Odpowiedź eksperta: Dokładnej odpowiedzi na to pytanie może udzielić tylko konstruktor, po przeanalizowaniu budowy więźby jej stanu i przewidywanych nowych obciążeń. Bez tych danych można udzielić tylko pewnych ogólnych wskazówek.
Podstawowym elementem nośnym w takiej konstrukcji są płatwie, czyli belki równoległe do kalenicy, na których opierają się krokwie (zaznaczone liniami przerywanymi). Dolne płatwie spoczywają na stropie lub ściance kolankowej, pozostałe zaś są podparte słupami. Obciążenia są przekazywane za pośrednictwem płatwi na ściany nośne oraz przez słupy na strop. Najczęściej elementem wiązarów są też kleszcze - umieszczone poniżej płatwi pary belek lub desek obejmujących obustronnie krokwie i słupy. Natomiast miecze pozwalają zwiększyć odległości pomiędzy słupami.
Słupy i kleszcze rozmieszcza się tylko co 3-4 pary krokwi (wiązarów), reszta wiązarów składa się z samych krokwi - to tzw. wiązary puste.
Lukarny najlepiej jest umieścić w rejonie, gdzie występują tylko wiązary puste. Jeśli wytniemy wówczas tylko fragmenty krokwi, nie naruszając płatwi, to nie naruszymy najważniejszych elementów konstrukcyjnych.
Nie będą nam również przeszkadzać słupy i kleszcze. Nie wolno ich zaś usuwać bez zgody konstruktora, bo w tym typie więźby przenoszą bardzo duże obciążenia.
Budowa lukarny wymaga przede wszystkim wykonania tzw. wymianów. To poziome belki łączące przecięte krokwie oraz te nienaruszone, na krawędziach otworu. Wymiany przenoszą zwiększone obciążenia na skrajne krokwie, dlatego krokwie te wymagają wzmocnienia, np. przez przybicie do nich desek lub równoległe dostawienie drugiej belki. Połączenia w takim dachu najlepiej wykonać wykorzystując stalowe kątowniki i gwoździe lub wkręty, bo tradycyjne wręby zmniejszają wytrzymałość elementów.
Redakcja BD
fot. otwierająca: Peggy_Marco / pixabay.com
Dodaj komentarz