Taras to element architektoniczny, który powinien wpisywać się z jednej strony w stylistykę domu, a z drugiej – w styl ogrodu. Z praktycznego punktu widzenia, dla jego użytkowników ważne jest, gdzie został usytuowany, jakie ma rozmiary i kształt, czy jest zadaszony. Jakość późniejszej eksploatacji tarasu wynika również z technologii jego budowy oraz staranności wykończenia i wyposażenia.
DOBRA LOKALIZACJA
Pierwszym krokiem przy planowaniu tarasu jest odpowiednie jego usytuowanie. Realizując gotowy projekt budynku, właściciele często nie mają dużego pola manewru i muszą poddać się wyznaczonej lokalizacji tarasu. Co innego, gdy zamawiają projekt indywidualnie. Wtedy mają możliwość starannego dopasowania tarasu do układu pomieszczeń w budynku i stref w ogrodzie, do orientacji względem stron świata, a ponadto – do ukształtowania terenu i drzew rosnących na posesji.
Właściciele, ze zrozumiałych względów, unikają lokalizowania tarasu w pobliżu drogi lub sąsiedztwa. A jeśli jest to bezwzględnie koniecznie, zasłaniają taras pełnym ogrodzeniem lub gęstą zielenią. Mieszkańcy jednorodzinnych budynków przede wszystkim kładą nacisk na łatwy dostęp do tarasu oraz bezkolizyjną komunikację na linii strefa dzienna – taras. Liczy się dla nich także szeroki widok na ogród. Najczęściej umieszczają taras przy salonie lub jadalni, które zwykle zwrócone są ku części wypoczynkowej posesji. Wtedy znajduje się on z tyłu lub z boku budynku. Właściciele większych domów i działek, oprócz głównego tarasu wypoczynkowego, często budują mniejszy przy kuchni lub przy sypialni. Rolę tarasu pełnią niekiedy też ganki przy głównym wejściu do budynku. Ich prywatność zależy od położenia domu na posesji.
Lilianna Jampolska
fot. Drewbet