wystroju podmiejskiej willi zrobił na Kasi ogromne wrażenie. Nie zważała na odpadające w przedpokoju klepki parkietu, bo w tym miejscu i tak wolała mieć płyty gresu.

- Zachwycająca była klatka schodowa - opowiada. - Jednak pierwsze kroki natychmiast skierowałam do piwnicy i odetchnęłam, kiedy okazało się, że jest idealnie sucha. Willa stoi na wydmie w lesie sosnowym i nie zagrażają jej wysokie wody gruntowe. Mieszkałam już w domu z mokrymi piwnicami i przyrzekłam sobie - nigdy więcej! Budynek miał różnorodne ogrzewanie, w tym na gaz z sieci, i to mnie ucieszyło. Był podłączony do szamba i studni.

Rozważając jego kupno, wzięłam pod uwagę szczególnie to, że znajduje się w absolutnie unikalnej społeczności. Mam tu w okolicy całą infrastrukturę intelektualno-kulturalną, z teatrem i sceną muzyczną, kinem, znakomitą biblioteką. Z możliwością uprawiania sportu jest równie dobrze. Zmierzyłam dokładnie, że od działki, 5 minut spacerem, znajduje się stacja podmiejskiej kolei. Osoby w każdym wieku mogą do niej dojść bez problemu.

Ludzie zazwyczaj kupują dom emocjonalnie, jeśli ma to przysłowiowe "coś". I ja tak zrobiłam, ale nie był to wybór zupełnie spontaniczny i nieprzemyślany! Atmosfera wnętrza starej willi, ogród i lokalizacja przebiły zalety nowych budynków. Szczególnie mądrze wybrałam lokalizację! Ze względu na nią ta nieruchomość nie traci na wartości, a mogłoby się tak stać, gdyby znajdowała się gdzie indziej. Wtedy kosztowała 900 000 zł i nadal jest warta co najmniej tyle. Jeśli ewentualnie ją kiedyś sprzedam, nabywca powinien docenić, że na kilkuetapowy remont wydałam jeszcze 200 000 zł. Z perspektywy kilku lat wiem, że jest to fantastyczne miejsce do mieszkania, a dom po remoncie jest bezpieczny i bardziej funkcjonalny.

Front domu z głównym wejściem. Stalowe kraty, okiennice i balustrady z orientalnymi ornamentami dekorują prostą bryłę już prawie 50 lat. Farbę na tradycyjnym tynku poprzedni właściciele dopasowali do kolorów kamieni polnych, którymi pieczołowicie wykończyli m.in. słup na ganku i podmurówkę. Ten rodzaj wykończenia pod względem stylistycznym obecnie "trąci myszką", ale wpisuje się w nastrój powojennej willi, usytuowanej w starej miejscowości wypoczynkowej.

Przebieg remontu starej podmiejskiej willi

Rozległy zakres prac remontowych nie przerósł Kasi, chociaż pojawiły się nieprzewidziane potrzeby i problemy, bo jest zadaniowym typem człowieka. Zewnętrzny wygląd bryły pozostawiła bez zmian, czyli pochodzi on w oryginalnej wersji z lat 70. XX w. Wyremontowała natomiast posadzki balkonów - usunęła odpadające płytki i popękaną izolację przeciwwilgociową z papy. Położyła najnowszej generacji uszczelnienia i płytki z mrozoodpornego gresu.

Wymieniła również część okien - te nienadające się do dalszego użytku zastąpiła oknami wysokiej jakości, z ramami z PVC i trzema zespolonymi szybami (U = 0,862), przy czym ich wygląd jest identyczny, jak poprzednich. Trzy lata temu, podczas mokrego lata, zleciła odkopanie ścian piwnicy i zaizolowanie ich lepikiem, folią kubełkową, styrodurem (chciała dobrze zabezpieczyć je przed nadmiarem wody opadowej).

Projekt: Józef Szkop; Rzut parteru i rzut parteru po modernizacji

Rozleglejszy remont dotyczył wnętrza budynku i trwał aż rok. Już na samym początku właścicielka określiła stan istniejącej instalacji elektrycznej "jak za króla Ćwieczka". Dla bezpieczeństwa wymieniła ją całą na nową, łącząc kucie z remontem ścian i sufitów oraz przywróceniem prawidłowej wentylacji w pomieszczeniach. W zastanej wersji była wręcz niebezpieczna dla domowników.

- Zastałam zasypane gruzem przewody wentylacyjne i zatkane otwory wylotowe w pomieszczeniach - mówi właścicielka. - Moi poprzednicy, starsi państwo, w ten sposób chronili dom od nawiewania zimna przez kominy! Murarze w kilku miejscach rozkuli kominy, wyjęli gruz i oczyścili przewody. W łazienkach przystosowali je do zamontowania wentylatorów. Teraz wentylacja grawitacyjna nareszcie działa sprawnie. Jak już mi robotnicy pruli ściany i sufity, pomyślałam, że wykorzystam to i położę rury miedziane do instalacji solarnej. Może skuszę się na nią w przyszłości, bo tanieje, a mój system grzewczy ciągle warto modernizować, żeby oszczędzać na kosztach ogrzewania.

Pani Domu zachowała w jadalni stare okna z wewnętrznymi okiennicami i parkiet z klepek dębowych. Podkreślają dawny urokliwy wystrój willi. Podczas remontu ścian i sufitów wadliwie wykonane tynki zastąpiono nową warstwą tynków tradycyjnych, następnie wykończono gładzią gipsową. Istniejący parkiet wycyklinowano i polakierowano.

Modernizacja systemu grzewczego w starej podmiejskiej willi

Poprzedni właściciele zastosowali kilka różnych urządzeń do ogrzewania trzykondygnacyjnej willi. Były to np. starego typu kocioł na gaz z sieci, kominki, kuchnia węglowa, kocioł z grzałkami elektrycznymi. Kasia pozostawiła z nich jedynie kuchnię węglową. W salonie na parterze zamontowała nową kozę żeliwną, w pokoju do pracy na piętrze - kozę z wkładem ceramicznym (po otwarciu drzwi oba urządzenia są w stanie ogrzać całą kondygnację).

Wcześniej w ścianie działowej między jadalnią i salonem znajdował się wielki nieproporcjonalny łuk. Kasia go zlikwidowała, otwierając przestrzeń i szeroką oś widokową w kierunku strefy rodzinnego wypoczynku. Często tę wspólną część domu ogrzewa żeliwną kozą.

Wspólnie ze specjalistami od systemów grzewczych zmodernizowała podstawową instalację centralnego ogrzewania. Zainwestowała w markowy i efektywny kondensacyjny kocioł na gaz z sieci, który stanął w piwnicy. Po dokładnym sprawdzeniu wszystkich żeliwnych grzejników fachowcy ocenili, że większości z nich można dalej używać, bo nie zarosły kamieniem kotłowym, a do wymiany wytypowali np. grzejniki w kuchni i łazienkach (zastąpili je grzejnikami aluminiowymi, płytowymi i drabinkami). W dwóch łazienkach Kasia zdecydowała się jeszcze ułożyć w posadzkach elektryczne maty grzewcze, które często włącza.

Przesunięcie drzwi w stronę holu oraz zlikwidowanie WC, wchodzącego w obszar kuchni, pozwoliło utworzyć pod dwoma długimi ścianami funkcjonalny ciąg kuchenny. W narożniku zabudowy, z lakierowanej płyty MDF, ulokowano gazową kuchenkę z piekarnikiem. W laminowanym blacie osadzono zlewozmywak. Położono nowe posadzki z gresu. Lodówkę ustawiono w chłodnym "kredensie" (obecnie jest tu spiżarnia).

Modernizację systemu grzewczego przeprowadziła równolegle z wymianą instalacji wodnej i kanalizacyjnej oraz z przyłączeniem budynku do sieci wodociągowej. Od razu postanowiła uzdatniać wodę filtrem mechanicznym i zmiękczaczem. Razem cała modernizacja tych instalacji kosztowała 65 590 zł i była największą jednorazową inwestycją remontową.

Łazienka na piętrze podczas remontu otrzymała stylową oprawę. W pomieszczeniu obok niej powstała poręczna pralnia, która jest bardziej wygodna, niż dawna pralnia w piwnicy.

Kasia, obecna właścicielka - Przed kupnem domu do remontu absolutnym "must-have" jest przeprowadzenie ekspertyzy budowlanej przez dobrego fachowca. Pomoże to określić m.in. rzeczywisty stan budynku i budżet na remont. Przy remontach radzę rozważnie kalkulować koszty. Przyznaję, pierwotnie nie zamierzałam kupować nieruchomości do remontu. Ale skoro się tak stało i choć wiedziałam, że nie jest to dom na resztę mojego życia, wyremontowałam wszystko to, co było naprawdę koniecznie, w dobrym standardzie i za takie pieniądze, jak trzeba. Co jeszcze jest ważne - mam poczucie, że nie przeinwestowałam remontu i nie zniszczyłam klimatu wystroju willi. Zachowałam wszędzie te elementy, które są ładne i których można dalej bezpiecznie używać. Nie wszystko, co stare, nadaje się do wyrzucenia!

Redaktor: Lilianna Jampolska