Płaty fornirowe mają grubość w zakresie od 0,1 mm do 3 mm i przeznaczone są do naklejania na drewniane elementy. Mogą być wykorzystywane nie tylko w aranżacji wnętrz, ale również i w budownictwie (fornir coraz częściej stosowany jest przy konstruowaniu ścianek działowych).
Wiele osób myśli, że fornir jest tym samym co okleina naturalna czy laminat. Takie założenie jest błędne. Jest to bowiem w całości drewno, które w przeciwieństwie do laminatów czy oklein nie ma nawet śladowej ilości tworzyw sztucznych.
Fornir wytwarzany jest nawet z 200 różnych gatunków drewna (zarówno krajowego, jak i egzotycznego), różniących się pomiędzy sobą między innymi usłojeniem.
Właściwości i zastosowanie forniru
Fornir dostępny jest zarówno matowy, jak i półmatowy czy połyskujący (zależne jest to od zastosowanego sposobu impregnacji drewna). Najprościej jest pozyskać fornir na wysoki połysk - w tym przypadku wystarczy zastosowanie samego lakieru, który sprawdzi się także w uzyskaniu półmatowego efektu. Bejca to idealne rozwiązanie, gdy fornir ma być matowy.
Fornir jest naturalną okleiną, która najczęściej stosowana jest przy:
- frontach szafek kuchennych,
- frontach szafek łazienkowych,
- frontach eleganckich mebli do salonu/sypialni,
- meblach docelowo pełniących funkcję dekoracyjną,
- przy panelach ściennych,
- oklejaniu parapetów,
- oklejaniu drzwi,
- zdobieniu ram luster i obrazów.
Jakie są rodzaje forniru?
Obecnie najczęściej stosowanym podziałem forniru jest kryterium jego powstawania.
- fornir naturalny - do jego powstania stosowana jest metoda skrawania wierzchniej warstwy drewna. Proces odbywa się całkowicie w sposób naturalny, a jedyna ingerencja człowieka w powstawanie naturalnego forniru polega na łączeniu jego poszczególnych płatów. W tym przypadku niezwykle istotne jest zachowanie ich w kolejności skrawania, co stanowi gwarancję płynnego zachowania wzoru;
- fornir modyfikowany, choć również powstaje przy wykorzystaniu naturalnego drewna, pod wieloma względami różnic się od tego naturalnego. W tym przypadku stosowane jest barwienie drewna nieprzerwanie aż do momentu, w którym zostanie osiągnięte odpowiednie usłojenie wybranego gatunku drewna. Jest to szczególnie przydatna metoda, gdy celem jest możliwie jak najwierniejsze odwzorowanie egzotycznego gatunku drewna. Fornir modyfikowany choć wygląda niezwykle naturalnie, jest w całości dziełem wytworzonym przez człowieka.
Wady i zalety forniru
Fornir podobnie jak każdy inny materiał ma zarówno swoje zalety jak i wady. Z pewnością za jeden z jego najistotniejszych atutów można uznać bardzo estetyczne wykończenie oklejanych nim powierzchni oraz wysoką odporność na działanie wielu czynników - uszkodzenia mechaniczne, zarysowania, kontakt z wodą. Fornir jest okleiną, która odpowiednio pielęgnowana prezentuje się nienagannie przez długie lata.
Fornir nie należy do najtańszych materiałów, co z dużą pewnością stanowi jeden z jego mankamentów. Jednak za tą ceną stoi wysoka jakość i trwałość pod warunkiem zastosowania się do odpowiednich zasad związanych z jego pielęgnacją. Przede wszystkim okleina fornirowa nie powinna być czyszczona środkami przeznaczonymi do pielęgnacji mebli drewnianych czy laminowanych. Ponadto należy zadbać o to, by nie miał styczności z gorącymi przedmiotami (w efekcie takiego kontaktu bardzo często na fornirowej okleinie pojawia się nieestetyczny ślad).
Fornir można odnowić i niekoniecznie musi zająć się tym specjalista. Przy niewielkich zniszczeniach można dokonać tego samodzielnie, stosując pewne domowe triki. Gdy fornir stracił swoją naturalną głębię koloru warto przetrzeć jego powierzchnię mocną kawą rozpuszczalną - powinna być przestudzona oraz nie zawierać cukru. Na zarysowania forniru jednym z najlepszych domowych środków jest orzech włoski bez łupiny. Aby zadbać o fornirowe powierzchnie sięgnij także po specjalistyczne preparaty przeznaczone do pielęgnacji tego typu materiałów.
Redakcja BD
fot. otwierająca: pl.depositphotos.com
Dodaj komentarz