Typowe elewacje w domach drewnianych i szkieletowych wykonywane są z oblicówki drewnianej bądź paneli plastikowych - tzw. sidingu. Zakres prac będzie oczywiście zależał od tego, czy wystarczające będzie odświeżenie powierzchni, czy musimy zmienić materiał elewacyjny i ewentualnie poprawić ocieplenie.
Renowacja elewacji z okładziny drewnianej
Polega na odświeżeniu powłoki dekoracyjnej po uprzednim naprawieniu ewentualnych uszkodzeń mechanicznych - zaszpachlowaniu ubytków lub wymianie zniszczonych fragmentów, poprawieniu mocowania poprzez dobicie gwoździ oraz ewentualnym uszczelnieniu połączeń z ramami okiennymi i drzwiowymi.
Przy złym stanie drewnianej oblicówki (gdy deski są popękane, zagrzybione, z licznymi ubytkami) warto rozważyć usunięcie starego pokrycia i zastąpienie go nową elewacją.
Od stanu powierzchni elewacji drewnianej zależy, czy przed nałożeniem nowej powłoki wystarczy jedynie umyć elewację, czy konieczne będzie usunięcie łuszczącej się warstwy lakierniczej. Usuwanie starej powłoki lakierniczej z całej powierzchni elewacji jest bardzo pracochłonne. Można je przeprowadzić za pomocą preparatów chemicznych zmiękczających powłokę lub przez szlifowanie.
Przygotowaną do malowania elewację warto przetrzeć papierem ściernym, co wygładzi powierzchnię i usunie zwietrzałą warstewkę starej powłoki (można to zrobić za pomocą szlifierki oscylacyjnej z nałożonym papierem ściernym o granulacji 100-120).
Surowe deski najpierw pokrywamy impregnatem barwiącym, a następnie nakładamy dwie warstwy lakieru lub farby kryjącej. Gdy jedynie odświeżamy oblicówkę, z reguły wystarczy jednokrotne malowanie. Do malowania odpowiednie są jedynie lakiery i lakierobejce przeznaczone do zastosowania na zewnątrz oraz farby elewacyjne, np. pliolitowe o wysokiej paroprzepuszczalności.
Powłoki renowacyjne można nakładać pędzlem lub natryskiem - zależnie od zaleceń producenta. Nie ma sensu nakładanie na polakierowane deski preparatów impregnacyjnych, gdyż istniejąca powłoka uniemożliwia wnikanie ich w głąb drewna. Impregnaty można stosować jedynie na surowe drewno, np. w miejscach, gdzie wykonywaliśmy naprawy.
Renowacja elewacji z pokryć winylowych
Znacznie łatwiejsze jest odświeżanie pokryć winylowych - tzw. sidingu. Zmycie powierzchni wodą pod ciśnieniem z dodatkiem detergentu powinno wystarczyć do usunięcia wszelkich zabrudzeń.
Z czasem jednak siding traci swoją pierwotną barwę - kolory bledną, a białe pokrycie żółknie. Dostępne są specjalne farby przeznaczone do malowania sidingu, ale koszt takiej renowacji jest dość wysoki. Pamiętajmy, by przed użyciem farby sprawdzić, czy wykazuje ona dostateczną przyczepność do konkretnej odmiany sidingu.
Ocieplenie
Dom drewniany lub szkieletowy przy okazji remontu elewacji można ocieplić. Ocieplenie umożliwia też nałożenie tynku, który zastąpi dotychczasowe pokrycie - winylowe lub drewniane. Technologia ocieplania jest niemal identyczna w przypadku budynków z bali i o konstrukcji szkieletowej - jedyną różnicą jest to, że przy "szkielecie" należy usunąć istniejącą warstwę elewacyjną.
Domy drewniane i szkieletowe z powodzeniem można ocieplać metodą lekką suchą (ocieplenie na ruszcie) lub wykonać ściankę elewacyjną z cegły klinkierowej, silikatowej - w taki sam sposób jak w domach murowanych. Alternatywnym rozwiązaniem jest natomiast zastosowanie płyt styropianowych rowkowanych lub ewentualnie wełny mineralnej.
- Styropianowe płyty rowkowane
Dawniej dość powszechnie stosowano płyty styropianowe klejone bezpośrednio do poszycia ścian zewnętrznych, jednak pod styropianem zalega wilgoć i drewniane elementy atakował grzyb z powodu braku wentylacji pod ociepleniem. Wilgoć powstająca w wyniku kondensacji pary wodnej, jak też przenikająca pod elewację przez niewielkie nieszczelności, nie była bowiem odprowadzana.
Obecnie problem ten rozwiązuje "odsunięcie" ocieplenia od poszycia ściany poprzez zastosowanie styropianowych płyt rowkowanych, które po ułożeniu tworzą kanały wentylacyjne, i wiatroizolacji chroniącej elementy drewniane przed bezpośrednim zawilgoceniem.
Przygotowaną do ocieplenia ścianę szkieletową bądź z bali należy pokryć folią wiatroizolacyjną o wysokiej paroprzepuszczalności - umożliwia ona przenikanie pary wodnej z wnętrza domu, a jednocześnie stanowi hydroizolację od strony zewnętrznej. Układanie płyt rozpoczynamy od zamontowania perforowanej listwy startowej na dole elewacji. Do mocowania płyt nie używamy kleju, a jedynie kotew wkręcanych z talerzykami o dużej średnicy. Układ płyt powinien być taki, aby łączenia mijały się mniej więcej co połowę szerokości płyty, przy czym układ rowków musi pokrywać się na całej wysokości elewacji.
Alternatywnym rozwiązaniem jest zamocowanie styropianowych pasków dystansowych o grubości 2 cm w rozstawie 40-50 cm, do których następnie mocuje się płyty ociepleniowe. W obydwu przypadkach ze względu na punktowe mocowanie płyt warto użyć styropianu twardszej odmiany EPS 100 z frezowanymi krawędziami. Płyty można też sklejać na zakładach klejem do styropianu. Na warstwę ociepleniową nanosimy następnie siatkę zbrojącą z włókna szklanego wtopioną w zaprawę klejową i po zagruntowaniu naciągamy tynk cienkowarstwowy.
- Wełna mineralna
Domy szkieletowe ociepla się niekiedy wełną mineralną, a następnie pokrywa tynkiem cienkowarstwowym o wysokiej paroprzepuszczalności (mineralnym lub silikatowym). W tym przypadku używa się specjalnej odmiany wełny klejonej bezpośrednio do poszycia i mocowanej dodatkowo kołkami.
Rozwiązanie to nie jest jednak pozbawione wad, niesie bowiem niebezpieczeństwo zalegania wilgoci wewnątrz ściany, gdyż latem zawilgocona opadami elewacja odparowuje do wnętrza domu. Oprócz tego bardzo trudno wyeliminować wszystkie przecieki, jakie mogą pojawić się wokół okien, drzwi, parapetów.
Redaktor: Redakcja BudujemyDom, Małgorzata Kolmus
Na zdjęciu otwierającym: Panele winylowe (siding) dostępne są w wielu pastelowych barwach (fot. Royal Europa)
Dodaj komentarz