Zwykłe zaprawy szamotowe, których głównym składnikiem jest glina, twardnieją dopiero w wysokich temperaturach przekraczających 800°C. Taka temperatura występuje w kominku jedynie w określonych strefach i to zazwyczaj krótkotrwale. W rezultacie zaprawa szamotowa nie utworzy trwałego spieku, a obmurówka utrzyma się jedynie dzięki wypełnieniu spoin wysuszonym materiałem.
W przypadku obciążenia pionowego i oparcia na obudowie zewnętrznej kominka niewyschnięta zaprawa może wystarczyć do zachowania stabilności obmurówki na długi czas. Jednak w przypadku skośnej ścianki gardzieli kominka wiązanie cegieł samą zaprawą szamotową będzie niewystarczające i mogą one po prostu wypaść z obudowy.
Stabilne połączenie cegieł szamotowych można uzyskać dzięki zaprawie wiążącej ceramicznie i hydraulicznie. Informacje na ten temat znajdują się w opisie konkretnego produktu. Taka zaprawa zawiera cement – najczęściej glinowy – odporny na wysoką temperaturę. Zapewnia on wiązanie zaprawy niezależnie od temperatury i stopnia spieczenia glinki szamotowej wchodzącej w jej skład.
Wiązanie zwykłej zaprawy szamotowej można również poprawić samodzielnie, dodając do niej 10-15% cementu portlandzkiego klasy 32,5 lub sodowego szkła wodnego. Przed murowaniem cegły lub kształtki szamotowe należy zwilżyć, aby poprawić ich przyczepność do zaprawy.
Na zdjęciu otwierającym: Wymurowanie tradycyjnego otwartego paleniska jest bez porównania trudniejsze, niż zabudowanie gotowego wkładu. Doświadczonych wykonawców jest naprawdę niewielu. (fot. Koperfarm)
Dodaj komentarz