Odpowiedź eksperta: Przytoczone określenia są nieco mylące, bo formalnie kinetą nazywa się dolny, wyprofilowany w kształcie korytka element studni kanalizacyjnej, a sama jej obudowa może być wykonana z tworzywa lub betonu. Jednak w praktyce kinetą zwykło się nazywać studzienki rewizyjne o małej średnicy (do 600 mm), wykonane z tworzyw sztucznych. Większe studnie z kręgów betonowych pełnią funkcje zbiorcze i montowane są głównie na kolektorach ściekowych.
Pod względem użytkowym tzw. kineta zajmuje mniej miejsca, może być umieszczona na terenie nieutwardzonym, a teleskopowe osadzenie pokrywy ułatwia dopasowanie do poziomu gruntu. Typowe kinety na przyłączeniu do budynku mają średnicę rury osłonowej 315 mm i umożliwiają kontrolę, jak i ewentualne usuwanie zatorów w przewodach kanalizacyjnych. Lokalizowane są na terenie posesji.
Z kolei studnie kręgowe montowane są poza posesją w pasie drogowym i mogą zbierać ścieki z kilku obiektów. W tym przypadku w opisie chodziło prawdopodobnie właśnie o lokalizację takiej przydomowej studzienki rewizyjnej o małej średnicy, zakończonej kinetą przelotową. Będzie ona miejscem rozgraniczenia sieci kanalizacyjnej (przykanalika) od instalacji odpływowej budynku.
Redakcja BudujemyDom
Na schemacie otwierającym: Na posesji umieszcza się najczęściej tylko studzienkę przelotową o małej średnicy. Większa studzienka obsługuje kilka posesji i znajduje się dalej, jako element sieci kanalizacyjnej.
Dodaj komentarz