Zamiana materiałów ściennych jest możliwa - takie przypadki nie należą do rzadkości. Zdarza się to choćby wtedy, gdy zdecydujemy się na projekt domu z katalogu i z jakiegoś powodu nie odpowiadają nam proponowane w dokumentacji materiały. Przy czym nowy budulec musi zapewniać wystarczające właściwości ściany w zakresie izolacyjności cieplnej, wytrzymałości oraz trwałości. Dlatego zmiany należy uzgodnić z uprawnionym projektantem (architektem lub konstruktorem). W przypadku projektów katalogowych ich autorzy zwykle standardowo dołączają zgodę na zmianę materiału ściennego do dokumentacji.
Modyfikacja projektu jest możliwa również w kolejnym etapie, czyli podczas budowy domu. Jednak decydować o tym powinien nie wykonawca, ale kierownik budowy, który taką zmianę musi udokumentować odpowiednim wpisem w dzienniku budowy.
Faktycznie, ceramika i beton komórkowy różnią się od siebie wytrzymałością, ale oba można stosować bez obaw, ponieważ domy jednorodzinne są niezbyt wysokie, dlatego i obciążenia nie są tak duże, jak w budynkach wielopiętrowych. Podobnie jest z innymi popularnymi materiałami - ceramiką poryzowaną, silikatami czy wyrobami keramzytobetonowymi.
Ale wytrzymałość to tylko jeden z parametrów, na jaki trzeba zwrócić uwagę - materiały ścienne różnią się też innymi właściwościami użytkowymi. Dlatego przed podjęciem decyzji o ich zamianie warto zapoznać się z charakterystyką różnych budulców.
Ceramika - zalety i wady
Materiał ten to wypalona glina. Stosowana w budownictwie od wieków, cechuje się wyjątkową trwałością. Jej kolejne zalety to niepalność (w przypadku pożaru w domu nie wydziela żadnych szkodliwych substancji) i dobra akumulacyjność cieplna. Ceramika łatwo magazynuje duże ilości ciepła i stopniowo je uwalnia, co jest korzystne zarówno zimą (gdy na pewien czas wyłączymy ogrzewanie), jak i latem (budynek jest mniej podatny na przegrzanie).
Ponadto jest zdrowa i przyjazna środowisku - do produkcji ceramiki, oprócz wspomnianej gliny, wykorzystywane są tylko naturalne składniki: woda i piasek. Po wypaleniu jest pozbawiona wilgoci, nie ma więc ryzyka, że rozwiną się w niej szkodliwe dla ludzkiego zdrowia pleśnie i inne grzyby.
Z ceramiki można wznosić ściany warstwowe, ale nie nadaje się ona na przegrody bez ocieplenia, ponieważ ma zbyt słabe parametry cieplne. Dlatego warto rozważyć zastosowanie zamiast niej jej nowoczesnej odmiany, czyli ceramiki poryzowanej, która ma nawet 4-krotnie niższy współczynnik przewodzenia ciepła.
To dlatego, że sposób jej produkcji jest nieco inny - do gliny dodawana są trociny i mączka drzewna, które podczas wypalania w bardzo wysokiej temperaturze ulegają spaleniu. Dzięki temu wewnątrz pojawiają się wypełnione powietrzem pory, które poprawiają izolacyjność termiczną materiału. Dodatkowo wpływają na zmniejszenie jego wagi.
Niższa waga elementów oznacza szybsze murowanie. Prace ułatwia również to, że pustaki z ceramiki poryzowanej są łatwe w obróbce, duże (na 1 m² przypada ich 16) i mają boczne zamki. Dzięki nim spoinę aplikuje się tylko na warstwy poziome. Ceramika poryzowana ma jednak mniejszą od tradycyjnej wytrzymałość oraz zdolność do akumulacji ciepła, bo ta ostatnia cecha związana jest z masą materiału.
Beton komórkowy - zalety i wady
Wyróżnia się bardzo dobrymi parametrami cieplnymi. Najlepsze na rynku pod względem termoizolacyjności bloczki z tego materiału mają współczynnik przewodzenia ciepła U = 0,15 W/(m²·K) przy grubości 36,5 cm, czyli znacznie powyżej normy, która wynosi 0,2. Z betonu komórkowego można wykonywać zarówno ściany jedno-, jak i dwu- i trójwarstwowe.
Znakomite parametry termiczne wynikają z porowatej struktury tego materiału. Podczas produkcji bloczków do piasku, wody, wapna, cementu i gipsu dodaje się środek porotwórczy, który spulchnia masę. Dzięki temu powstają w niej mikropory z zawartym w środku powietrzem. Podobnie jak w przypadku ceramiki poryzowanej, powietrze pełni rolę izolatora termicznego.
Ważną zaletą betonu komórkowego jest jednorodność. Cecha ta oznacza, że przewodzenie ciepła w wykonanym z niego murze jest w każdym kierunku takie samo - poziomo, czyli w poprzek i wzdłuż ściany oraz pionowo.
Ponadto materiał ten jest niepalny, odporny na działanie mrozu i zdrowy, bo również powstaje z surowców naturalnego pochodzenia.
Warto wybrać go wtedy, gdy zależy nam na krótkim czasie budowy - z betonu komórkowego buduje się szybko, bo elementy są duże, ale jednocześnie lekkie. Prace ułatwiają wyfrezowane uchwyty montażowe oraz wyprofilowane na pióra i wpusty powierzchnie czołowe, dzięki czemu nie trzeba wykonywać spoin pionowych. Bloczki są bardzo łatwe w obróbce - docina się je zwykłą ręczną piłą.
Silikaty - zalety i wady
Bloczki silikatowe produkowane są z piasku, wapna i wody. Cieszą się mniejszą popularnością od ceramiki i betonu komórkowego, choć mają sporo zalet. Przede wszystkim są bardzo wytrzymałe na ściskanie, co pozwala wykonywać z nich ściany konstrukcyjne o grubości zaledwie 18 cm. Ponadto cechują się wysoką gęstością, dlatego wzniesione z nich przegrody stanowią skuteczną barierę przed hałasem. To ważne, gdy dom zlokalizowany jest w głośnej okolicy. Ich zaletą jest też wysoka akumulacyjność cieplna - w budynku ze ścianami z silikatów wnętrza wolniej wychładzają się zimą i nagrzewają latem.
Bloczki mają zazwyczaj drążenia, dzięki czemu są lżejsze, a więc łatwiejsze w murowaniu. Prace ułatwiają też krawędzie wyprofilowane na pióro i wpust, uchwyty montażowe, a także specjalne otwory do przeprowadzenia przewodów instalacji elektrycznej.
Niestety, silikaty mają gorsze od betonu komórkowego i ceramiki poryzowanej parametry cieplne. Nadają się wyłącznie na ściany warstwowe z ociepleniem. Z racji wysokiej masy bloczki nie są zbyt duże, co spowalnia murowanie.
Keramzytobeton - zalety i wady
Keramzyt to materiał, który powstaje z wypalenia gliny w bardzo wysokiej temperaturze. Składnikiem elementów keramzytobetonowych jest jeszcze cement i piasek.
Własności użytkowe tego materiału są podobne do ceramiki. To porowatość, która dobrze wpływa na izolacyjność cieplną, duża wytrzymałość, niepalność i mrozoodporność. Ponadto keramzytobeton ma dobrą izolacyjność akustyczną.
To najmniej popularny z omawianych materiałów, co ma wpływ na jego mniejszą dostępność i koszt robocizny - specjalizujących się w budowaniu z niego domów ekip nie jest zbyt wiele.
Norbert Skupiński
fot. otwierająca: A. Papliński
Dodaj komentarz