Drzwi do salonu - możliwości i modne inspiracje

Czego dowiesz się z artykułu?

• Z jakiego materiału mogą być wykonane drzwi wewnętrzne?
• Jakie są rodzaje drzwi wewnętrznych i sposoby ich otwierania?
• Jak są zbudowane drzwi wewnętrzne?
• Jak montować drzwi wewnętrzne?
• Który rodzaj drzwi wewnętrznych jest najtańszy?

Drzwi wewnętrzne pełnią w każdym domu ważną rolę - oddzielają od siebie pomieszczenia, izolują je akustycznie, stanowią ich ozdobę, czasami też doświetlają. Powinny być więc solidne i dopasowane do wystroju wnętrz.

Podczas zakupów trzeba ponadto zwrócić uwagę na materiał, z jakiego są wykonane i sposób otwierania drzwi. Najpopularniejsze rozwierane to tylko jedna z wielu opcji.

Parametry cieplne i związane z bezpieczeństwem nie są tak istotne, jak w przypadku drzwi zewnętrznych, choć trzeba pamiętać, że na granicy zimnej i ciepłej strefy budynku (wiatrołap, garaż) zaleca się montaż modeli dobrze izolujących termicznie. Dobrze też, gdy drzwi pomiędzy domem i garażem mają większą odporność na włamanie. Można też założyć model przeciwpożarowy w kotłowni, chociaż w większości przypadków nie jest to obowiązkowe. Za to w łazienkach, WC, pralni i kuchni muszą być z podcięciem lub otworami w dolnej części, zapewniającymi wentylację wnętrz.

Choć często nie zdajemy sobie z tego sprawy, drzwi są jednym z najczęściej oglądanych i używanych elementów w domu. Dlatego ich walory estetyczne powinny być ważnym kryterium wyboru. (fot. Eclisse)

Jaki materiał na drzwi wewnętrzne?

W procesie produkcji drzwi najczęściej wykorzystywanym budulcem jest drewno - lite i klejone warstwowo, które jest wytrzymalsze i odporniejsze na paczenie się, a także płyty drewnopochodne.

Zazwyczaj w fabrykach stolarki używa się drewna sosnowego, rzadziej dębowego, bukowego, jesionowego, mahoniowego. Sposób wykończenia skrzydeł drewnianych może być bardzo różny. Popularne fornirowanie to pokrywanie powierzchni cienkimi płatami drewna, zwykle droższego i bardziej dekoracyjnego. Najczęściej drzwi są lakierowane, ale czasami wierzchnią warstwę stanowi farba.

Drzwi wewnętrzne często powstają z płyt drewnopochodnych. Mogą być gładkie bądź tłoczone, wiórowe lub pilśniowe. Najczęściej stosuje się płyty MDF (twarde) i HDF (bardzo twarde), które są odporniejsze na rozszczepianie i pękanie od drewna litego. Tego typu skrzydła również wykańcza się fornirem, ale też okleiną z laminatu bądź farbą akrylową.

Najpopularniejsze budulce wykorzystywane do produkcji drzwi to drewno i materiały drewnopochodne. (fot. Voster)

Zastosowanie w produkcji ma również szkło. Drzwi mogą mieć przeszklenia, albo całe być wykonane z tego materiału. Tafla często oprawiona jest w wąskie ramy aluminiowe lub drewniane, ale w sprzedaży są też wyroby bezramowe. Takie modele wyglądają nowocześnie i lekko i są świetnym sposobem, aby doświetlić pomieszczenie. Jednak trzeba pamiętać, że przeszklone drzwi gorzej izolują przed hałasem.

Wykonuje się je z bezpiecznego szkła - hartowanego lub klejonego warstwowo ze specjalną folią. Może być ono przezroczyste, półprzezroczyste, matowe, barwione, witrażowe, ornamentowe.

Jakie są rodzaje drzwi wewnętrznych?

Sposób otwierania to jeden z najważniejszych parametrów drzwi. Wyróżniamy modele rozwierane, dwuskrzydłowe, wahadłowe, przesuwne, harmonijkowe i składane.

Infografika: 6 rodzajów drzwi wewnętrznych

Rozwierane są najpopularniejsze i najbardziej uniwersalne. Skrzydło, zawieszone na 2 lub 3 zawiasach, otwiera się po naciśnięciu klamki - na prawą lub lewą stronę. Modele dwuskrzydłowe otwierają się na dwie strony. Są bardziej reprezentacyjne od pojedynczych rozwieranych - pasują do większych pomieszczeń, np. salonu czy jadalni. Drzwi wahadłowe zawieszone są na specjalnych zawiasach, dzięki którym można je otwierać na obie strony. Nie są zbyt popularne, ale dobrze sprawdzają się np. w łazience, gdzie ze względów bezpieczeństwa i z uwagi na wymogi prawne nie można założyć drzwi otwieranych do środka pomieszczenia, a zwykłe modele otwierane tylko na zewnątrz utrudniają komunikację (np. wąski korytarz).

Inny typ, który stosuje się tam, gdzie brakuje miejsca na ruch skrzydeł, to drzwi przesuwne. Mogą być jedno- lub dwuczęściowe. Skrzydło (lub skrzydła) zawieszone jest na prowadnicy, która zamontowana jest na górze otworu drzwiowego. Po otwarciu zachodzi na ścianę, dzięki czemu nie zabiera cennej przestrzeni. Drugi wariant to drzwi przesuwne z kasetą chowaną w ścianie. Wyglądają bardzo nowocześnie, a dodatkowym atutem takiego rozwiązania jest to, że w pobliżu drzwi można dowolnie ustawiać meble. Jednak gorzej izolują one przed hałasem.

Do mniej ustawnych pomieszczeń przeznaczone są również modele harmonijkowe. Składają się z wąskich, podłużnych paneli zawieszonych na szynie, połączonych ze sobą elastycznymi przegubami z tworzywa sztucznego. Podobne do nich są drzwi składane, z tym że mają mniej segmentów - dwa lub trzy.

Drzwi z ukrytą ościeżnicą idealnie pasują do nowoczesnych wnętrz. (fot. z lewej: DRE, fot. z prawej: Porta)

Drzwi przesuwne w wariancie z widoczną prowadnicą (fot. z lewej: Voster) i z kasetą schowaną w ścianie (fot. z prawej: Eclisse).

Konstrukcja drzwi wewnętrznych

Choć wiele osób skupia się tylko na wyglądzie drzwi, warto wiedzieć, jak są zbudowane. Choćby po to, aby terminologia stosowana przez producentów nie brzmiała obco.

Zasadniczo drzwi dzielą się na płytowe i płycinowe. W pierwszym przypadku skrzydło to jednolita płyta z materiału drewnopochodnego albo rama drewniana oklejona cienką płytą, której środek wypełnia płyta wiórowa, kartonowa o budowie plastra miodu bądź układane w jodełkę paski płyty pilśniowej. Modele płycinowe składają się z dzielonej drewnianej ramy i wypełniających ją płycin - z drewna, sklejki, tworzywa lub szkła.

Inny podział związany jest z kształtem krawędzi. Modele przylgowe mają w tym miejscu wycięcia, które zwiększają powierzchnię przylegania do ościeżnicy. Drzwi bezprzylgowe mają prostą krawędź, dzięki czemu skrzydło po zamknięciu tworzy z ościeżnicą jedną płaszczyznę, a zawiasy są ukryte.

Drzwi przylgowe (a) i bezprzylgowe (b).

Z kolei ze względu na kierunek otwierania, drzwi dzielą się na prawe i lewe. Aby sprawdzić ich rodzaj, należy stanąć po stronie, na którą się otwierają i popatrzeć na zawiasy. W drzwiach lewych znajdują się one po naszej lewej, a w drzwiach prawych - po prawej stronie.

Kierunki otwierania drzwi - lewe (a) i prawe (b).

Jak montować drzwi wewnętrzne?

Drzwi warto zakupić wraz z usługą montażu, bo zapłacimy wtedy 8, a nie 23% podatku VAT. Poza tym niektórzy producenci oferują przedłużoną gwarancję, jeśli prace przeprowadzi autoryzowana firma. Oczywiście gdy ktoś czuje się na siłach, ma wprawę w majsterkowaniu, może to zrobić samodzielnie. Ważne, by podczas montażu stosować się do zasad zawartych w instrukcji dostarczanej przez producenta.

Pierwszym krokiem jest sprawdzenie wymiarów ościeża. Gdy ościeżnica jest za wysoka, można ją skrócić. Jednak dopuszczalny zakres przycięcia - zarówno ościeżnicy, jak i skrzydła - jest ograniczony i trzeba tu postępować zgodnie z instrukcją producenta. Inaczej konstrukcja skrzydła może zostać zbytnio osłabiona, a ponadto stracimy gwarancję. Jeśli chodzi o szerokość, to ościeżnice mogą być stałe lub regulowane w określonym zakresie, co pozwala na dopasowanie do grubości ściany.

Ościeżnicę należy złożyć i wstawić w otwór drzwiowy, licując z płaszczyzną ściany od strony zawiasów. Ramę powinno się przenosić w pozycji pionowej, zwracając uwagę na to, aby nie nastąpiło rozchylenie jej dolnych końców.

Ościeżnicę trzeba zablokować w otworze za pomocą klinów drewnianych wkładanych pomiędzy ościeżnicę i mur oraz rozpórek w świetle ościeżnicy. Zwykle zaleca się użycie trzech. Po lekkim, wstępnym rozparciu trzeba ustalić jej ostateczne ustawienie w płaszczyźnie ściany i otworu. Za pomocą poziomicy trzeba sprawdzić ustawienie boków i górnej belki ościeżnicy, a także sprawdzić długość przekątnych. Jeśli się nie zgadzają, to znaczy, że kąty jednak nie są proste i wypoziomowanie trzeba poprawić. Po jej ustabilizowaniu klinami najlepiej jest próbnie powiesić skrzydło i sprawdzić, czy prawidłowo się zamykają i otwierają. Jeżeli tak, można przystąpić do montażu.

Zazwyczaj wystarczy użycie samej pianki montażowej. Ale gdy skrzydła są ciężkie (np. z litego drewna), rama wymaga dodatkowego zamocowania za pomocą kołków rozporowych. Po zwilżeniu ścianki otworu drzwiowego i szczeliny między ościeżnicą a ścianą przestrzeń wypełnia się niskoprężną pianką. Po zaschnięciu trzeba usunąć jej nadmiar. Szczelinę najczęściej osłania się opaskami, czasem wypełnia masą akrylową.

Drzwi często mocuje się na samą piankę montażową, ale w przypadku ciężkich modeli, np. z litego drewna, konieczne może być zastosowanie dodatkowo kołków rozporowych. (fot. Classen)

Kolejny krok to ostateczne wyregulowanie zawiasów. Potem trzeba jeszcze tylko zamontować klamkę i ozdobne szyldy.

Jak kupować drzwi wewnętrzne?

Drzwi sprzedawane są w komplecie z ościeżnicami (choć ceny tych elementów mogą być podawane oddzielnie) i okuciami - zawiasami bądź prowadnicami. Osobno trzeba kupić klamki.

Ościeżnica drzwi wcale nie musi być w takim samym kolorze jak skrzydło. Taki kontrast prezentuje się bardzo oryginalnie. (fot. z lewej: Porta, fot. z prawej: DRE)

Ceny stolarki drzwiowej są bardzo zróżnicowane. Najtańsze modele kupimy za ok. 200 zł (tyle też, mniej więcej, kosztuje najtańsza ościeżnica), na droższe trzeba przeznaczyć nawet dziesięć razy tyle (+ ościeżnica). Generalnie tańsze są produkty wykonane z płyt MDF, za inne materiały trzeba zapłacić więcej.

Znaczenie ma nie tylko materiał, ale też sposób otwierania. Wyraźnie mniej trzeba przeznaczyć na najpopularniejsze modele rozwierane, a więcej na mniej typowe - przesuwne czy wahadłowe.

Drzwi sprzedawane są bez klamek, dlatego kalkulując ich cenę trzeba doliczyć również ten element. (fot. Porta)

Redaktor: Norbert Skupiński
fot. otwierająca: DRE