- Co niszczy wnętrze komina?
- Jaki będzie zakres prac remontowych?
- Jak przeprowadzić powierzchniowe uszczelnienie komina?
- Czy komin będzie potrzebny przy ogrzewaniu kotłem gazowym?
- Kiedy musimy zamontować wkład kominowy?
Co niszczy wnętrze komina?
Dym i spaliny odprowadzane kanałami kominowymi, niezależnie od rodzaju spalanego paliwa, zawierają szkodliwe związki chemiczne, które niszczą materiał komina. Szczególnie agresywne są tzw. spaliny mokre, których skroplone składniki (kondensat) wnikają w ścianki komina i powodują jego degradację.
Kondensacja pary wodnej ze spalin zachodzi głównie podczas spalania gazu, ale może również wystąpić przy spalaniu paliw stałych, gdy temperatura spalin spadnie poniżej ok. 140°C - temperatury kondensacji kwasu siarkowego. Problem ten nasila się w przypadku nieprawidłowej eksploatacji kotłów węglowych nowej generacji, które mogą pracować przy niskiej temperaturze zasilania instalacji grzewczej.
Najczęstszym błędem jest utrzymywanie zbyt niskiej temperatury wody w obiegu kotłowym (poniżej 60-70°C). Oprócz osadzania się szkodliwych substancji na ściankach kotła, obniża to temperaturę spalin i sprzyja powstawaniu kondensatu, który niszczy wymiennik ciepła i komin.
W efekcie, po zainstalowaniu nowego kotła często dochodzi do szybkiego niszczenia komina. Nagromadzone podczas eksploatacji z poprzednim kotłem osady ulegają rozpuszczeniu, tworząc żrące dla cegły związki chemiczne. Ścianki komina stają się nasączone szkodliwymi substancjami, które wydzielają nieprzyjemne zapachy i powodują powstawanie brunatnych plam na powierzchni.
Strategia działania uzależniona od przeznaczenia komina
Rosnąca świadomość ekologiczna sprawia, że wielu właścicieli domów decyduje się na zmianę sposobu ogrzewania na bardziej przyjazny dla środowiska. W takiej sytuacji istniejący komin może pełnić jedynie funkcje wentylacyjne lub wymagać dostosowania do odprowadzania spalin z nowego źródła ciepła, np. kotła gazowego, nowoczesnego kotła węglowego czy kominka.
Jeśli komin ma nadal służyć do odprowadzania spalin, ale z innego źródła ciepła, konieczne będzie jego uszczelnienie i modernizacja. W tym celu montuje się wkład kominowy, o ile komin jest w dobrym stanie technicznym (cegły nie uległy skruszeniu) i posiada odpowiednią wytrzymałość.
W przypadku rezygnacji z komina jako sposobu odprowadzania spalin, ale z zachowaniem funkcjonujących kanałów wentylacyjnych, np. po zamontowaniu pompy ciepła, zakres prac remontowych ograniczy się do uszczelnienia powierzchni komina i wykonania dekoracyjnego pokrycia.
Niezależnie od planowanych zmian, przed modernizacją komina należy zlecić jego kontrolę wykwalifikowanemu kominiarzowi. Specjalista oceni stan kanałów spalinowych, dymowych i wentylacyjnych oraz określi zakres niezbędnych prac.
Powierzchniowe uszczelnienie komina
Komin z licznymi plamami spowodowanymi przenikaniem przez ścianki kanałów dymowych smolistych osadów wymaga gruntownej renowacji. Konieczne będzie usunięcie całego pokrycia tynkarskiego, które w takim stanie z reguły łatwo się odspaja, a nawet samoczynnie odpadają jego fragmenty.
Odsłoniętą ceglaną powierzchnię należy dokładnie zmyć preparatem usuwającym smoliste osady (np. Unsmoke Degrease-All). W razie potrzeby, uszkodzenia powierzchni należy uzupełnić zaprawą cementową.
Następnie, jako zasadniczą warstwę izolującą, należy dwukrotnie nałożyć powłokę z tzw. szlamu izolacyjnego (zaprawy wodoszczelnej), ściśle według instrukcji użycia dla danego produktu. Do wyboru są dwie odmiany tych zapraw: jedno- lub dwuskładnikowe. Różnią się one głównie łatwością przygotowania materiału. Grubość pokrycia powinna wynosić łącznie 2-5 mm i nanoszona jest z reguły pacą murarską.
Tak przygotowaną i szczelną powierzchnię można wykończyć na kilka sposobów. Popularnym rozwiązaniem jest okładzina z płytek ceramicznych imitujących cegłę. Innym rozwiązaniem jest zamocowanie na klej płyt gipsowo-kartonowych.
Adaptacja komina do współpracy z kotłem gazowym
Większość współczesnych kotłów gazowych posiada zamkniętą komorę spalania. Oznacza to, że w przypadku konieczności, można całkowicie zrezygnować z komina i wyprowadzić rurę powietrzno-spalinową przez ścianę budynku. Rozwiązanie to jest możliwe dla kotłów o mocy nominalnej nie przekraczającej 21 kW.
Alternatywą dla całkowitego demontażu komina jest poprowadzenie rury powietrzno-spalinowej przez istniejący kanał kominowy i zakończenie go odpowiednią nasadą. Teoretycznie możliwe jest również ograniczenie modernizacji do wprowadzenia jedynie rury spalinowej o niewielkiej średnicy (zwykle 80-100 mm), wykorzystując wolną przestrzeń w kanale kominowym jako czerpnię powietrza. Należy jednak pamiętać, że takie rozwiązanie nie sprawdzi się w przypadku zanieczyszczenia lub kruszenia się ścianek komina (zanieczyszczenia będą zasysane do kotła). W takiej sytuacji, jako oszczędną alternatywę, można doprowadzić powietrze oddzielnym kanałem wewnętrznym wyprowadzonym przez ścianę budynku.
Niezbędny wkład kominowy
Zgodnie z obowiązującymi normami, przewody spalinowe odprowadzające spaliny o wysokiej agresywności chemicznej muszą posiadać wewnętrzne powierzchnie odporne na działanie tych substancji. W praktyce zabezpieczenie to uzyskuje się poprzez montaż odpowiednich rur. Dla kotłów gazowych tradycyjnych stosuje się rury ze stali kwasoodpornej, natomiast dla kotłów na paliwa stałe - rury ze stali żaro- i kwasoodpornej.
Możliwość wprowadzenia wkładu kominowego do starego komina zależy przede wszystkim od jego przekroju i prostoliniowości. Średnica wkładu kominowego musi być nieco mniejsza niż średnica przekroju kanału w kominie. Zazwyczaj nie stanowi to problemu, pod warunkiem że w kanale nie ma przewężeń spowodowanych np. "puchnącymi" cegłami. Wymagane przekroje rur spalinowych do nowych kotłów są z reguły mniejsze niż przekrój kanału w starym kominie. Wkłady kominowe wykonuje się z odcinków stalowych rur o przekroju okrągłym lub owalnym (dla kanałów prostokątnych), które łączy się ze sobą kielichowo. W przypadku kanałów spalinowych o nieregularnym przebiegu stosuje się wkłady elastyczne, które można wprowadzić w jednym odcinku bez potrzeby łączenia.
Przed montażem wkładu kominowego, konieczne jest dokładne przygotowanie wnętrza kanału.
Obejmuje to:
- Oczyszczenie: Usunięcie nagromadzonych osadów i luźnych fragmentów ścianek komina.
- Rozkuwanie: W miejscu podłączenia kotła należy rozkuć komin, aby umożliwić wprowadzenie trójnika oraz wyczystki z odkraplaczem do odprowadzania skroplin.
Redakcja BudujemyDom
fot. otwierająca: Kakaket / pixabay.com
Dodaj komentarz