Kominy systemowe oferowane są w wielu wariantach, dostosowanych do różnego rodzaju urządzeń grzewczych i właściwości spalin. Wszystkie elementy komina, takie jak wyczystki, odkraplacze, uszczelnienia, muszą zostać dobrane zgodnie z zaleceniami producenta.
Montaż. Kominy prefabrykowane stawia się na betonowym podkładzie podłogi na gruncie lub na stropie jako wolno stojące, niezwiązane konstrukcyjnie ze ścianami. Jeśli komin przechodzi przez strop, otwór w nim powinien być większy niż zewnętrzne wymiary obudowy. Po wzniesieniu komina szczelinę tę wypełnia się materiałem elastycznym, najczęściej wełną mineralną. Pustak bazowy ustawia się na wyrównanym podłożu na izolacji z papy i zaprawie cementowej.
Następnie, zgodnie z instrukcją, montuje się kolejne elementy, zwracając uwagę na wstawienie na odpowiedniej wysokości elementów wyczystki i trójnika przyłączeniowego. W miejscach tych należy w obudowie wyciąć otwory o wymiarach dostosowanych do drzwiczek wyczystki i króćców przyłączeniowych. We wnętrzu obudowy nie mogą pozostawać nawisy zaprawy, nie wolno też dopuścić do zatkania jej spadającą zaprawą ani gruzem.
Komin powinien być wyprowadzony ponad dach na określoną w projekcie wysokość, a na jego zakończeniu umieszczona prefabrykowana czapa.
Montaż komina prefabrykowanego - krok po kroku
Zobacz, jak zbudować i wykończyć komin prefabrykowany
Ceramiczne. Składają się z ceramicznego wkładu, wykonanego z kształtek, obudowy z betonu lekkiego i ulokowanej pomiędzy nimi izolacji z wełny mineralnej. Złożenie kompletnego systemu jest proste i polega na połączeniu w całość kolejnych elementów. Odporność na substancje agresywne i wysoką temperaturę zależą od rodzaju komina. Mogą być one przeznaczone tylko do kotłów gazowych, tylko do kotłów na paliwa stałe albo też uniwersalne - do wszystkich paliw, ale tylko do kotłów niekondensacyjnych.
Przy odpowiedniej grubości izolacji, mogą być stawiane na zewnątrz budynku jako samodzielne konstrukcje - ocieplenie gwarantuje optymalny ciąg, bez ryzyka utraty efektywności systemu odprowadzania spalin.
Stalowe dwuścienne. Takie kominy są lżejsze od ceramicznych i nie wymagają własnego fundamentu. Podstawą dla nich może być strop poddasza lub konsola wsporcza, dlatego wykorzystywane są głównie podczas remontów, gdy wewnątrz domu nie można postawić nowego komina.
Przewód kominowy składa się z trzech elementów:
- wewnętrznej rury spalinowej z kwasoodpornej albo żaroodpornej stali - dostosowanej do rodzaju współpracującego z nim kotła;
- izolacji termicznej z wełny mineralnej - chroniącej przed wychłodzeniem odprowadzanych spalin;
- rury osłonowej ze stali nierdzewnej lub lakierowanego aluminium.
Stal to materiał łatwo przewodzący ciepło, zatem ocieplenie jest niezbędne do zmniejszenia poziomu wychładzania spalin, co zapobiega skraplaniu się zawartej w nich pary wodnej, tworzącej tzw. kondensat (roztwór kwasu siarkowego i azotowego). Pozostałe elementy komina, takie jak wyczystki, odkraplacz, są podobne jak te stosowane w kominach ceramicznych.
Montaż. Poszczególne odcinki rur dwuściennych łączy się kielichowo i mocuje obejmami zaciskowymi. Co kilka metrów komin kotwi się wspornikami do muru i wyprowadza ponad dach domu.
Eksploatacja kominów
Zgodnie z obowiązującymi przepisami, kanały kominowe powinny być czyszczone z następującą częstotliwościową:
- co najmniej raz na 3 miesiące w okresie kiedy są użytkowane - kanały dymowe współpracujące z kotłami na paliwa stałe;
- co najmniej raz na 6 miesięcy w okresie kiedy są użytkowane - kanały spalinowe współpracujące z kotłami gazowymi i olejowymi;
- nie rzadziej, niż raz do roku - kanały wentylacyjne.
Mimo przestrzegania wymogów dotyczących częstotliwości wizyt kominiarza, mogą pojawić się problemy z jego eksploatacją.
Najczęstszym źródłem wszelkich kłopotów jest niewystarczający ciąg kominowy, czyli podciśnienie panujące w kominie. Prawidłowa jego wartość podawana jest w instrukcji obsługi lub karcie technicznej kotła lub kominka i zazwyczaj mieści się w przedziale 15-25 Pa. We właściwych warunkach podciśnienia urządzenie grzewcze pracuje najbardziej wydajnie, optymalnie zużywa paliwo, a jego trwałość jest najdłuższa, warto więc postarać się by ciąg kominowy odpowiadał wymaganiom.
Ciąg kominowy zależy głównie od wysokości komina i pola jego przekroju. Znaczenie ma przy tym opór przepływu powodowany przez sam kocioł i czasem komin wystarczający dla starego kotła zasypowego okazuje się nieodpowiedni dla nowego z podajnikiem. Może się też okazać, że przekrój kanału dymowego jest zbyt mały do kominka, który wybraliśmy.
Niekiedy zakłócenia ciągu może spowodować znajdujący się w pobliżu wysoki budynek, czy wysokie drzewo. W takiej sytuacji pomóc mogą nasady kominowe lub podwyższenie komina, np. za pomocą rury stalowej lub ceramicznej.
Redaktor: Joanna Dąbrowska
Dodaj komentarz