Odpowiedź eksperta: Popularne zestawy ze zblokowanym zbiornikiem hydroforowym i pompą ssąco-tłoczącą mogą pracować, gdy lustro wody znajduje się nie niżej niż 8 m poniżej pompy. Teoretyczne maksimum wynosi wprawdzie 10 m, ale trzeba się liczyć z pewnymi stratami ciśnienia po stronie ssawnej.
W praktyce jednak, woda w głębokich warstwach wodonośnych bardzo często znajduje się pod pewnym ciśnieniem. W efekcie, po wykonaniu odwiertu głębokiego na 20-30 m, woda w rurze osłonowej podnosi się do poziomu kilku metrów od powierzchni gruntu.
W Pana przypadku lepszym rozwiązaniem będzie jednak wykorzystanie pompy zanurzonej w studni, popularnie nazywanej pompą głębinową. Wówczas w budynku znajduje się jedynie ciśnieniowy zbiornik wody (zbiornik hydroforowy), a pompy umieszczonej w studni nie będzie słychać.
Studnia wiercona do takiej pompy musi mieć średnicę wewnętrzną rury osłonowej nie mniejszą niż 80 mm, w praktyce zazwyczaj jest to 100 mm. Pompę charakteryzują dwie podstawowe wartości.
Wydajność, wskazująca ilość wody, którą jest w stanie przetłoczyć, podawana w litrach na sekundę (l/s) lub metrach sześciennych na godzinę (m3/h).
Wysokość podnoszenia, czyli w istocie ciśnienie uzyskiwane przez pompę, ze względów praktycznych przeważnie podawana w metrach, jako suma wysokości ssania - od lustra wody do pompy oraz wysokość tłoczenia - od pompy do zbiornika hydroforowego.
Ponadto pompa musi zapewnić właściwe, wysokie ciśnienie w punktach poboru wody (kranach). Zwykle jest to 0,3 MPa, co odpowiada 30 metrom słupa podnoszonej wody. Wysokość podnoszenia może być więc podana w metrach (m), barach (1 bar = 10 m słupa wody) lub megapaskalach (0,1 MPa = 1 bar = 10 m słupa wody).
Wydajność i wysokość podnoszenia zawsze trzeba rozpatrywać łącznie, bo wraz ze wzrostem wymaganej wysokości podnoszenia (ciśnienia, które musi zapewnić pompa), spada jej wydajność. Najczęściej tę zależność pokazuje wykres umieszczony w dokumentacji.
Wymaganą wysokość podnoszenia (ciśnienie) powinien obliczyć specjalista, bo należy jeszcze uwzględnić straty ciśnienia spowodowane przez poziome odcinki rurociągów, zawory, filtry czy drobne nieszczelności.
Z kolei wymaganą wydajność (na ogół 20-30 l/s) przyjmuje się w zależności od maksymalnego chwilowego zapotrzebowania na wodę w domu, wydajności studni oraz wielkości zbiornika hydroforowego. Przede wszystkim wydajność pompy nie może być większa niż wydajność studni, bo dojdzie do chwilowego braku wody i awaryjnego wyłączenia lub nawet uszkodzenia pompy.
Dlatego wykonawcy studni dość często przeprowadzają test jej wydajności - próbę całkowitego, chwilowego jej opróżnienia. Nawet niezbyt wydajna studnia nie będzie problemem przy znacznej pojemności zbiornika wody (powyżej 50 l), bo wówczas zadziała on jak bufor, kompensujący duże, chwilowe zużycie. Ponadto w układzie z takim zbiornikiem pompa będzie włączać się rzadziej, co poprawi jej trwałość.
Redakcja BD
Na schemacie otwierającym: Pompa umieszczona wewnątrz studni i zbiornik wody w budynku, to dobre rozwiązanie, gdy nie mamy odpowiednio wygłuszonego pomieszczenia na typowy zestaw hydroforowy
Dodaj komentarz