Szkielet dachu
(fot. Klöber) |
Dachy spadziste
Domy jednorodzinne w większości przykrywają dachy spadziste oparte na drewnianej konstrukcji zwanej więźbą dachową.
Więźba krokwiowo-jętkowa jest najczęściej stosowana, gdy rozpiętość dachu nie przekracza 7 m. Charakteryzuje się brakiem podpór pośrednich. Cała konstrukcja spoczywa na belkach – murłatach, zakotwionych do ścian zewnętrznych domu. Ustrój taki pozwala na swobodne zagospodarowanie przestrzeni pod dachem, a jętka spinająca krokwie może pełnić jednocześnie funkcję konstrukcji nośnej dla sufitu najwyższej kondygnacji.
Konstrukcja płatwiowo-kleszczowa pozwala na przykrycie budynku o większej rozpiętości, ale wymaga ustawienia dodatkowych podpór w postaci słupów lub ścianek. Na nich spoczywają bowiem tzw. płatwie, czyli belki stanowiące dodatkowe podparcie dla krokwi. Te dodatkowe podpory ograniczają swobodę rozplanowania wnętrz poddasza i wymagają zwiększenia wytrzymałości stropu w miejscu ich ustawienia.
Konstrukcje inżynierskie. Niekiedy zamiast tradycyjnej więźby ciesielskiej montowane są tzw. konstrukcje inżynierskie w postaci gotowych dźwigarów prefabrykowanych, składających się z płaskich bądź przestrzennych elementów nośnych. Rozwiązanie takie stosuje się głównie w domach z nieużytkowym poddaszem, gdyż można wówczas zastosować tzw. wiązary kratowe, na które zużywa się znacznie mniej drewna.
Redakcja BudujemyDom
Ciąg dalszy artykułu w wydaniu papierowym miesięcznika Budujemy Dom 4/2012