- W jakich instalacjach wykonuje się połączenia gwintowane rur?
- Na czym polega łączenie rur na wcisk?
- Co to są połaczenia zaciskane w instalacjach hydraulicznych?
- W jakich instalacjach stosuje się połączenia zaprasowywane?
Połączenia gwintowe
Połączenia gwintowe to najstarsza i wciąż powszechnie stosowana metoda montażu instalacji hydraulicznych i gazowych. Ich niezaprzeczalną zaletą jest możliwość wielokrotnego rozłączania i ponownego łączenia, co zapewnia dużą elastyczność w modyfikowaniu i naprawach instalacji.
Ten typ połączeń stosowany jest głównie w przypadku rurowych instalacji stalowych. Wymagają one wprawdzie pracochłonnego gwintowania łączonych końców, ale rekompensuje to wyjątkowa wytrzymałość uzyskanych połączeń na obciążenia i wysoką temperaturę.
Obecnie rurowe połączenia gwintowane nadal dominują w instalacjach przeciwpożarowych, a także w podłączeniach urządzeń, osprzętu i armatury. Wykorzystywane są także w innych typach instalacji, choć w mniejszym stopniu.
Znormalizowane złącza gwintowe do instalacji rurowych wykonywane są w systemie Whitwortha o wymiarach calowych (gwinty typu R). W instalacjach wewnętrznych stosuje się złącza gwintowane o średnicach od 3/8 cala do 2 cali, co odpowiada średnicom nominalnym rur z innych materiałów w zakresie 12 mm do 50 mm. Przykładowo, gwint R1/2” odpowiada średnicy nominalnej rur PE 16 mm.
Biorąc pod uwagę, że gwintowanie rur innych niż stalowe jest niemożliwe, producenci oferują szeroki asortyment złączek zakończonych gwintem zewnętrznym lub wewnętrznym. Złączki te są dostosowane do łączenia rur z różnych materiałów i wykonanych w różnych technologiach.
Połączenia na wcisk
Ten system połączeń rurowych znajduje zastosowanie w bezciśnieniowych instalacjach kanalizacyjnych. Szczelność i stabilność złącza gwarantuje odpowiednio wyprofilowana uszczelka wargowa. Połączenia te, typu kielichowego, polegają na osadzeniu bosego końca rury w kielichu z uszczelką na określoną głębokość. W wewnętrznych instalacjach kanalizacyjnych stosowane są rury o średnicach od 32 mm do 160 mm, a połączenia te są łatwo rozbieralne.
Montaż
- Przed połączeniem rur bez ich przycinania, należy pokryć uszczelkę i końcówkę rury płynem poślizgowym. Następnie, używając flamastra, zaznaczyć głębokość osadzenia (około 0,5-1,0 cm mniejszą niż głębokość kielicha). Osiowo wcisnąć rurę do kielicha.
- Końce rur przycinanych przed montażem w złączce należy wykończyć pod kątem około 30°.
- W przypadku połączeń kątowych, istnieje możliwość dowolnego obracania jego części w celu uzyskania właściwego położenia.
- Na skomplikowanych odcinkach instalacji, przed jej ostatecznym montażem, zaleca się przeprowadzenie wstępnej przymiarki po wyjęciu uszczelek. Umożliwi to swobodną korektę połączeń i dobór optymalnego zestawu kształtek i długości odcinków rur, zapewniając wymagany spadek.
Wcinanie w istniejące orurowanie
W razie potrzeby istnieje możliwość wcięcia się w istniejące orurowanie i utworzenia np. dodatkowej odnogi bez naruszania pozostałej części instalacji. Po wyznaczeniu miejsca osadzenia trójnika, należy wyciąć odpowiedniej długości fragment rury. Następnie, z jednej strony wstawić trójnik, a z drugiej dopasowany odcinek rury z nałożoną mufą, która zapewni połączenie ze starą instalacją.
System kanalizacji wewnętrznej COMFORT. (fot. Pipelife)
Połączenia zaciskane
Jeden z najwygodniejszych sposobów łączenia rur bez użycia specjalistycznych narzędzi
Prezentowana metoda łączenia rur należy do jednych z najbardziej komfortowych i nie wymaga stosowania specjalistycznych narzędzi. Znajduje zastosowanie w popularnych rurach warstwowych typu PEX-Al.-PE, polietylenowych PE (do zimnej wody) oraz miedzianych. Połączenie powstaje poprzez zaciśnięcie sprężystej tulei na rurze, co następuje po dokręceniu nakrętki.
Szczelność i uniwersalność
Złącza tego typu gwarantują odpowiednią szczelność w nieobciążonych i łatwo dostępnych instalacjach, stanowiąc jeden z podstawowych systemów łączeniowych. Ich zaletą jest również możliwość demontażu i ponownego montażu.
Montaż złączek zaciskanych na rurach warstwowych
Montaż złączek zaciskanych na rurach warstwowych przebiega następująco: wewnętrzną krawędź rury należy sfazować, co ułatwi jej wciśnięcie do złączki wraz z pierścieniami uszczelniającymi. Przed połączeniem koniec rury należy pokryć płynem poślizgowym i za pomocą flamastra zaznaczyć zalecaną przez producenta głębokość wsunięcia rury w złączkę. Na rurę nakładamy nakrętkę i pierścień zaciskowy, a następnie wciskamy rurę do zaznaczonej głębokości. Dokręcając nakrętkę zaciskową ręcznie lub kluczem, finalizujemy połączenie.
Połączenia zaprasowywane
Ten stosunkowo nowy rodzaj połączeń zyskał dużą popularność ze względu na swoje zalety. Złączki zaciskowe mogą być stosowane w konstrukcjach ukrytych, np. w wylewkach podłogowych. Systemowe rozwiązania różnych producentów umożliwiają łączenie rur tworzywowych (głównie PEX-Al.-Pe), miedzianych, a także kalibrowanych ze stali węglowej i nierdzewnej.
Wykonanie połączenia
Do wykonania połączeń zaciskowych niezbędna jest praska generująca nacisk rzędu nawet kilku ton. Praski mogą być napędzane ręcznie, hydraulicznie lub elektrycznie.
Mechanizm zaciskowy może być wyposażony w różne wkładki dostosowane do rodzaju i średnicy złącza, zgodnie z zaleceniami producenta systemu. Popularne wkładki zaciskowe do rur typu PEX oznaczane są symbolami U lub TH, a do rur miedzianych – V lub M.
Technika wykonywania połączeń polega na włożeniu końca rury na odpowiednią głębokość do złączki, założeniu zaciskarki i uruchomieniu mechanizmu zaciskania. Połączenie uszczelnia pierścień odpowiedni dla rodzaju przepływającego medium.
fot. otwierająca: Uponor
Dodaj komentarz