Dobudowa wiaty garażowej - nawierzchnia, konstrukcja i zadaszenie

Czego dowiesz się z artykułu?

• Jaką nawierzchnię wybrać pod wiatę garażową?
• Z czego może być wykonana konstrukcja wiaty garażowej?
• Z czego wykonać zadaszenie wiaty?

Zgodnie z aktualnymi przepisami prawa budowlanego, budowa wiaty o powierzchni nieprzekraczającej 50 m2 na działce zabudowanej nie wymaga uzyskania pozwolenia ani zgłoszenia. Należy jednak sprawdzić w urzędzie gminy, czy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie ustanawia dodatkowych ograniczeń dla tego typu zabudowy.

Wiata garażowa przeznaczona do parkowania jednego samochodu powinna mieć szerokość co najmniej 2,5 m, długość 5-6 m i wysokość prześwitu co najmniej 2,2 m. W przypadku planowania parkowania większych pojazdów (np. dostawczych) wymiary te należy odpowiednio powiększyć.

Samodzielna budowa wiaty nie jest skomplikowana i większość potrzebnych materiałów można bez problemu kupić w każdym większym sklepie budowlanym. Wybierając materiały, należy kierować się zarówno estetyką, jak i funkcjonalnością, dopasowując je do stylu pozostałej zabudowy. Należy również wziąć pod uwagę własne umiejętności i możliwości wykonawcze.

Dobudowa wiaty garażowej - zaczynamy od nawierzchni

Poziom nawierzchni pod wiatą garażową powinien być nieznacznie wyniesiony ponad otaczający teren. Zapobiegnie to gromadzeniu się wody deszczowej i ułatwi spływ topniejącego śniegu. Utwardzenie podłoża można wykonać z różnych materiałów stosowanych w budownictwie drogowym.

W zależności od preferencji, miejsce garażowania można wyłożyć kostką brukową, ażurowymi płytami betonowymi, kostką drewnianą itp. Nie zaleca się betonowania całej powierzchni, ponieważ "goły" beton szybko się ściera i pyli, a odprowadzanie wody z pojazdu staje się utrudnione.

Niezależnie od rodzaju wybranej nawierzchni, z utwardzanego obszaru należy usunąć wierzchnią warstwę ziemi na głębokość 15-30 cm. Głębokość wykopu zależy od rodzaju gruntu – na piaszczystych o dobrej przepuszczalności wody wystarczy płytszy wykop, natomiast na gliniastych kopiemy głębiej, a rodzimy grunt zastępujemy piaskiem lub pospółką.

Przy wysokim poziomie wód gruntowych, zwłaszcza w okresie roztopów, dno wykopu warto wyłożyć geowłókniną. Zapobiegnie to mieszaniu się i osiadaniu podkładu w gliniastym gruncie. Nawierzchnie z kostki lub żwirowe wymagają obramowania, które uniemożliwi ich rozsuwanie się. Obrzeża wykonujemy z krawężników chodnikowych lub betonowych tralek zagłębionych około 30 cm w podłożu.

Równocześnie z budową nawierzchni przygotowujemy fundamenty pod wiatę. Bazę pod konstrukcję nośną stanowią stopy betonowe wylewane bezpośrednio w gruncie. Przy przeciętnych wymiarach wiaty przylegającej do ściany domu wystarczą trzy stopy fundamentowe wzdłuż dłuższego boku wiaty. Wykopy o wymiarach około 40 × 40 cm powinny sięgać co najmniej 50 cm w głąb gruntu. Nad wykopami ustawiamy szalunki z desek o wysokości 10-15 cm, pozwalające na "wyprowadzenie" stóp ponad poziom terenu.

Na tym etapie prac należy również przygotować mocowanie słupów nośnych. W przypadku elementów drewnianych, po lekkim stwardnieniu betonu wstawiamy do środka stalowe uchwyty mocujące, zwracając uwagę na ich pionowe ustawienie. Przy konstrukcji stalowej – w zależności od rodzaju użytych profili – słupy wstawiamy bezpośrednio w ciekły beton lub osadzamy płyty mocujące, które później posłużą do przykręcenia konstrukcji nośnej.

Podjazd dla samochodu i nawierzchnię wiaty można wykonać np. z ażurowych płyt betonowych (fot. Buszrem)

Konstrukcja nośna wiaty garażowej

Konstrukcję nośną wiaty stanowią słupy połączone u góry wieńcem (oczepem) spinającym, który jednocześnie pełni funkcję oparcia dla dachu. Najczęściej stosowana jest konstrukcja drewniana, łatwa do montażu, ale wiatę można również wykonać z elementów stalowych.

Do budowy wiaty drewnianej najlepiej użyć bali drewnianych o przekroju 8 × 8 cm lub 10 × 10 cm z drewna sosnowego. Inne gatunki drewna iglastego są mniej odporne na wpływ warunków atmosferycznych, a drewno drzew liściastych jest trudniej dostępne i droższe. Przed osadzeniem bale należy ostrugać, aby uzyskać gładką powierzchnię słupów, a po zaimpregnowaniu wyraźnie uwidocznić ich usłojenie.

Zestruganie krawędzi bali nie tylko poprawi ich wygląd, ale również zapobiegnie ewentualnym skaleceniom o ostre brzegi i wystające drzazgi.

Warianty osadzenia słupka zadaszenia: przy użyciu kotwy (a), za pomocą kątowników (b)

Konstrukcję nośną można również wykonać z bali okrągłych o średnicy około 10 cm. Drewno przed montażem powinno być zaimpregnowane przynajmniej jednokrotnie, a ostateczne wykończenie można wykonać po zmontowaniu konstrukcji. Do zabezpieczenia najlepiej użyć impregnatów barwiących przeznaczonych do stosowania na zewnątrz.

Poszczególne elementy konstrukcyjne łączymy na tradycyjne złącza ciesielskie lub przy użyciu łączników stalowych mocowanych gwoździami. Należy używać gwoździ ocynkowanych, aby zabezpieczyć połączenia przed powstawaniem rdzawych zacieków.

Sztywność konstrukcji drewnianej poprawiają zastrzały - skośnie umocowane w narożach krótkie belki, pełniące również funkcję ozdobną.

Wiata stalowa może być wykonana jako konstrukcja spawana z zimnogiętych profili stalowych o grubości ścianki 2-3 mm lub z rur. Zabezpieczenie powierzchni stalowej konstrukcji przed korozją jest dość kłopotliwe i wymaga oczyszczenia z nalotów rdzy oraz nałożenia 2-3 warstw farby. Problemów tych unikniemy, jeśli zamówimy gotową konstrukcję z elementów ocynkowanych, montowaną za pomocą połączeń śrubowych.

Konstrukcje nośną wiat wykonuje się najczęściej z drewna (fot. po lewej: Robelit) lub ze stali (fot. po prawej: Scala Plastics)

Zadaszenie wiaty garażowej

Zadaszenie wiaty garażowej najczęściej wykonuje się z elementów drewnianych, opartych na oczepie łączącym słupki konstrukcyjne. Można również zastosować profile metalowe, jednak mocowanie do nich pokrycia dachowego może być bardziej skomplikowane. Minimalny zalecany kąt nachylenia dachu wynosi 15°, co zapewnia szybki spływ wody i samooczyszczanie się powierzchni.

Przy niewielkiej rozpiętości dachu, krokwie drewniane mogą mieć przekrój około 5 × 12 cm i być rozmieszczone co 70-80 cm. Łączy się je z oczepem na zaciosy, wzmacniając połączenie skośnie wbitym gwoździem. Od spodu krokwi przybija się skośnie ustawione deski – wiatrownice, które zwiększają sztywność konstrukcji dachowej.

Zamocowanie konstrukcji dachu wiaty do ściany domu

Przy budowie wiaty przystawionej do ściany pojawia się problem podparcia dachu od tej strony. Można rozwiązać go w dwojaki sposób - podporą będą słupy ustawione przy ścianie domu lub dach oprzemy na belce zamocowanej do ściany budynku. Zamocowanie belki do muru jest kłopotliwe w sytuacji, gdy dom ma ściany dwuwarstwowe (jest ocieplony na zewnątrz).

Wycięcie izolacji cieplnej i umocowanie belki bezpośrednio do ściany nośnej na całej długości wiaty nie jest dobrym rozwiązaniem, gdyż spowoduje zmniejszenie ciepłochronności ściany na dość dużej powierzchni. Dlatego lepszym sposobem będzie punktowe wycięcie ocieplenia, wstawienie w to miejsce klocków dystansowych i zamocowanie do nich belki. Klocki powinny mieć grubość nieco większą niż ocieplenie, a do mocowania najlepiej użyć długich kotew.

Jako pokrycie dachowe można zastosować blachodachówkę, faliste płyty bitumiczne, gonty lub przezroczyste płyty poliwęglanowe. Nie zaleca się stosowania dachówek ceramicznych lub cementowych ze względu na ich znaczny ciężar (co wymaga odpowiednio wytrzymałej konstrukcji dachu i podparcia), a także ryzyko podrywania przez wiatr – powinny być mocowane do łat, a nie tylko ułożone. Wszystkie rodzaje pokrycia układa się na łatach biegnących poprzecznie do krokwi, których przekrój i rozstaw należy dostosować do wybranego materiału.

Wiata pokryta samonośną płytą łukową z poliestru (fot. Robelit)

Pokrycie dachowe wiaty można wykonać także z blachodachówki (fot. L. Jampolska)

Orynnowanie dachu nie jest konieczne, ale można je zainstalować. W przypadku wiat przylegających do ściany domu, szczególną uwagę należy zwrócić na dokładne zabezpieczenie połączenia dachu ze ścianą. Należy tam zamontować fartuch zachodzący przynajmniej 20 cm na ścianę, co ochroni ją przed zawilgoceniem przez topniejący śnieg. Krawędź fartucha powinna być zagięta, aby umożliwić wciśnięcie brzegu w pokrycie ściany. Połączenie warto dodatkowo uszczelnić silikonem dekarskim.

Redakcja BudujemyDom
fot. otwierająca: L. Jampolska